سه. باز هم در ادامه‌ی دو نکته‌ی قبل: از همان ابتدا، مخاطب را جامع بار آورید و او را رشد تک‌بعدی بر حذر دارید. بله، هاضمه‌ی نوآموز، برای فهم همه‌چیز ناتوان است، ولی می‌توان بذر #جامعیت را از ابتدا درست کاشت. چگونه؟ اولاً مربی و معلم باید خود، جامعیت را درک کرده باشد و از پایگاه جامع به جزئیات فرود آید. ثانیاً درخت‌واره‌ی علم و اندیشه را به همان تناسب که بایسته‌ی آن است در فکر و دل مخاطب بنشانید؛ ریشه را در جایگاه ریشه قرار دهید و با برگ و بار در حد خودشان و در مکانت بایسته‌شان مواجهه داشته باشید. تا تصویری معوّج از شجره‌ی طیبه‌ی اندیشه و معارف اسلام ارائه ندهید و گمراهی نیافرینید. و دقیقاً در این‌جاست که توجه به #منظومه‌ی_فکری_و_عملی ضرورت می‌یابد. چهار. در تکمیل نکته‌ی دوم: در مراحل اولیه، در عین حال که تلاش می‌کنیم تا تفکر را بپیروریم و از تعصب دور بداریم، ولی ذهن مخاطب را نباید بیش از اندازه درگیر اختلافات نکنیم، بلکه باید قرائتی یک‌دست و همگن به دست داد و #آرامش_فکری را از بین نبُرد. روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush