خاطرات #من_نوعی از استاد #فرج_نژاد (5)
برای من که حیثیتم به تیزهوشانیبودن گره خورده بود، آشنا شدن با کسی که از آنجا کنده و راهی قم شده، عجیب و جالب بود.
آن سال همراه با عمیقتر شدن رابطهها، گفتوگوها هم جدیتر و گستردهتر میشد و از فرهنگ و علم و سیاست و اقتصاد و ادبیات و تاریخ، همه را در بر میگرفت. سرفصلها هم با سال قبل تفاوتهایی داشت؛ آشنایی با #نهجالبلاغه و ادبیات #انقلاب_اسلامی از تازهها بودند. بهعلاوه من در آن سال مکبّر حاجآقا فلاحزاده هم بودم. حجةالاسلام فلاحزاده هم یک روحانی شوخ و همهفنحریف ابرکوهی بود و از دوستان استاد فرجنژاد. در آن سال با ایشان هم با نهجالبلاغه آشنا شدیم، هم احکام آموختیم و هم برای برخی شبهات اعتقادیمان پاسخ گرفتیم. و البته دوست شدن با یک روحانی پرنشاط ثمراتی بیش از اینها داشت.
در آن چند روز، من وارد یک دوران دگردیسی شدم. اردو تمام شد، ولی رابطهی من با استاد تازه آغاز شده بود.
در طول تابستان، بارها به یزد میآمد و در سالن شهرداری، جلسات عمومی #نقد_فیلم برگزار میکرد و با بهانهی فیلم و استفاده از جذابیتش، با #مردم شهر و خصوصاً #جوانان ارتباط میگرفت و با ترفندی که مخصوص خودش بود و ما هیچگاه نیاموختیمش، قاپ آنها را میدزدید و کموبیش مسیر زندگیشان را تغییر میداد. بعد از پایان برنامهی رسمی، تا ساعتها در کنار خیابان، روی چمنهای اطراف میدان شهید باهنر و هرجا که میشد، مینشست و با مشتاقان گفتوگو میکرد.
@jorenush
خاطرات #من_نوعی از استاد #فرج_نژاد (7)
محمدحسین فرجنژاد کار ویژهای میکرد و آن شکستن تابوهای ذهنی ما و ساختن نظامی جدید در فکر ما بود.
در همان اردوی منشاد، یک شب را برای جلسهی #نقد_فیلم اختصاص داد و البته این عنوان بهانه بود. میخواست مستند «کدام استقلال، کدام پیروزی» ساختهی مسعود دهنمکی را پخش کند. نشد، ولی سخن از #فوتبال به میان آورد.
توضیح این نکته لازم است که آن سالها، شب و روز ما با فوتبال میگذشت؛ در مدرسه تا میتوانستیم گلکوچک میزدیم، در خانه با رایانهمان پیایاس میزدیم، بازیهای لیگ انگلیس و اسپانیا و ایتالیا و لیگ قهرمانان و #جام_جهانی و جام ملتها و ... را از دست نمیدادیم، بلکه تحلیل میکردیم، کُری میخواندیم، ترکیب میچیدیم، گیمنت میرفتیم و ... .
حالا حسین فرجنژاد برای ما از مضرات جسمی فوتبال و از توطئههای #استعماری پشت آن میگفت و من با چشمهایی گردشده به او خیره میشدم...
@jorenush