رَبِّ یَسِّرْ وَ لَا تُعَسِّرْ وَسَهِّلْ عَلَیْنَا یَا رَبَّ الْعالَمِینَ https://eitaa.com/jorenab

🔻نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله و سلم ): من أرادَ أن يَرزُقَهُ اللّهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ فَليَتَوَكَّل عَلَى اللّهِ ◻️ هر كه خواهد خداوند از جايى كه گمان ندارد روزى‌اش بخشد، بايد بر #خدا توكّل كند. 📚 إرشاد القلوب، صفحه ۱۲۰ https://eitaa.com/jorenab

مناجات امیرالمومنین علیه السلام

#مناجات_حضرت_اميرالمؤمنين_عليه_السلام اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لَايَنْفَعُ مالٌ وَلَا بَنُونَ إِلّا مَنْ أَ تَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ [۲] وَأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ: يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا [۳] وأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَالْأَقْدامِ [۴] ، وَأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لَايَجْزِي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌ [۵] ، وَأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لَايَنْفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ [۶] ، وَأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ لَاتَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ [۷] وَأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ لِكُلِّ امْرِىً مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ [۱] ۱۸۱۵، وَأَسْأَ لُكَ الْأَمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ وَصاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ كَلَّا إِنَّها لَظى نَزَّاعَةً لِلشَّوى [۲] ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْمَوْلى وَأَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلّا الْمَوْلى، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْمالِكُ وَأَ نَا الْمَمْلُوكُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ إِلّا الْمالِكُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْعَزِيزُ وَأَ نَا الذَّلِيلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الذَّلِيلَ إِلّا الْعَزِيزُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْخالِقُ وَأَ نَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ إِلّا الْخالِقُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْعَظِيمُ وَأَ نَا الْحَقِيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْحَقِيرَ إِلّا الْعَظِيمُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْقَوِيُّ وَأَ نَا الضَّعِيفُ وَهَلْ يَرْحَمُ الضَّعِيفَ إِلّا الْقَوِيُّ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْغَنِيُّ وَأَ نَا الْفَقِيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْفَقِيرَ إِلّا الْغَنِيُّ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْمُعْطِي وَأَ نَا السَّائِلُ وَهَلْ يَرْحَمُ السَّائِلَ إِلّا الْمُعْطِي ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْحَيُّ وَأَ نَا الْمَيِّتُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ إِلّا الْحَيُّ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْباقِي وَأَ نَا الْفانِي وَهَلْ يَرْحَمُ الْفانِيَ إِلّا الْباقِي ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الدَّائِمُ وَأَ نَا الزَّائِلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الزَّائِل إِلّا الدَّائِمُ ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الرَّازِقُ وَأَ نَا الْمَرْزُوقُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ إِلّا الرَّازِقُ ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْجَوادُ وَأَ نَا الْبَخِيلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْبَخِيلَ إِلّا الْجَوادُ ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْمُعافِي وَأَ نَا الْمُبْتَلى وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُبْتَلى إِلّا الْمُعافِي، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْكَبِيرُ وَأَ نَا الصَّغِيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ الصَّغِيرَ إِلّا الْكَبِيرُ ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْهادِي وَأَ نَا الضَّالُّ وَهَلْ يَرْحَمُ الضَّالَّ إِلّا الْهادِي ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الرَّحْمنُ وَأَ نَا الْمَرْحُومُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ إِلّا الرَّحْمنُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ السُّلْطانُ وَأَ نَا الْمُمْتَحَنُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ إِلّا السُّلْطانُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الدَّلِيلُ وَأَ نَا الْمُتَحَيِّرُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُتَحَيِّرَ إِلّا الدَّلِيلُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْغَفُورُ وَأَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ إِلّا الْغَفُورُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْغالِبُ وَأَ نَا الْمَغْلُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ إِلّا الْغالِبُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الرَّبُّ وَأَ نَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ إِلّا الرَّبُّ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَأَ نَا الْخاشِعُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ إِلّا الْمُتَكَبِّرُ، مَوْلايَ يَا مَوْلايَ ارْحَمْنِي بِرَحْمَتِكَ، وَارْضَ عَنِّي بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ وَفَضْلِكَ، يَا ذَا الْجُودِ وَالْإِحْسانِ وَالطَّوْلِ وَالامْتِنانِ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ (مصباح الزائر: ۸۸- ۹۰) [۱]: عبس: ۸۰/ ۳۴- ۳۷. [۲]: معارج: ۷۰/ ۱۱- ۱۶. [۲]: شعراء: ۲۶/ ۸۸- ۸۹. [۳]: فرقان: ۲۵/ ۲۷. [۴]: الرحمن: ۵۵/ ۴۱. [۵]: لقمان: ۳۱/ ۳۳. [۶]: غافر: ۴۰/ ۵۲. [۷]: انفطار: ۸۲/ ۱۹. https://eitaa.com/jorenab

#حضرت_معصومه_علیها_السلام علامه مجلسی رحمه اللّه از (تاریخ قم) نقل کرده واواز مشایخ اهل قم روایت کرده آن است که چون ماءمون حضرت امام رضا علیه هجرت از مدینه به مروطلبید یک سال بعد از آن خواهرش حضرت فاطمه علیهما السلام به جهت اشتیاق ملاقات برادرش از مدینه به جانب مروحرکت کرد، پس همین که به ساوه رسید مریضه شد پرسید که از اینجا تا قم چه مقدار مسافت است؟ گفتند: ده فرسخ است. پس خادم خود را فرمود که مرا به جانب قم ببر. پس آن حضرت را به قم آورد ودر خانه موسی بن خزرج بن سعد فرود آورد. پس آن حضرت مدت هفده روز در دنیا مکث نمود وبه رحمت ایزدی ورضوان اللّه پیوست، پس اورا غسل داده وکفن نمودند و در ارض بابلان آنجا که امروز روضه مقدسه اواست وملک موسی بوده آن حضرت را دفن کردند. (منتهی الامال شیخ عباس قمی ج۲ص۲۷۲) https://eitaa.com/jorenab

عَنْ سَعْدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا علیه السلام قَالَ قَالَ یَا سَعْدُ عِنْدَکُمْ لَنَا قَبْرٌ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَبْرُ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَی قَالَ نَعَمْ مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ (بحار الانوار ج۴۸ص۳۱۶) حضرت رضا علیه السلام فرمود: اى سعد، از ما نزد شما قبرى هست، گفتم فدایت شوم قبر فاطمه، دختر امام موسى علیه السّلام را مى فرمایى؟ فرمود آرى هرکه او را زیارت کند، درحالیکه عارف به حقش باشد، بهشت براى اوست می گویم : مراد از عارفا بحقها حق اورا بشناسد یعنی بداند آن چیزی که مایه خوشحالی و خشنودی وی می شود همانا عمل به دستورات دینی است زیرا وقتی زائر به خدمت مزور می رور باید کاری کند که موجب خوشحالی و رضایت مزور را فراهم اوردو چنین چیزی یعنی خوشحالی اهل بیت علیهم السلام و حضرت معصومه سلام الله علیها درین است که زائر هرچه بیشتر شبیه آنان شود و این شبیه شدن در اطاعت از دستورات انها تحصیل تقوا و ترک محرمات است https://eitaa.com/jorenab

سوال : انسان تمام سعی و تلاش خود را انجام دهد به زحمت بیوفتد تا سر انجام به بهشت برود ایا هدف خلقت انسان رفتن به بهشت است؟ جواب: ۱-هدف از خلقت انسان رفتن به بهشت یا جهنم نیست تا گفته شود انسان خوب باشد و برود بهشت اخرش چی می شود ۲-هدف از افرینش انسان طبق بیان قران آن است که خداوند را عبادت کند وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ (ذاریات۵۶) پس کسی خداوند را عبادت کند به هدف خلقت رسیده است و این صرف نظر از لذت معنوی و تکامل انسان باعث می شود تا انسان به سمت الهی اوج بگیرد و هرجه انسان به هدف خلقت نزدیکتر شود در حقیقت به خالق نزدیک می شود لذا خدایی می بیند و خدایی می شنود و خدایی حرف می زند فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِی یَنْطِقُ بِهِ (بحار ج۶۷ص۲۲) ۳-از انجا همه چیز به سوی خداوند بر می گردد أَلَا إِلَی اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُورُ (شوری۵۳) بهشت در حقیقت پایان‌راه اهل تقوا و آنانکه اطاعت خداوند را کرده اند است البته برخی با نعمت در بهشت خوشحال میشوند برخی جز به دوست راضی نمی شوند خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهای بهشتی وعده داده که نهرها از پای درختانش جاری است. جاودانه در آن خواهند ماند. و (همچنین، ) خانه ها (و قصرهای) پاکیزه در باغهای جاودان بهشتی (به آنها وعده داده). و خشنودی خدا، (از همه اینها) برتر است. و این، همان رستگاری و پیروزی بزرگ است وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ۚ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (توبه۷۲) پس رفتن به بهشت هدف افرینش انسان نیست تا گفته شود انسان این همه زحمت بکشد و تلاش کند تا بهشت برود که چی بشود لذا حضرت علی می فرماید من کاری به بهشت و جهنم تو ندارم می بینم لایق پرستش هستی ترا می پرستم إِلَهِی مَا عَبَدْتُکَ خَوْفاً مِنْ عِقَابِکَ وَ لَا طَمَعاً فِی ثَوَابِکَ وَ لَکِنْ وَجَدْتُکَ أَهْلًا لِلْعِبَادَةِ فَعَبَدْتُکَ. (بحار الانوارج ۴۱ ص۱۴) https://eitaa.com/jorenab

«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»: لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ وَ دَواءُ الذَّنبِ اَلاِستِغفارُ. هر دردی دوا و درمانی دارد. داروی گناه، طلب آمرزش و استغفار کردن است. (ثواب‌الاعمال، ص ٣۶۵) https://eitaa.com/jorenab

مرحوم سید احمد کربلایی یکی از بزرگان بوده است. نامه‌هایی میان ایشان و عالم بسیار بزرگ مرحوم حاج شیخ محمدحسین اصفهانی (رضوان الله علیه) استادِ علامه طباطبایی رد و بدل شده است. گفتند مرحوم آقا سید احمد یک چشمش کور بوده. علامه طباطبایی (سلّمه الله تعالی) نقل می‌کردند که او در آخرین نامه‌‏اش می‏‌نویسد: «دوست دارم که چشم دیگرم هم کور بشود که جز او دیگر چیزی را نبینم.» یک چنین کوری از هر بینایی بیناتر است. ( استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج 4، ص191) https://eitaa.com/jorenab