#خطبه_غرا_سه « وَ أَسْتَهْدِيهِ قَرِيباً هَادِياً » واز او هدایت می طلبم که هادی وراهنماست   ازآنجا که خداوند متعال به همه هستی نزدیک است پس بر همه امور آگاه است وراههائی که باعث صلاح ورستگاری بنده می شود را به خوبی میداند لذا به خوبی هدایت می کند زیرا تا راهبر نباشد نمیتواند راهرو را هدایت نماید وتا به راهرو نزدیک نباشد نمیداند او چه می خواهد هدایت به دوصورت محقق می شود الف- به معنای ارائه طریق که همان آدرس دهی است  ب- ایصال به مطلوب یعنی رساندن به مقصد وذات اقدس الهی هم در ارائه طریق هادی است وهم در رساندن به مطلوب وکسی که از هدایت الهی بهره ببرد نه دچار ترس می شود ونه دچار اندوه « فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏ »([1]) « وَ أَسْتَعِينُهُ قَاهِراً قَادِراً » واز او یاری می جویئم که غالب(بر همه)  وتواناست معیین به کسی گفته می شود که توان برآورده کردن حاجت معان ونیازمند را داشته باشد ووقتی خداوند متعال قادر علی الاطلاق است پس بهترین معیین ویاری کننده است هر كجا باشيد همه شما را خداوند (به عرصه محشر) خواهد آورد همانا خدا بر همه چيز تواناست « أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِير »([2]) از طرف دیگر هرگاه مانعی بهنگام کمک کردن پیش آید خداوند متعال توان رفع آن مانع را دارد ازینرو تنها ملجأ وپناهگاه برای کمک گرفتن است. « وَ أَتَوَكَّلُ عَلَيْهِ كَافِياً نَاصِراً »به او توکل می کنیم که کافی ویاور است توکل نمودن یعنی به خداوند متعال اعتماد نمودن ودر کارها اورا وکیل قراردادن اگر خداوند وکیل باشد کافی است یعنی نیازی به دیگری نیست برای آنکه هرچه درآسمان وزمین است ازآنِ خداوند متعال است پس همه امور تحت سیطره الهی است « وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ وَكِيلا » ([3]) واگر خداوند یاور انسان باشد کافی است واحتیاجی به دیگران نیست زیرا همه هستی به یاری او سرپا هستند « وَ كَفى‏ بِاللَّهِ نَصِيرا »([4])ازینرو هرکسی که خداوند متعال یاور او باشد غالب بر همه خواهد بود« وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِين‏ »([5]) -بقره:38[1] -بقره:128[2] -نساء:132[3] -نساء:45[4] -صافات:116[5] #نهج_البلاغه https://eitaa.com/jorenab

#عرب_بیابانی_و_خدا_شناسی گویند از عربی بیابان نشین پرسیدند چگونه خدارا شناختی؟ گفت: "«البعرة تدل علی البعیر و اثر الاقدام یدل علی المسیر اَفَسماءٌ ذات ابراج و ارض ذات فجاج، لاتدلّان علی اللطیف الخبیر» این بیابان که می روم و مدفوع شتر را می بینم به این نتیجه می رسم که یک شتری از اینجا رد شده است وقتی اثر پا را بر روی زمین می بینم به این نتیجه میرسم که پس کسی از اینجا عبور کرده است (در بیابان انسان گستردگی آسمان و وسعت زمین را بیشتر می بیند چون چیزی که جلوی افق دید را بگیرد وجود ندارد، ساختمان چندطبقه، درختان و‌‌‌‌‌.... وجود ندارد) می گوید « أَفسماءٌ ذات ابراج» این آسمان باستارهای فراوان «والارض ذات فجاج» و زمین با این گستردگی لا تدلان علی اللطیف الخبیر آیا اینها دلالت نمی کنند بر اینکه خداوند هست که آنهارا ایجاد کرده است؟ قرآن کریم می فرماید: « أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» آیا در مورد خدا شک دارید؟ خدای که آسمان و زمین را آفرید ( آیه ۱۰، سوره مبارکه ابراهیم) https://eitaa.com/jorenab

#نقش_نیت_در_کارها هر کاری را که انسان انجام می‌دهد ممکن است او را به‌سوی تعالی و کمال سوق دهد و یا اینکه او را به ورطه سقوط بکشاند. به دیگر سخن انجام کاری توسط انسان در حقیقت دارای دو جنبه است: الف- جنبه فعلی اینکه انسان برای تحقق غایتی اراده می‌کند و در او شوق ایجاد می‌شود و تصمیم می‌گیرد و جوارح به حرکت درمی‌آورد تا آن غایت را عینیت ببخشد. ب- جنبه روحی فعل اینکه این فعل بر اساس چه انگیزه‌ای انجام می‌شود و تحقق غایت بر فعل بر اساس چه نیتی است. در بخش اول که فعل به او منتهی می‌شود چیزی است که در خارج قابل‌رؤیت است مثلاً کسی فقیری را کمک می‌کند انفاق کردن قابل‌رؤیت است. در بخش دوم که جنبه روحی فعل که به نیت فرد برمی‌گردد پنهان است وهمان امر پنهانی انسان را تربیت می‌کند و اگر انفاق کردن که حسن فعلی دارد همراه با نیت باشد و حسن فاعلی داشته باشد او را به‌سوی تعالی و کمال سوق می‌دهد. و اگر دارای سوء فاعلی باشد او را به‌سوی خذلان و خواری هدایت می‌کند. لذا در روایات آمده است اساس عمل همان جنبه روحی و یا نیت است و نیت ارزش عمل را نشان می‌دهد «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ وَ لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى وَ لَا بُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ خَالِصِ النِّيَّةِ فِي كُلِّ حَرَكَةٍ وَ سُكُونٍ لِأَنَّهُ إِذَا لَمْ يَكُنْ هَذَا الْمَعْنَى يَكُونُ غَافِلًا وَ الْغَافِلُونَ قَدْ وَصَفَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا وَ قَالَ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ ثُمَّ النِّيَّةُ تَبْدُو مِنَ الْقَلْبِ عَلَى قَدْرِ صَفَاءِ الْمَعْرِفَةِ وَ يَخْتَلِفُ عَلَى حَسَبِ اخْتِلَافِ الْأَوْقَاتِ فِي مَعْنَى قُوَّتِهِ وَ ضَعْفِهِ»( بحارالانوار ج 67ص 210) همانا عمل‌ها به‌وسیله نیت مشخص می‌شود و هرکس با نیت خودش شناخته می‌گردد و برای هر بنده‌ای لازم است تا در هرحرکت و سکون نیت خالص داشته باشد چون اگر چنین نباشد از غافلان خواهد بود و خداوند متعال غافلان را این‌گونه توصیف می‌کند آن‌ها مانند چهارپایان بلکه گمراه‌تر هستند و همین‌طور فرمود آن‌ها کسانی هستند که غافل‌اند. نیت از قلب آغاز می‌شود به مقدار صفای معرفت و ازنظر قوت و ضعف با توجه به زمان‌های مختلف تفاوت دارد. بنابراین ظاهر کار (مثلاً انفاق) شاید یک‌چیز باشد اما نوع نگاه به این کار و نیتی که در پشت این فعل پنهان است می‌تواند انسان را سعید یا شقی سازد. https://eitaa.com/jorenab

#با_امیر_مومنان_بیست_و_هشت ابوزید نحوی انصاری می گوید: از ابن احمد(از علمای ادب و واضع علم َعروض) سوال کردم که چرا مردم علی را رها کردند در حالی که آن حضرت در پیشگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و مسلمانان جایگاهی بلند داشت و خدماتش به اسلام بسیار زیاد بود؟ خلیل بن احمد فراهیدی گفت: زیرا خداوند او را از دیگران جدا کرده و مردم به اشباه و نظایر خود، متمایل هستند. آیا این شعر را شنیده ای: و کل شکل لشکله آلف أما تری الفیل یألف الفیلا هر گروهی به مانند و شبیه خود متمایل است؛ آیا ندیدی فیل را که با فیل الفت و تمایل دارد (امالی شیخ صدوق ص۱۹۰) https://eitaa.com/jorenab

#امیر_المومنین_در_کلام_نبوی آسمان نیلگون سایه نیفکنده و زمین بر خویش حمل نکرده است کسی را که پس از من، برتر از علی بن ابی طالب علیه السلام باشد. او پیشوا و زمامدار امّت من و وصی و جانشین من بر امّتم می باشد. هر کس پس از من از او پیروی کند هدایت می شود و هر کس از غیر او هدایت بخواهد، گمراه می گردد قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ مَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ بَعْدِی أَفْضَلَ مِنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّهُ إِمَامُ أُمَّتِی وَ أَمِیرُهَا وَ إِنَّهُ وَصِیِّی وَ خَلِیفَتِی عَلَیْهَا مَنِ اقْتَدَی بِهِ بَعْدِی اهْتَدَی وَ مَنِ اهْتَدَی بِغَیْرِهِ ضَلَّ وَ غَوَی (بحارالانوارج۲۵ص۳۶۲) @jorenab

#تلنگر_چهارده دوستی می گفت برای یک نهاد دولتی ثبت نام کردم و با توجه به اینکه دارای معلولیت جزیی هستم و از طرفی هم ادم های سالم ثبت نام کرده بودند تردید داشتم به خدا توکل کردم و دست به دامن آقا علی بن موسی الرضا شدم وقتی نتیجه را اعلام کردند قبول شده بودم حالا وقت این بود که قبول شدگان نهایی برن معاینات و ازمایشات پزشکی ،منم مثل بقیه به کلینیک مریوطه مراجعه کردم ،طی معاینات بخاطر معلولیتم ،مجددا مرا به متخصص ارجاع دادند،ودر نهایت رد شدم یه دوستی داشتم که اشنای خیلی خوبی در سازمان مربوطه داشت،از من خواست که جهت رفع مشکلم به همون اشنا در سازمان مراجعه کنم علی رغم میل باطنی رفتم وبا رفتار عجیب و سرد اون فرد مواجهه شدم وبرگشتم ، با خودم گفتم کارم را باید خداوند و امام رضا درست کنه با توکل بر خدا دوباره رفتم به همان نهاد باز مرا به کمیسیون پزشکی فرستادند و بالطف الهی بالاخره تائید شدم فهمیدم که اگر انسان به خدا توکل کنه و تحمل کنه خداوند بی جواب نمی ذاره می گویم : آری کسی به خدا توکل کند خداوند کفایتش می کند وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ طلاق :۳) بشرطی که زود نا امید نشود و صبر و تحمل داشته باشد لذا فرمود کسی تقوا پیشه کرد و صبر کرد خدا اجر نیکو کاران را ضایع نمی کند مَن یَتَّقِ وَیَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ (یوسف:۹۰) https://eitaa.com/jorenab