💠 اتان کلبرگ؛ صهیونیست ضد تشیع (5)
✡️ صهیونیستی که همه‌چیز را درباره تاریخ و اعتقادات شیعه می‌داند!
ج. آثار و تألیفات (2)
1️⃣ #اتان_کلبرگ زندگی‌نامه بیش از 30 تن از علمای شیعه را به رشته تحریر درآورده که بسیاری از آن‌ها در دایرةالمعارف اسلامی (نسخه دوم: EI2) و دانشنامه ایران آمده است!
2️⃣ همچنین دو مقاله را به تفسیر و قرائت قرآن از نظر شیعی و با توجه به کتاب «کتاب القراءات» احمد بن محمد سیاری و یک مقاله به چگونگی مرگ پیامبر خدا از دیگاه محققان غربی اختصاص داده است.
3️⃣ مطالعات اسلام‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های #اسرائیل، یکی از پردامنه‌ترین و گسترده‌ترین اَشکال این مطالعات در میان نمونه‌های مشابه در سایر دانشگاه‌های کشورهای غربی است.
4️⃣ بسیاری از مقالات دائرةالمعارف اسلام و ایرانیکا توسط محققان دانشگاه‌های اسرائیل نگاشته شده و تحقیقات متعددی در حوزه‌ی #شیعه، #روحانیت و #مرجعیت در دانشگاه‌های اسرائیل صورت گرفته است.
5️⃣ مطالعات اسلام‌شناسی دانشگاه‌های اسرائیل، در شاخه‌ها و حوزه‌های مختلف نظیر مطالعات اسلامی و خاورمیانه، زبان و ادبیات عربی، مطالعات هندی، ایرانی و ارمنی، مطالعات آفریقایی و مطالعات خاور دور صورت می‌گیرد.
6️⃣ #تشیع و #ایران از جمله موضوعات اصلی پژوهش‌های این مؤسسات است که با توجه به تعارض شدید میان ایران و اسرائیل، این پژوهش‌ها از وزن قابل توجهی برخوردارند.
7️⃣ گرچه شاخه‌ی مجزایی با عنوان #مرجعیت‌پژوهی در مؤسسات اسلام‌شناسی اسرائیل وجود ندارد، اما موضوع بسیاری از پژوهش‌های این مؤسسات در بخش ایران و تشیع، روحانیت و مرجعیت می‌باشد.
8️⃣ در حوزه تاریخ تشیع، #اتان_کلبرگ نخستین محققی است که تنها به این موضوع پرداخته و به تربیت شاگردانی همت گمارده است و در یک جمله او شیعه پژوهی است که اطلاعات فوق‌العاده و دقیقی درباره تاریخ و اعتقادات #شیعه دارد.
✍️ حمید محمدی صبور
📖 متن کامل مقاله در سایت اندیشکده:
👉 http://yon.ir/Kohlberg
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
☠ حزب شیطان به‌دنبال تسلط بر ایران (٣)
✡ تمدن شیطان - قسمت سوم
🌍 قاجاریه در ایران
1⃣ در پی حضور استعمارگران انگلیسی و روسی در عرصهٔ اقتصاد ایران نیز انواع قراردادها و امتیازنامه‌ها با این دو کشور در عهد قاجار شکل گرفت. #قرارداد_رویتر که در زمان ناصرالدین شاه و با تلاش میرزا حسین‌خان سپهسالار، میان دولت ایران و یک انگلیسی به‌نام رویتر منعقد شد، و #قرارداد_تالبوت (توتون و تنباکو) که باز در زمان ناصرالدین شاه و با وساطت امین‌السلطان با یک انگلیسی دیگر به‌نام تالبوت و کمپانی رژی بسته شد، دو نمونه از این امتیازهای ننگین هستند.
2⃣ در هر دو مورد #علما قرارداد را بر هم زدند. امتیاز رویتر به همت #حاج_ملاعلی_کنی و قرارداد تالبوت با فتوای تاریخی #میرزای_شیرازی لغو شد. در پی این دو اتفاق بزرگ و همچنین قیام مردم عراق به رهبری علمای آن دیار در برابر استعمار انگلیس، مردم متوجه قدرت عمیق تمدن اصیلی شدند که از سال‌ها پیش و به دست مبارک ائمه معصومین علیهم‌السلام نهال آن کاشته و در ایران رشد کرده و در حال به ثمر نشستن بود.
3⃣ اما حوادث بعدی نشان داد که این درخت هنوز به چنان تناوری نرسیده بود که بتواند در یک اقدام سریع و قاطع در مقابل #حزب_شیطان قد عَلَم کند. فتوای #تحریم_تنباکو اعلام جنگی پنهان از سوی حزب الله علیه حزب شیطان بود که با پی‌گیری نشدن یا مهیا نبودنِ شرایط برای پی‌گیری، تنها سببِ بیدار شدنِ حزب شیطان و آشکار شدن پایگاه اصلیِ شیعه شد.
3⃣ در پی این حوادث حزب شیطان که تا آن روز تمرکز خود را بر حکومت‌های اسلامی قرار داده بود، متوجه خطر تمدن عمیق و قدرتمند اسلامی در دل #حوزه‌های_علمیه و نهاد #مرجعیت شد و برای برخورد با آن مترصد فرصت گشت. شهید مدرس نقل می‌کند:
4⃣👈 وقتی به نجف رفتم و در سُرَّمَن‌رَأی (سامرا) خدمت میرزا که عظمتی فوق تصور داشت رسیدم، داستان پیروزی واقعه دخانیه را برایش تعریف نمودم. آن مرد بزرگ آثار تفکر و نگرانی در چهره‌اش پیدا شد و دیده‌اش پر از اشک گردید. علت را پرسیدم، زیرا انتظار داشتم مسرور و خوشحال شود. فرمود: حالا حکومت‌های قاهره فهمیدند قدرت اصلیِ یک ملت و نقطه تحرکِ شیعیان کجاست. حالا تصمیم می‌گیرند این نقطه و این مرکز را نابود کنند. نگرانی من از آینده جامعه اسلامی است.
5⃣ آینده نشان داد که حق با میرزای بزرگ بود. حزب شیطان که تا آن زمان، طرفِ خود را حکومت‌های شیعی و اسلامی می‌دید، از آن پس حملات خود را متوجه #روحانیت و #علمای_شیعه ساخت. اگرچه همهٔ این اتفاقات در صراط مستقیم خداوند و برای تربیت شیعیان آخرالزمان بود. خداوند خواسته بود که اصحاب امام (عج) از این کوره‌ها گذشته و آب‌دیده شوند. تحریم تنباکو یکی از نقاط عطف تمدن و انقلاب اسلامی بود.
✍ دکتر محمدهادی همایون
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
☠ حزب شیطان به‌دنبال تسلط بر ایران (۴)
✡ تمدن شیطان - قسمت سوم
🌍 بابیت و بهائیت در مقابل مرجعیت
1⃣ در ادامهٔ حوادث قبل، و با هدف تضعیف جایگاه #مرجعیت و حذف آن از صحنهٔ معادلات سیاسی، در کنار رشد #فراماسونری در ایران، جریانی منحرف نیز در عرصهٔ دین به‌نام #بابیت در دورهٔ قاجار رشد و گسترش یافت.
2⃣ ورود ناموفق روحانیت به جریان جنگ دوم ایران و روس، مردم مسلمان را دچار نوعی سرخوردگی از دو نهاد قدرتمند دولت و روحانیت نموده و آنان را متوجه وجود مقدس امام زمان (عج) کرده بود. مدیریت نشدنِ این وضعیتِ روانی، زمینه را برای ورود دولت‌های خارجی به‌ویژه روسیه و سپس انگلستان به این عرصه فراهم نمود.
3⃣ آغاز عقیدتیِ این جریان را از زمان و بر اساس آراء #شیخ_احمد_احسایی دانسته‌اند. وی که در خانواده‌ای سنّی مذهب زاده شد، با اختیارِ تشیع، در عراق ساکن شد و با اظهار تمایل به اخباریون، به انتشار عقاید خاص خود پرداخت. یکی از این عقاید خاص شیخ، اعتقاد به #رکن_رابع بود.
4⃣ وی معتقد بود که راه شناخت دین در چهار رکن منحصر است: خداوند، پیامبر، امام و رکن رابع که در زمان غیبت امام (عج) واسطه میان وی و مردم است.
5⃣ وی رکن رابع را نایب خاص امام (در برابر نیابت عامه که از آنِ مراجع بود) می‌دانست و فرق آن را با نواب خاص اربعه، انتساب آنان از سوی امام، در برابر احراز این مرتبت از سوی رکن رابع به‌دلیل بزرگی و لیاقت خودِ او اعلام می‌کرد.
✍ دکتر محمدهادی همایون
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
📚 شبههٔ «مرجعیت سیاسی» امام خمینی (١)
👈 به‌مناسبت آغاز دههٔ فجر 🇮🇷
1️⃣ آیا آیت‌الله خمینی (ره)، در زمان فوت آیت‌الله بروجردی (۱۰ فروردین ۱۳۴۰)، در جایگاه #مرجعیت نبود و اقبال پسینِ مردم و مرجعیت ایشان رویکردی «سیاسی» بود نه «فقهی»؟!!
2️⃣ این شبهه را پیش از انقلاب هیچ‌گاه نشنیدم. در فضای استان فارس و شهر شیراز اواخر سال‌های چهل شمسی، که فعال سیاسی- مذهبی بودم، افراد متدینی که می‌شناختم عموماً یا مقلّد آیت‌الله خمینی بودند یا آیت‌الله حکیم. مقلدین آیت‌الله خویی و سایر مراجع را بسیار اندک دیدم. بخشی از بازاریان ثروتمند شیراز از آیت‌الله شیخ بهاءالدین محلاتی تقلید می‌کردند که در مسجد مولیٰ، چسبیده به بازار وکیل، نماز می‌خواند. ولی در بازار شیراز نیز، در میان کسبه و بازاریان متوسط، مقلّدین آیت‌الله خمینی کم نبودند.
3️⃣ بسیاری از این مقلّدین مردم غیرسیاسی بودند ولی خطر تهیهٔ رسالهٔ آیت‌الله خمینی را، بیشتر بدون درج نام صاحب رساله بر روی کتاب، می‌پذیرفتند. آن زمان رسالهٔ آیت‌الله خمینی در فهرست #ساواک جزو «کتب ضالّه» تلقّی می‌شد و داشتن این کتاب می‌توانست به آزار سیاسی، و حتی زندان و شکنجه برای کشف منشأ تکثیر آن، منتهی شود ولی این امر کاهش مقلدین ایشان را در میان مردم عادی سبب نشد.
4️⃣ آیت‌الله سیدمحسن حکیم، که به‌سان آیت‌الله خمینی بیشترین مقلدین را در شیراز داشت، در ۲۷ ربیع‌الاول ۱۳۹۰/ ۱۲ خرداد ۱۳۴۹ فوت کرد. روحانیون برجستهٔ شیراز، و در رأس آنان آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، در حیاط مسجد نو شیراز مجلس ختمی برای ایشان برگزار کردند. مسجد نو (مسجد جامع نو یا مسجد اتابک) با ۲۰هزار مترمربع (دو هکتار) مساحت، بزرگ‌ترین مسجد ایران است و بنایی است تاریخی که در سال ۵۹۰ ق. به فرمان اتابک سعد بن زنگی احداث شد. در خرداد ۱۳۴۹ این مسجد هنوز حال و هوای قدیمی داشت و در محوطه و بنای اطراف آن دستکاری‌های زشت کنونی انجام نگرفته بود.
5️⃣ حیاط عظیم مسجد نو انباشته از جمعیت بود. سخنران مراسم سیداحمد پیشوا بود و در کنار منبر علمای سرشناس شیراز، و در رأس آنان آقایان طاهری و دستغیب، نشسته بودند. گروهی متشکل از چند جوان و نوجوان متنی کوتاه نوشته و با ماشین تایپ تکثیر کرده بودیم دال بر رجوع مقلّدین آقای حکیم به آقای خمینی، و با امضای «جامعه روحانیت شیراز». وظیفهٔ من رسانیدن این متن به آقای پیشوا بود که بر سر منبر بخواند. از منبر بالا رفتم و متن را به دست ایشان دادم ولی منوط کرد به تأیید علمای حاضر در مجلس. سرانجام، در دقایق پایانی مجلس، آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب متن را از دستم گرفت و تأیید کرد و آقای سیدعلی‌محمد دستغیب، که آن زمان معمّمی جوان بود، در پلهٔ اول منبر ایستاد و خواند. جمعیت عظیم حاضر در حیاط مسجد نو با شنیدن نام آیت‌الله خمینی با صدای بلند سه‌بار صلوات فرستاد و با هجوم نیروهای ساواک و شهربانی مجلس بهم ریخت. این ماجرا به بازداشت و زندانی شدن من و بازداشت و تبعید آقای سیدعلی‌محمد دستغیب انجامید. خاطرهٔ فوق را نوشتم تا میزان محبوبیّت مردمی آیت‌الله خمینی را در زمان فوت آیت‌الله حکیم نشان دهم.
6️⃣ سال‌ها بعد به سندی دست یافتم با امضای سرهنگ قُلقُسِه، رئیس دایرهٔ ایلات و مذاهب سازمان تازه تأسیس‌شدهٔ ساواک، به‌تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۳۵. این سند جایگاه رفیع آیت‌الله خمینی را در میان اساتید و مدرسین و فضلای حوزهٔ علمیهٔ قم نشان می‌دهد در اوج مرجعیت آیت‌الله بروجردی.
7️⃣ طبق گزارش فوق، حوزهٔ درس خارج آیت‌الله خمینی با ۵۰۰ طلبه «حائز اهمیت است» و از نظر تعداد طلاب درس خارج دومین حوزهٔ بزرگ پس از آیت‌الله بروجردی (با حدود ۱۳۰۰ طلبه) به‌شمار می‌رفت. در آن زمان، در درس خارج آقایان گلپایگانی و شریعتمداری حدود ۳۰۰ نفر و در حوزه درس خارج آقای مرعشی نجفی حدود ۱۰۰ نفر حضور می‌یافتند. این سند را با عنوان «حوزهٔ علمیهٔ قم در سال ۱۳۳۵: نخستین سند تحلیلی ساواک» در جلد دوم مجموعه مقالاتم با عنوان «مطالعات سیاسی» (پائیز ۱۳۷۲، صص ۳۹۳- ۴۰۰) منتشر کردم.
✍️ عبدالله شهبازی
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
📚 شبههٔ «مرجعیت سیاسی» امام خمینی (١)
👈 به‌مناسبت دههٔ فجر 🇮🇷
1️⃣ آیا امام خمینی (ره)، در زمان فوت آیت‌الله بروجردی (۱۰ فروردین ۱۳۴۰)، در جایگاه #مرجعیت نبود و اقبال پسینِ مردم و مرجعیت ایشان رویکردی «سیاسی» بود نه «فقهی»؟!!
2️⃣ این شبهه را پیش از انقلاب هیچ‌گاه نشنیدم. در فضای استان فارس و شهر شیراز اواخر سال‌های چهل شمسی، که فعال سیاسی- مذهبی بودم، افراد متدینی که می‌شناختم عموماً یا مقلّد آیت‌الله خمینی بودند یا آیت‌الله حکیم. مقلدین آیت‌الله خویی و سایر مراجع را بسیار اندک دیدم. بخشی از بازاریان ثروتمند شیراز از آیت‌الله شیخ بهاءالدین محلاتی تقلید می‌کردند که در مسجد مولیٰ، چسبیده به بازار وکیل، نماز می‌خواند. ولی در بازار شیراز نیز، در میان کسبه و بازاریان متوسط، مقلّدین آیت‌الله خمینی کم نبودند.
3️⃣ بسیاری از این مقلّدین، مردمِ غیرسیاسی بودند ولی خطر تهیهٔ رسالهٔ آیت‌الله خمینی را، بیشتر بدون درج نام صاحب رساله بر روی کتاب، می‌پذیرفتند. آن زمان رسالهٔ آیت‌الله خمینی در فهرست #ساواک جزو «کتب ضالّه» تلقّی می‌شد و داشتن این کتاب می‌توانست به آزار سیاسی، و حتی زندان و شکنجه برای کشف منشأ تکثیر آن، منتهی شود ولی این امر کاهش مقلدین ایشان را در میان مردم عادی سبب نشد.
4️⃣ آیت‌الله سیدمحسن حکیم، که به‌سان آیت‌الله خمینی بیشترین مقلدین را در شیراز داشت، در ۲۷ ربیع‌الاول ۱۳۹۰/ ۱۲ خرداد ۱۳۴۹ فوت کرد. روحانیون برجستهٔ شیراز، و در رأس آنان آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، در حیاط مسجد نو شیراز مجلس ختمی برای ایشان برگزار کردند. مسجد نو (مسجد جامع نو یا مسجد اتابک) با ۲۰هزار مترمربع (دو هکتار) مساحت، بزرگ‌ترین مسجد ایران است و بنایی است تاریخی که در سال ۵۹۰ ق. به فرمان اتابک سعد بن زنگی احداث شد. در خرداد ۱۳۴۹ این مسجد هنوز حال و هوای قدیمی داشت و در محوطه و بنای اطراف آن دستکاری‌های زشت کنونی انجام نگرفته بود.
5️⃣ حیاط عظیم مسجد نو انباشته از جمعیت بود. سخنران مراسم سیداحمد پیشوا بود و در کنار منبر، علمای سرشناس شیراز، و در رأس آنان آقایان طاهری و دستغیب، نشسته بودند. گروهی متشکل از چند جوان و نوجوان متنی کوتاه نوشته و با ماشین تایپ تکثیر کرده بودیم دال بر رجوع مقلّدین آقای حکیم به آقای خمینی، و با امضای «جامعه روحانیت شیراز». وظیفهٔ من رسانیدن این متن به آقای پیشوا بود که بر سر منبر بخواند. از منبر بالا رفتم و متن را به دست ایشان دادم ولی منوط کرد به تأیید علمای حاضر در مجلس. سرانجام، در دقایق پایانی مجلس، آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب متن را از دستم گرفت و تأیید کرد و آقای سیدعلی‌محمد دستغیب، که آن زمان معمّمی جوان بود، در پلهٔ اول منبر ایستاد و خواند. جمعیت عظیم حاضر در حیاط مسجد نو با شنیدن نام آیت‌الله خمینی با صدای بلند سه‌بار صلوات فرستاد و با هجوم نیروهای ساواک و شهربانی مجلس بهم ریخت. این ماجرا به بازداشت و زندانی شدن من و بازداشت و تبعید آقای سیدعلی‌محمد دستغیب انجامید. خاطرهٔ فوق را نوشتم تا میزان محبوبیّت مردمی آیت‌الله خمینی را در زمان فوت آیت‌الله حکیم نشان دهم.
6️⃣ سال‌ها بعد به سندی دست یافتم با امضای سرهنگ قُلقُسِه، رئیس دایرهٔ ایلات و مذاهب سازمان تازه تأسیس‌شدهٔ ساواک، به‌تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۳۵. این سند جایگاه رفیع آیت‌الله خمینی را در میان اساتید و مدرسین و فضلای حوزهٔ علمیهٔ قم نشان می‌دهد در اوج مرجعیت آیت‌الله بروجردی.
7️⃣ طبق گزارش فوق، حوزهٔ درس خارج آیت‌الله خمینی با ۵۰۰ طلبه «حائز اهمیت است» و از نظر تعداد طلابِ درس خارج، دومین حوزهٔ بزرگ پس از آیت‌الله بروجردی (با حدود ۱۳۰۰ طلبه) به‌شمار می‌رفت. در آن زمان، در درس خارج آقایان گلپایگانی و شریعتمداری حدود ۳۰۰ نفر و در حوزهٔ درس خارج آقای مرعشی نجفی حدود ۱۰۰ نفر حضور می‌یافتند. این سند را با عنوان «حوزهٔ علمیهٔ قم در سال ۱۳۳۵: نخستین سند تحلیلی ساواک» در جلد دوم مجموعه مقالاتم با عنوان «مطالعات سیاسی» (پائیز ۱۳۷۲، صص ۳۹۳- ۴۰۰) منتشر کردم.
✍️ استاد عبدالله شهبازی
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
🇮🇷👉 @jscenter