آفتاب که بزنه آدم یادش میره شب قبلش چطور غم دوره‌ش کرده بود و به ازای هر نفسش ازش کلی خاطره می‌گرفت، یادش میره چطور تنِ لاجونش رو بین ملافه میکشید، یادش میره. یادت میره. خبر و خوب و بد اینه که یادت میره.

نپرسیدیم و پیوستیم.

مثل یه تیکه نونی‌اَم که داخل سفره بیات شده.

خیلی زیبایی، مثل ردِ ماتیک به جامونده لبه‌یِ لیوان.

یه پرنده چی برای پرواز نیاز داره جز بال‌های خودش؟

هر بلاگری هر جایی هست در مورد هر چیزی یک قدم از اظهار نظر فاصله بگیره.

غصه خوردن بد نیست تا زمانی که به شغل تمام وقتت تبدیل نشده.

کاش برای آدم بزرگ‌ها هم مبلی اختراع کنن که بشه از دست زندگی، پشتش قایم شد.

قرمز.

خیلی‌ها می‌آیند به طرف تو و مجذوب می‌شوند و مغلوب و بعد ناگهان می‌بینی که تکیه‌کلام‌های تو را، حرکات تو را، طرز حرف زدن تو را و حتی سلیقه تو را در غذا خوردن، دوست داشتن این یا آن میوه و شیرینی تقلید می‌کنند. این‌ها هرگز دوستان خوبی نمی‌شوند. تو نیمۀ مکمل خود را می‌خواهی نه سایه خود را، نه شبَحِ خود را، نه شبیه خود را. -نادر ابراهیمی.

من ریشه میشم اگه تو تیشه باشی تا به قدر چند لحظه هم که شده به وصالت برسم.