📩 رهبر انقلاب: بانوان جامعه‌‌مان سعی کنند هم در امر خانه‌داری هم در امر فعالیت اجتماعی و سیاسی و هم در حکمت و دانش از فاطمه زهرا سلام‌اللّه‌علیها الگوبرداری کنند ✏️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای صبح امروز در دیدار جمعی از زنان و دختران: واقعاً عظمت فاطمه‌ی زهرا (سلام‌اللّه‌علیها) را با هیچ انسانی، جز همان اهل‌بیت پیغمبر و خود رسول اللّه و اولادش نمیشود مقایسه کرد. به نظر من زن مسلمان الگویی بهتر از فاطمه‌ی زهرا (سلام‌اللّه‌علیها) نمیتواند پیدا کند. ✏️ بانوان عزیز جامعه‌ی اسلامی ما سعی کنند دنبال فاطمه‌ی زهرا حرکت کنند هم در امر خانه‌داری هم در امر فعالیت اجتماعی و سیاسی هم در حکمت و دانش. ۱۴۰۲/۱۰/۰۶ 🖼 #بسته_خبری | #دیدار_بانوان۱۴۰۲ 💻 Farsi.Khamenei.ir

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم @jorenab

آن کسانی که ربا خورند (از قبر در قیامت) برنخیزند جز به مانند آن که به وسوسه شیطان مخبّط و دیوانه شده. و آنان بدین سبب در این عمل زشت افتند که گویند فرقی بین تجارت و ربا نیست؛ حال آنکه خدا تجارت را حلال و ربا را حرام کرده. پس هر کس که اندرز (کتاب) خدا بدو رسد و از این عمل دست کشد خدا از گذشته او در گذرد و عاقبت کارش با خدا باشد، و کسانی که دست نکشند اهل جهنّمند و در آن جاوید معذّب خواهند بود. «الَّذينَ يَأكُلُونَ الرِّبا لا يَقُومُونَ الّا كَما يَقُومُ الَّذى يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ المَسِّ ذلِكَ بِانَّهُمْ قالُوا انَّما الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبا وَ احَلَ اللّهُ الْبَيْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا فَمَنْ جائَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهى فَلَهُ ما سَلَفَ وَ امْرُهُ الَى اللّهِ وَ مَنْ عادَ فَاولئِكَ اصْحابُ النّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ» بقره:۲۷۵ 1⃣ آیه در مقام تاکید حرمت ربا و تشدید بر رباخواران است، زیرا خداوند متعال در آیه ۱۳۰ سوره مبارکه آل عمران حکم حرمت ربا و نهی از رباخواری بر مسلمانان تشریع کرده است 2⃣ و از طرفی این آیه ضد آیات قبل است زیرا آیات قبل در مورد انفاق است که ممدوح می باشد ولی این آیه برعکس در مقام تاکید حرمت ربا است و عمل ربا را مذموم می داند زیرا: الف؛ ربا خوار پول بلا عوض می‌گیرد ولی در انفاق، فرد پول بلا عوض می دهد ب؛ آثار سوءی که در ربا وجود دارد عکس آثار مثبت انفاق می باشد ج؛ و اینکه رباخواری از روش صحیح زندگی خارج و‌ منافی با ایمان به خدا و ناسازگار با آن است و نیز یکی از مصادیق ظلم است 3⃣ علت عدم اعتدال رباخوار و حرکات دیوانه وارش، بریدن از یاد خدا و بندگی خدا است ، اینکه ربا خوار لذائذ مادی را هدف قرار داده به طوری که عفت دینی و وقار نفسانی را از دست می‌دهد و حرکاتش ناموزن است و‌قدرت تشخیص و تمیز حق از باطل را ندارد و علت تشبیه غلط ربا خوار که بیع را مانند ربا میداند از این جهت است در حالی که بیع حلال و بر طبق سنت فطرت و خلقت است و‌لی ربا برعکس و از مصادیق ظلم است 4⃣ « فَمَنْ جائَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ» یک حکم کلی است در مورد یک جزیی، اینکه هر کس در اثر موعظه ای دست از کار زشت خود بردارد گناهان گذشته، چه حق الله و چه حق الناس باشد نسبت به آن گناه مواخذه نمیشود ولی از لحاظ وضعی ممکن است که وظایفی بر عهده فرد قرار گیرد ( و ربا یکی از مصادیق گناهان کبیره است) با کمی تغییر از ( المیزان از ص۳۰۹تا ۳۲۳) @jorenab

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی زبامی که برخواست مشکل نشیند @jorenab

مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْجُمُعَةِ فِی کُلِّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ کَانَتْ کَفَّارَةً لِمَا بَیْنَ الْجُمُعَةِ إِلَی الْجُمُعَةِ بحار الانوار ج۸۶ص۳۶۲ امام صادق علیه السلام : هر کس سوره را در هر شب جمعه بخواند کفاره گناهان ما بین دو جمعه خواهد بود. @jorenab

اندوهگین بودن مومن از فراق صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه اینکه مومن از فراق ودورماندن از آن حضرت اندوهگین ومهموم باشد واین از نشانه های دوستی واشتیاق به آن حضرت است. ودردیوان منسوب به سروروسالارمان حضرت امیرالمومنین علیه السلام دربیان دلایل ونشانه های دوستی چنین آمده: ومن الدلایل ان یری من شوقه مثل السقیم وفی الفوادغلائل ومن الدلایل ان یری من انسه مستوحشا من کل ماهوشاغل ومن الدلائل ضحکه بین الوری والقلب محزون کقلب الثاکل وازنشانه ها این است که ازشدت شوقش همچون بیماری دیده شود که دلش ازشدت درد می جوشد . وازنشانه ها این است که از فرط انس گرفتن بامحبوب دیده شود که از هرچه او را از وی مشغول می داردوحشت کند. واز نشانه ها خندیدنش درمیان مردم است درحالیکه دلش مالامال از اندوه است همچون زن جوان ازدست داده مکیال المکارم ج۲،ص۲۰۹ @jorenab

نهم دى را همین جوانها، همین نسل سوّم انقلاب به راه انداختند؛ آن حادثه ى عظیم را به وجود آوردند؛ آن سیلى محکم را به صورت کسانى نواختند که سعىشان این بود که مسیر حرکت اسلامى را با ایجاد فتنه منحرف بکنند؛ این کار را چه کسى کرد؟ جوانها کردند، نسل سوّم انقلاب کردند ۱۳۹۳/۱۰/۱۷ @jorenab

نه عمرِ خِضر بِمانَد، نه مُلکِ اسکندر نزاع بر سرِ دنیای دون مَکُن درویش #حافظ @jorenab

#دیدن_امام_توسط_طفل 🔶سوال آیا این درست است که کودک وقتی بدون جهت می خندد یا گریه میکند برای آن است امام را می بیند ویا از او جدا می شود؟ 🔹پاسخ 1⃣قدیمی‌ترین منبع حدیثی شیعه که این روایت در آن آمده است؛ «علل الشرائع» شیخ صدوق(م 381ق) است که سند آن‌را این‌گونه ذکر می‌کند: «أَخْبَرَنِی عَلِیُّ بْنُ حَاتِمٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِیلُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ قُدَامَةَ أَبُو السَّرِیِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ نَاصِحٍ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَرْمَنِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ الْوَهَّابِ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ حَدِیدٍ الْمَدَائِنِیُّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنِ الطِّفْلِ یَضْحَکُ مِنْ غَیْرِ عَجَبٍ وَ یَبْکِی مِنْ غَیْرِ أَلَمٍ فَقَالَ یَا مُفَضَّلُ مَا مِنْ طِفْلٍ إِلَّا وَ هُوَ یَرَى الْإِمَامَ وَ یُنَاجِیهِ فَبُکَاؤُهُ لِغَیْبَةِ الْإِمَامِ عَنْهُ وَ ضَحِکُهُ إِذَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ حَتَّى إِذَا أُطْلِقَ لِسَانُهُ أُغْلِقَ ذَلِکَ الْبَابُ عَنْهُ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالنِّسْیَان».[1]‏ 2⃣مفضّل بن عمر گفت: از امام صادق(ع) پرسیدم: این‌که کودک بدون هیچ دلیلی خندیده و بدون هیچ درد و رنجی می‌گرید سببش چیست؟ آن‌حضرت فرمود: «اى مفضّل! هیچ طفلى نیست مگر آن‌که امام خود را دیده و با او مناجات می‌نماید، پس گریه‌اش به خاطر غایب شدن امام از او است و خنده‌اش زمانى است که امام به او رو می‌کند. و وقتى زبان طفل باز شد این باب بر رویش بسته شده و دیگر امام را ندیده و در دلش نسبت به آنچه قبلاً برایش اتّفاق افتاده فراموشى پیدا می‌شود». 3⃣این روایت از جهت سندی ضعیف است؛ زیرا «إسماعیل بن علی بن قدامة أبو السری‏»، «أحمد بن علی بن ناصح‏»، «جعفر بن محمد أرمنی»‏ و «حسن بن عبد الوهاب»، همگی مجهول هستند و در منابع رجالی نامی از آنها برده نشده است. علاوه بر آن، فردی در سند وجود دارد که حتی نامی از او نیز برده نشده است. 4⃣اما با فرض پذیرش این روایت؛ علامه مجلسی(ره) درباره محتوای آن می‌گوید: «ظاهر آن دور از باور نیست، و احتمال دارد که مقصود از دیدن امام(ع) و مناجاتش، توجه او و شفاعت و لطفش و دعایش براى کودک باشد؛ زیرا آنها در عوالم تصرفى دارند که عقل بدان نرسد».[2]   📘[1]. صدوق، محمد بن على، علل الشرائع، ج ‏2، ص 584، قم، کتاب فروشى داورى، چاپ اول، 1385ش. 📗[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏57، ص 381، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. 🆔@jorenab