#تلنگر روزی مسجد نشسته بودم بایک پیرمرد خوش مشرب و خوش صحبت مشغول گپ و گفتگو شدم در لابلای حرفاش خاطره ای رو نقل کرد برای من جالب بود گفت مرحوم پدرم در بازارمغازه خیاطی داشت و معمولا روزهای پنجشنبه چندتا یک قرانی و ده شاهی داخل کاسه کوچکی می گذاشت که فقیری یا درویشی می آمد بهش بدیم روزی درویشی آمد خیلی زیبا مدح مولا علی علیه السلام را می خواندو ما مشغول گوش کردن بودیم من خوشم آمد پاشدم یکقرانی رو از کاسه گرفتم به درویش دادم وقتی درویش پولش را گرفت رفت بابام مرا دعوا کرد چرا زود پولش را دادی ما داشتیم گوش می کردیم در روایات هم داریم گاهی خداوند اجابت دعایی را به تاخیر می اندازد تا صدای بنده اش را بشنود همانا خداوند اجابت دعای مؤمن را به تأخیر می‌اندازد؛ زیرا دوست دارد بیشتر صدای بنده­‌اش را بشنود، فِقْهُ الرِّضَا، ع: إِنَّ اللَّهَ يُؤَخِّرُ إِجَابَةَ الْمُؤْمِنِ شَوْقاً إِلَى دُعَائِهِ وَ يَقُولُ صَوْتٌ أُحِبُّ أَنْ أَسْمَعَهُ (مستدرک الوسائل ج۵ص۱۹۴) @jorenab

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: در روز قيامت من در كنار ترازوى اعمال هستم . كسى كه گناهانش سنگينتر از كارهاى نيكش باشد، صلواتهايى را كه بر من فرستاده است مى آورم تا كارهايى نيكش را سنگينتر نمايم ثواب الأعمال عَنِ النَّبِیِّ صلی اللّٰه علیه و آله قَالَ: أَنَا عِنْدَ الْمِیزَانِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَمَنْ ثَقُلَتْ سَیِّئَاتُهُ عَلَی حَسَنَاتِهِ جِئْتُ بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ حَتَّی أُثَقِّلَ بِهَا حَسَنَاتِهِ (بحارالانوار ج۷ص۳۰۴) @jorenab

سؤال : چرا عدد امامان ١٢ تاست ، نه كمتر و نه بيشتر ؟ پاسخ : از آنجا كه مسأله امامت در منطق شيعه به امّت واگذار نشده است ، همه مسائل آن مربوط‍‌ به خدا و ابلاغ از طرف پيامبر است . طبعاً علت حصر امامان به دوازده تن از جمله مسائلى است كه فلسفه آن براى ما روشن نيست و نظائر آن در شرايع آسمانى كم نيست... اصولاً علت اين كه شماره امامان در ١٢محصور مى باشد ، روايات پيامبراكرم ( صلَّى اللّه عليه و آله و سلَّم ) است كه آنان را به همين عدد معرفى كرده است . مسلم در صحيح خود از جابر بن سمره نقل مى كند كه : « سمعت رسول اللّه يقول : لا يَزالُ‌ الإسلامُ‌ عَزيزاً إلى اثنى عَشَرَ خَليفَة » . و نيز نقل مى كند كه آن حضرت فرمود : «لا زالَ‌ هذَا الدِّينُ‌ عَزيزاً مَنيعاً إِلى اثنى عَشَرَ خَليفَةً‌ كُلّهِمْ‌ مِنْ‌ قُرَيْش » . حاصل اين دو حديث اين است كه اين دين - اسلام - تا زمان رهبرى دوازده تن از خلفاى پيامبر ، نيرومند و آسيب ناپذير خواهد ماند . روايات با اين مضمون در ديگر صحاح و مسانيد نيز وجود دارد . وابو داود و ترمذى در سنن و احمد در مسند خود ، و حاكم در مستدرك آنها را نقل كرده اند استاد سبحانی تبریزی ، راهنمای حقیقت صص ۳۰۸ و ۳۰۹ https://eitaa.com/MohammadGelayeri

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند متعال مى فرمايد: من تعهّدى نسبت به بنده ام دارم كه اگر نماز را در وقتش بپا دارد او را عذاب نكنم و بى حساب او را به بهشت ببرم قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ: اِنَّ لِعَبْدى عَلَىَّ عَهْدا اِنْ اَقامَ الصَّلاةَ لِوَقْتِها اَنْ لااُعَذِّبَهُ، وَ اَنْ اُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ بَغَيْرِ حِسابٍ. [ كنز العمّال، ج 7، حديث 19036 .] @jorenab

#دعای_امام_کاظم_علیه_السلام امام کاظم ( علیه السلام ) زیاد این دعارا می خواند خداوندا راحتی به هنگام مرگ و بخشش به هنگام حساب را از تو در خواست می کنم كَانَ يَدْعُو كَثِيراً فَيَقُولُ 《اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَاب》(بحار الانوار ج 48 ص 101)‏ می گویم : ۱-یکی از مهمترین نکته در زندگی انسان آن است که انسان بداند مسافراست و روزی ازین دنیا کوچ می کند لذا باید سعی کند راه را گم نکند ۲-یکی از راه های فراموش نکردن راهی که باید برود یاد کردن و توجه به مقصد است واینکه بیاد قیامت باشد ۳-پس در خواست راحتی در مرگ و سهولت در حساب درحقیقت ضمن آنکه ارتباط و اتصال انسان را با خداوند متعال حفظ می کند باعث می شود تا مقصد را فراموش نکند ۴- یاد قیامت اینگونه نیست که فقط برای آخرت مفید باشد بلکه ضمن گوشزد کردن انسان به رفتن در مسیر درست اورا برای سفر مهیاء می کند ۵-لذا هم خط راه زندگی دنیا را بدرستی ترسیم می کند وهم انسان را برای آخرت مهیا می کند @jorenab

#توصیف_مرگ_از_نگاه_امام_جواد_علیه_السلام امام جواد علیه السلام در پاسخ به سؤالی درباره مرگ فرمودند: همان خوابی است که هر شب به سراغ شما می آید، جز اینکه مدتش طولانی است و انسان از این خواب بیدار نمی شود مگر در روز رستاخیز. پس، مرده مانند کسی است که در خواب خود انواع شادی های بی شمار و انواع ترس و وحشت هایی که قادر به شمارش آنها نیست می بیند. حال بنگر چگونه است حال آنکه در خواب شاد است و آنکه در آن دچار ترس و هراس است؟ این است مرگ؛ پس خود را برای آن آماده سازید. عن محمد بن علی علیه السلام ـ لمّا سُئل عن المَوتِ ـ : هُو النَّومُ الّذی یأتیکُم کُلَّ لیلَةٍ إلاّ أنّهُ طویلٌ مُدَّتُهُ لا یُنتَبَهُ مِنهُ إلاّ یَومَ القیامَةِ ، فمَن رأی فی نَومِهِ من أصنافِ الفَرَحِ ما لا یُقادِرُ قَدرَهُ ، و مِن أصنافِ الأهوالِ ما لا یُقادِرُ قَدرَهُ ، فکیفَ حالُ فَرِحٍ فی النَّومِ و وَجِلٍ فیهِ ؟ هذا هُو المَوتُ، فاستَعِدُّوا لَهُ. (بحارالانوارج۶ص۱۵۵) @jorenab

#خاندان_پیامبر. ۱-به خاندان پيامبرتان بنگريد ۲- و به آن سو رويد كه آنان مى روند ۳- و پاى به جاى پاى آنان نهيد، ۴-كه هيچگاه شما را از طريق هدايت منحرف نكنند ۵-و به هلاكت نسپارند. ۶-اگر نشستند، بنشينيد ۷-و اگر برخاستند، برخيزيد. ۸- بر آنان پيشى مگيريد كه گمراه شويد ۹- و از آنان واپس نمانيد كه هلاك گرديد.  انْظُرُوا أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ، فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ، فَلَنْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ هُدًى وَ لَنْ يُعِيدُوكُمْ فِي رَدًى؛ فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا وَ إِنْ نَهَضُوا فَانْهَضُوا، وَ لَا تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا وَ لَا تَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِكُوا (نهج البلاغه خطبه ۹۰) https://eitaa.com/jorenab

#جهر_و_اخفات سلام علیکم امکانش هست این آیه شریفه را توضیح دهید وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلاً (اسرا:۱۱۰) باتشکر بعداز آنکه در اول آیه شریفه اشاره فرمود أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى هر اسمی که برای خداوند بخوانی نیکوست زیرا هیچ زشتی به خدا نسبت داده نمی شود حال می فرماید از انجا که نماز بهترین یاد خداوند و محل خواندن خداوند متعال است پس حق اسما الهی را به جا بیاور یعنی بگونه ای که هم معلوم شود خداوند متعال بلند مرتبه است که دست هیچ اوهامی به او نمی رسد هم انقدر نزدیک است که از درون انسان ها اگاه است لذا درنماز دستور داده شد تا بعضی آشکار خوانده شود و برخی آهسته مرحوم علامه در المیزان می نویسد بلند واشکار خواندن نماز مناسب این است که خداوند دارای مکان اعلی و بلند مرتبه است و اهسته خواندن مناسب است به اینکه خداوند ازرگ گردن به انسان نزدیک تر است (المیزان عربی ج۱۳ص۲۲۶) بنابراین چون نماز بالاترین یاد خداوند است و قرآن کریم می فرماید هر اسم خداوند را بخوانی نیکوست جهر(آشکار)واخفات(آهسته)در حقیقت جمع کردن بین همه اسمای الهی است و یاد اوری عظمت و بلند مرتبه بودن الهی و از رگ گردن نزدیکتر بودن حضرت حق @jorenab

پیرمردی، مفلس و برگشته بخت روزگاری داشت ناهموار و سخت هم پسر، هم دخترش بیمار بود هم بلای فقر و هم تیمار بود این، دوا میخواستی، آن یک پزشک این، غذایش آه بودی، آن سرشک این، عسل میخواست، آن یک شوربا این، لحافش پاره بود، آن یک قبا روزها میرفت بر بازار و کوی نان طلب میکرد و میبرد آبروی دست بر هر خودپرستی میگشود تا پشیزی بر پشیزی میفزود هر امیری را، روان میشد ز پی تا مگر پیراهنی، بخشد به وی شب، بسوی خانه میمد زبون قالب از نیرو تهی، دل پر ز خون روز، سائل بود و شب بیمار دار روز از مردم، شب از خود شرمسار صبحگاهی رفت و از اهل کرم کس ندادش نه پشیز و نه درم از دری میرفت حیران بر دری رهنورد، اما نه پائی، نه سری ناشمرده، برزن و کوئی نماند دیگرش پای تکاپوئی نماند درهمی در دست و در دامن نداشت ساز و برگ خانه برگشتن نداشت رفت سوی آسیا هنگام شام گندمش بخشید دهقان یک دو جام زد گره در دامن آن گندم، فقیر شد روان و گفت کای حی قدیر گر تو پیش آری بفضل خویش دست برگشائی هر گره کایام بست چون کنم، یارب، در این فصل شتا من علیل و کودکانم ناشتا میخرید این گندم ار یک جای کس هم عسل زان میخریدم، هم عدس آن عدس، در شوربا میریختم وان عسل، با آب می‌آمیختم درد اگر باشد یکی، دارو یکی است جان فدای آنکه درد او یکی است بس گره بگشوده‌ای، از هر قبیل این گره را نیز بگشا، ای جلیل این دعا میکرد و می‌پیمود راه ناگه افتادش به پیش پا، نگاه دید گفتارش فساد انگیخته وان گره بگشوده، گندم ریخته بانگ بر زد، کای خدای دادگر چون تو دانائی، نمیداند مگر سالها نرد خدائی باختی این گره را زان گره نشناختی این چه کار است، ای خدای شهر و ده فرقها بود این گره را زان گره چون نمی‌بیند، چو تو بیننده‌ای کاین گره را برگشاید، بنده‌ای تا که بر دست تو دادم کار را ناشتا بگذاشتی بیمار را هر چه در غربال دیدی، بیختی هم عسل، هم شوربا را ریختی من ترا کی گفتم، ای یار عزیز کاین گره بگشای و گندم را بریز ابلهی کردم که گفتم، ای خدای گر توانی این گره را برگشای آن گره را چون نیارستی گشود این گره بگشودنت، دیگر چه بود من خداوندی ندیدم زین نمط یک گره بگشودی و آنهم غلط الغرض، برگشت مسکین دردناک تا مگر برچیند آن گندم ز خاک چون برای جستجو خم کرد سر دید افتاده یکی همیان زر سجده کرد و گفت کای رب ودود من چه دانستم ترا حکمت چه بود هر بلائی کز تو آید، رحمتی است هر که را فقری دهی، آن دولتی است تو بسی زاندیشه برتر بوده‌ای هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای زان بتاریکی گذاری بنده را تا ببیند آن رخ تابنده را تیشه، زان بر هر رگ و بندم زنند تا که با لطف تو، پیوندم زنند گر کسی را از تو دردی شد نصیب هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب هر که مسکین و پریشان تو بود خود نمیدانست و مهمان تو بود رزق زان معنی ندادندم خسان تا ترا دانم پناه بیکسان ناتوانی زان دهی بر تندرست تا بداند کآنچه دارد زان تست زان به درها بردی این درویش را تا که بشناسد خدای خویش را اندرین پستی، قضایم زان فکند تا تو را جویم، تو را خوانم بلند من به مردم داشتم روی نیاز گرچه روز و شب در حق بود باز من بسی دیدم خداوندان مال تو کریمی، ای خدای ذوالجلال بر در دونان، چو افتادم ز پای هم تو دستم را گرفتی، ای خدای گندمم را ریختی، تا زر دهی رشته‌ام بردی، که تا گوهر دهی در تو، پروین، نیست فکر و عقل و هوش ورنه دیگ حق نمی‌افتد ز جوش #اعتصامی @jorenab