رهبر انقلاب: حواسمان باشد مغرور نشویم و بگوییم قضایای اخیر تمام شد 🔹ما هم خودمان حواسمان باشد؛ ما هم مغرور نشویم، ما هم غفلت نکنیم، غافل نشویم، بگوییم خب تمام شد قضایا. از میدان عقب نرویم، در میدان باشیم. ما هم بدانیم که آن چیزی که ملت را نگه می‌دارد امید است و وحدت؛ اتحاد میان آحاد مردم. بله،‌ سلایق مختلفی وجود دارد، اختلافات نظری در مسائل گوناگون وجود دارد اما درباره‌ی اسلام، درباره‌ی نظام، درباره‌ی انقلاب، وحدت نظر بین مردم هست، نگذاریم این وحدت نظر از بین برود. 🔹دشمن را دست‌کم نگیریم. دشمن هست. آن روزی که شما آن‌قدر قوی بشوید که دشمن مأیوس بشود آن روز می‌توانید یک آسودگی و آسایش خاطری پیدا کنید باید سعی کنیم قوی بشویم. این تأکید و تکرار و اصرار این حقیر برای اینکه کشور باید قوی بشود به خاطر این است. باید دشمن را مأیوس کرد. @Farsna

حدیث شریف کسا حجت الاسلام شیخ صادق گلایری @jorenab

🌺خجسته‌میلاد باسعادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها سرور بانوان جهان، عطای خداوند سبحان، کوثر قرآن، همتای امیر مومنان و الگوی بی بدیل تمام جهانیان بر همه مبارک باد.🌺 @jorenab

الهی از إِنَّكَ مَيِّتٞ وَإِنَّهُم مَّيِّتُونَ دانستم اگر عاقبت همه کوچ کردن ازین عالم است پس دل بستن چرا @jorenab

#خطبه_همام #درس_دهم_بخش_اول بیست وسوم-« لَا يَرْضَوْنَ مِنْ أَعْمَالِهِمُ الْقَلِيلَ وَ لَا يَسْتَكْثِرُونَ الْكَثِيرَ » هرچه انسان سطح دانشش وعلمش نسبت به پیرامونش بالاتر برود کوچکی خودرا از یک سو وعظمت هستی را از سویدیگر بیشتر درک می کند واینکه ندانسته هایش در برابر دانسته هایش بسیار بیشتر است لذا هرچه علم بالاتر میرود بیشتر احسای حقارت وکوچکی دربرابر بزرگی وعظمت هستی می کند همانطور که نگاه یک کودک به هستی وانتظاری که از عالم دارد بسیار متفاوت از نگاه یک بزرگ سال است ونگاه یک عامی با نگاه یک عالم به هستی بسیار متفاوت است.  در بخش معنوی نیز هرچه انسان به مراحل بالاتر میرود عظمت الهی را بیشتر درک می کند وجایگاه هائی که وجود دارد رابیشتر احساس می کند ودوری خویش ازین جایگاه را بهتر لمس می کند انسانهائی که بخاطر ریاضت نفس وتقوای الهی به مراحل بالا رسیدند عظمت خداوند متعال وکوچکی عمل خویش را بهتر درک می کنند مانند کسی که به قله میرسد ودشت پهن وگسترده پشت قله را می بیند واینکه چقدر راه نرفته دارد لذا هم برای رسیدن به مقصد شوق بیشتری دارد از کسی که هنوز از قله بالا نرفته ونمیداند پشت قله چه خبر است وهم میداند با تلاش بیشتر می تواند زودتر به مقصد برسد لذا اهل تقوا نیز وقتی به مراحل بالاتر وبالاتر دست می یابند میدانند این راه بی نهایت تلاش شبانه روزی می طلبد ازینرو اولا به عملی که انجام میدهند قانع نیستند ثانیا هرچه بیشتر تلاش می کنند با توجه به مراحل بالائی که می بینند وشوقی که برای رسیدن به آن مراحل را دارند عمل ولو زیاد خودرا زیاد نمی بینند یعنی توجهی به عمل خویش ندارند بلکه توجه شان رسیدن به مقام بالاتر است.زیرا اگر به عمل خویش نگاه کنند وآنرا زیادبشمارند در حقیقت دچار عُجب می شوند که آنهارا از راهی که می خواهند طی کنند دور می کند @jorenab

 الهی ؛از «قُل رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَم‏»([1]) دانستم آنکه  به غیر رحم نکند مورد رحمت تو قرار نگیرد «فاجعلنی من الراحمین ». [1] - مومنون : 118 @jorenab

#خطبه_همام #درس_دهم_بخش_دوم بیست وچهارم- «فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ وَ مِنْ أَعْمَالِهِمْ مُشْفِقُونَ » هرچه در راه خدا انجام دهند وهرچه اطاعت حق را بجا بیاورند باز خودرا مقصر میدانند واینکه می توانستند بهتر ازین انجام دهند وحتی ازینکه بخاطر ضرورت عالم مادی مجبور به خوردن وخوابیدن وامور مادی هستند که آنهارا از عبادت پروردگاردور می سازد ناراحتند واعمالی را نیز انجام میدهند نگران هستند شاید خالی از اخلاص باشد یا مطامع نفسانی هرچند اندک وپنهان درآن دخیل باشد پس متقیان کسانی هستند که نه تنها توجهی به عمل خویش نمی کنند بلکه ازین واهمه دارند این اعمال مورد قبول حضرت حق تبارک وتعالی واقع نشود لذا هرگز منتی بر  کسی ندارند واز کسی طلبکار نیستند بلکه همیشه خودشان را متهم می کنند واز عدم پذیرش عمل خویش خائف وترسان هستند. بیست وپنجم-« إِذَا زُكِّيَ أَحَدٌ مِنْهُمْ خَافَ مِمَّا يُقَالُ لَهُ فَيَقُولُ أَنَا عْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِي وَ رَبِّي أَعْلَمُ بِي مِنِّي بِنَفْسِي » هرگاه به خاطر اعمالی که انجام میدهند مورد ستایش قرار گیرند می ترسند زیرا ازینکه نکند کارشان آلوده به ریا شود بیم دارند پس وقتی کاری انجام میدهند خودرا متهم می کنند تا دچار عُجب نشوند ووقتی دیگران ازآنها تعریف می کنند می ترسند گرفتار ریا شوند لذا وقتی تعریف وتمجید کسی را می شنوند فوری به درون خویش رجوع می کنند ومی گویند « أَنَا عْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِي وَ رَبِّي أَعْلَمُ بِي مِنِّي » من خودرا بهتر از دیگران می شناسم وخداوند از من به من داناتر است یعنی عمل خویش را نمی بینند بلکه کوتاهی وقصور خویش را نظاره می کنند در حقیقت این رفتارشان در برابر تعریف دیگران نشأت گرفته از تربیت قرآنی است که می فرماید هیچ کس از خویش ستایش نکند « فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقى »([1]) در حالی که خداوند اهل تقوا را بهتر می شناسد سرش آن است اولا این عملی که انجام دادند مورد قبول حضرت حق شده باشد معلوم نیست ثانیا برفرض مقبولیت اینکه تاآخر بتوان آنرا سالم نگاه داشت روشن نیست زیرا هرکس عمل خوبی انجام دهد وآنرا تا قیامت بیاورد ده برابر کارش پاداش می گیرد« منْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»([2]) توضیح آنکه :کلمه« جاء» در اصطلاح لازم است وبه معنای «آمد» می باشد ووقتی  با حرف جر می آید متعدی می شود وبه معنای «آورد» است وبا توجه به «مَن» که شرطیه است لفظ«جاء» که ماضی وبه معنای گذشته است معنای مضارع وحال وآینده می دهد لذا معنای « منْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ» می شود هرکس «حسنه» را بیاور د ومراد ازآن این است هرکس کارخوبی انجام داد تا قیامت بیاورد وبوسیله منت ویا ریا ویا برائت از آن عمل آنرا نابود نسازد دربرابر هرکار خیر ده برابر پاداش می گیرد ومتقین ازین نگران هستند که کار خیری که انجام دادند بخاطر تعریف دیگران در معرض نابودی قرار نگیرد ازینرو عاجزانه از خداوند درخواست می کنند تعریفی از خلق ازآنها می کنند راخداوند متعال به چشم آنها نبیند وازآنها به آن مقدار انتظار نداشته باشد لذا می گویند خداوندا مرا به آنچه می گویند مؤاخذه نکن ومرا بالاتر ازآنچه آنها فکر می کنند قرار بده وآنچه آنها نمیدانند بر من ببخش.« اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا يَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِي أَفْضَلَ مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لِي مَا لَا يَعْلَمُونَ -نجم:32[1] -انعام:160[2] @jorenab