از هر زاویه‌ای نگاه میکنم، آدمی که از انتخاب های سابق خودش (شما بخون دوستان سابق) با نهایت بی‌ادبی یاد میکنه خیلی کوچیک، حقیر و ضعیفه.

در موردش ساز بزنید، نگاه کنید، بنویسید، بچرخید، شعر بنویسید، نقاشی کنید، گریه کنید اما پشت دستتون رو داغ کنید، زبونتون رو گاز بگیرید و راجع‌بهش با کسی حرف نزنید.

دلم تنگ شده اما بهت پیام نمیدم، چون دلم برایِ تو تنگ شده نه برای غمی که بهم تحمیل کردی.

گالُن گالُن اشک رو تو پستویِ دلم قایم کردم و منتظر محرمم.

برنده اصلی جنگ هم فروشندگانِ کانفیگ و وی‌پی‌ان بودن.

بعضی انسان‌ها هم گاز نجیب هستن، لطفا در رابطه باهاشون انقدر هالوژن بازی در نیارید‌.

این قسمت: تداخل مدرنیته و چینیِ گل سرخی.

کمتر دخالت کنید، کمتر خورده شیشه داشته باشید مقابل اطرافیانتون، کمتر زبون به ناسزا باز کنید، کمتر تند خویی و ترش اخلاقی کنید. حداقل این روزا خودتون رو از رزق اشکِ بر اباعبدالله محروم نکنید.

هر جا به جز روضه عمرمو حیف کردم.

موهامو می‌بافم به جای گوشام که بی‌گوشواره‌ست.

خیلی توی قورت دادن خوب نیستم، قورباغه‌م بیشتر منو‌ قورت داد تا من اونو.

به اندازه‌ای که غمگینیم، آدمای بدی بودیم؟