‌ از تقابل تاریخی تا نبرد نهایی تحلیلی بر مواجهه‌ی تاریخی نظام اسلامی با جبهه‌ی سلطه ✍🏻 زهرا کبیری پور (عضو انجمن علمی پژوهشی تاریخ) 🔸پس از قرن‌ها استیلای قدرت‌های استعماری بر منابع و اراده‌ی ملت‌ها، انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ به‌عنوان یک نقطه‌ی عطف تاریخی ظهور کرد؛ انقلابی برخاسته از متن ایمان و عدالت‌خواهی، که بنیان آن بر نفی سلطه‌گری و دفاع از کرامت انسان‌ها استوار بود. از همان ابتدا، این حرکت نه صرفاً با رژیمی سلطنتی در تقابل قرار گرفت، بلکه جبهه‌ای جدید در برابر نظم جهانی مبتنی بر استثمار و اشغال شکل داد. طی بیش از چهار دهه، جمهوری اسلامی درگیر اشکال متنوعی از تقابل با قدرت‌های جهانی شد: از جنگ تحمیلی هشت‌ساله تا تحریم‌های فلج‌کننده‌ی اقتصادی، از ترور نخبگان علمی و نظامی تا جنگ‌های نیابتی در منطقه. اما آنچه در تمام این مراحل مشهود بود، ثبات گفتمان مقاومت و اتکاء بر سنت‌های الهی در صحنه‌ی عمل بود. تجربه‌ی جمهوری اسلامی نشان داد که اراده‌ی ملتی مؤمن و آگاه، می‌تواند در برابر ابزارهای کلاسیک سلطه، معادلات جدیدی را رقم بزند. با ورود به دهه‌های اخیر، چهره‌ی آشکارتر این تقابل، در حوزه‌ی دفاع از ملت فلسطین نمایان شد. جمهوری اسلامی، برخلاف سیاست‌های منفعلانه برخی دولت‌های منطقه، به دفاع از ملت مظلوم فلسطین پایبند ماند و صریحاً موجودیت رژیم صهیونیستی را به‌عنوان یک اشغال‌گر نامشروع، به چالش کشید. این موضع‌گیری البته هزینه‌هایی نیز در پی داشت، اما در عوض جایگاه راهبردی ایران در معادلات منطقه‌ای را تثبیت کرد. رخدادهای سال‌های اخیر، به‌ویژه تجاوزهای مکرر رژیم صهیونیستی به نوار غزه و شهادت هزاران زن و کودک بی‌گناه، نه‌تنها مشروعیت این رژیم را نزد افکار عمومی جهان زیر سؤال برد، بلکه موج جدیدی از همدلی جهانی با مقاومت فلسطین را نیز رقم زد. در این فضا، بسیاری از نخبگان مستقل جهانی، از ایران به‌عنوان نقطه‌ی اتکای گفتمان عدالت‌محور در جهان یاد کرده‌اند. اکنون که رژیم صهیونیستی با اتکا به حمایت‌های آمریکا و برخی دولت‌های اروپایی، مستقیماً وارد تقابل با جمهوری اسلامی ایران شده، تحلیل‌گران از ورود جهان به مرحله‌ای تازه از این تقابل تاریخی سخن می‌گویند. مرحله‌ای که از مرزهای دیپلماسی عبور کرده و به آزمون عملیِ اراده‌ها رسیده است. در این نبرد، هرچند جمهوری اسلامی نیز از فداکاری‌ها و خسارت‌ها در امان نبوده، اما آنچه معادله را دگرگون می‌سازد، پیوند میان آرمان‌های اعتقادی، ظرفیت‌های دفاعی و حمایت مردمی است. اکنون بیش از همیشه روشن شده که صهیونیسم، در غیاب مظلوم‌کشی، فاقد توان نبرد مستقیم است و هیمنه‌ی آن، بیشتر زاییده تبلیغات و حمایت‌های خارجی است تا اتکاء به اقتدار درونی. به نظر می‌رسد اگر این روند با قدرت و حکمت ادامه یابد، شرایط برای وقوع یکی از مهم‌ترین تحولات راهبردی در منطقه فراهم خواهد شد: پایان‌بخشی به موجودیتی که از ابتدا بر پایه‌ی اشغال و خشونت بنا شد و امروز به نماد بی‌ثباتی و خشونت ساختاری در جهان بدل شده است. همان‌گونه که تاریخ بارها نشان داده، سلطه‌گران نه با قدرت نظامی، بلکه با افول مشروعیت و مقاومت ملت‌هایشان شکست می‌خورند. و امروز، ایران در جایگاه تاریخی خود برای شکست مشروعیت و سلطه‌ی صهیونیست غاصب قرار گرفته است. باذن‌الله ‌ ‌#ما_ملت_شهادتیم #ما_ملت_امام_حسینیم #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

🇮🇷گنبد آهنینِ ایمان و امید به امر رهبرم در ایرانِ من زندگی همچنان با تمام قوت جاریست؛ مردم بدون ترس از موشک‌های متجاوز در خیابان‌ها راه می‌روند و در بازارها مایحتاجشان را می‌خرند. مادرها و پدرها همچنان در حال تربیت سرباز برای امام زمان‌ هستند. کودکان به بازی‌های‌ خود می‌رسند و توصیه‌های ایمنی را که کنار خانواده، از رسانه‌ها شنیده‌اند، به آنها یادآوری می‌کنند. نوجوان‌ها در حین سرگرمی‌های روزمره‌ی خود، گاهی هم برای دیو بی‌سر صهیون و هم‌بازی بی‌عقلش، ترامپ، رجز می‌خوانند و بیانیه‌ی هراس صادر می‌کنند. هنوز محرم نشده و تلویزیون در حال پخش فیلم طنز برای مردم است. گوشه‌هایی از شهر هم طبق روال هر سال چند روز زودتر، زمزمه‌ی استقبال از محرم دارد. در حاشیه‌ی سر و صدایی که دست‌درازی‌ ترامپ دیوانه، به پا کرده، باز هم با هر کس هم‌صحبت می‌شوی امید در نگاه و زبانش موج می‌زند و ... یعنی زندگی‌ها هنوز هم با قوت جاریست. ایران من همین است. درست مثل سال‌های دفاع مقدسِ اول که ایمان و امید حرف اول دل و زبان اهالی سرزمین من بود و حالا هم چیزی از این دو ویژگی در آنها کم نشده، بلکه در سایه‌ی پیشرفت‌هایی که خدا برایشان خواسته، گنبدی آهنین در دل آنها کاشته شده که هیچ تیر و ترکش و موشکی از عهده‌ی این گنبد برنمی‌آید ... ✍ زهرا ملکی (طلبه جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها) #جهاد_تبیین #جهاد_روایت

آتش‌بس: آرامش ظاهری، هوشیاری دائمی ✍نجمه صالحی (دبیر انجمن علمی پژوهشی تاریخ) برقراری آتش‌بس، شاید در ظاهر نویدبخش آرامشی موقتی باشد، اما تاریخ و تجربه به ما آموخته است که در برابر دشمن، هرگز نباید غافل شد. تحرکات اخیر و عدم توقف کامل اقدامات خصمانه، زنگ خطری جدی است که نشان می‌دهد دشمن هرگز ساکت نخواهد نشست، بلکه در پی فرصتی برای بازگشت با قوای بیشتر است. هرگز نباید در این مقطع حساس، دچار غفلت و ساده‌لوحی شویم. خستگی و بهانه‌تراشی، نباید به ابزار دشمن برای ضربه زدن به وحدت و بصیرت ما تبدیل شود. جهالت و غفلت، همیشه منجر به خسران و مظلومیت شده است. این نکته نباید فراموش شود آتش بس تجدید قوا برای هر دو طرف است. ما از تاریخ عبرت گرفته‌ایم و می‌دانیم که آتش‌بس، تنها به معنای تغییر تاکتیک دشمن است، نه پایان خصومت. اکنون زمان آن است که بیش از پیش متحد و بیدار باشیم، تا مبادا دوباره گرفتار مکر و حیله دشمن شویم. آمادگی دائم، رمز بقا و سربلندی ماست. یقین داشته باشیم که با تلاش و همدلی و حفظ انسجام ملی، می‌توانیم ایرانی آباد و آزاد داشته باشیم. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

‌ اذن ورود به ماه محرم، در سایه‌ی مقاومت ✍🏻 زهرا کبیری پور (عضو انجمن علمی پژوهشی تاریخ) با قلبی آکنده از اندوه و حماسه، در آستانه‌ی ماه محرم ایستاده‌ایم. ماهی که یادآور فداکاری، ایثار و ظلم‌ستیزی است. در این لحظات، زبانمان به اذن ورود می‌گردد، تا با اجازه‌ی حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) و یاران باوفایش، قدم به این ماه عزیز بگذاریم. أَ أَدْخُلُ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ آیا اجازه می‌دهی، ای پیامبر رحمت، که قدم به ماهی بگذاریم که یادگار توست؟ أَ أَدْخُلُ يَا حُجَّةَ اللَّهِ؟ ای حجت خدا، آیا اجازه می‌دهی که در این ماه، با یاد تو و راه تو همراه شویم؟ أَ أَدْخُلُ يَا مَلائِكَةَ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ؟ ای فرشتگان مقرب الهی، که در این ماه شریف حاضر هستید، آیا اجازه‌ی ورود می‌دهید؟ أَ أَدْخُلُ يَا حسين بن علی؟ ای سرور و سالار شهیدان، آقا جان، اجازه‌ی ورود به ماهت را می‌دهی؟ در این ماه عزیز، سیاه می‌پوشیم، نه تنها به نشانه‌ی عزا، بلکه به نشانه‌ی پیمانی که با راه تو بسته‌ایم. پیمان ایستادگی در برابر ظلم، پیمان وفاداری به حق و حقیقت. امسال، محرم در حالی فرا می‌رسد که رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی با حمله به خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر چهره‌ی خبیث و ظالمانه‌ی خود را به جهانیان نشان داد. این جنایت، یادآور ظلم‌هایی است که در کربلا بر سیدالشهداء (علیه‌السلام) و یارانش رفت. ما، پیروان راه حسین (علیه‌السلام)، در کنار سوگواری بر شهیدان کربلا، خشم و انزجار خود را از این جنایات اعلام می‌کنیم. و همان‌طور که سیدالشهداء (علیه‌السلام) در برابر یزید ایستاد، ما نیز در برابر ظالمان زمانه سکوت نخواهیم کرد. خون پاک شهیدان ما، چه در کربلا و چه در جبهه‌های مقاومت، درخت اسلام و عزت ملی را آبیاری خواهد کرد و نابودی قطعی دشمنان را تسریع خواهد بخشید. با قلبی مالامال از عشق و ارادت، قدم به این ماه می‌گذاریم و عهد می‌بندیم که راه امام حسین (علیه‌السلام) را زنده نگه داریم. راه او، راه آزادی، عدالت و کرامت انسانی است. ماه محرم، ماه بیداری وجدان‌هاست. بیدار باشیم و در این ماه، خود را بازسازی کنیم، تا شایسته راه و نام امام حسین (علیه‌السلام) باشیم و در برابر ظلم و استکبار جهانی ایستادگی کنیم. بإذن‌الله ‌‌#ما_ملت_شهادتیم #ما_ملت_امام_حسینیم #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

‌ روز دوم محرم؛ نقطه‌ی عطفی در مسیر کربلا ✍🏻 زهرا کبیری‌پور (عضو انجمن علمی پژوهشی تاریخ) دوم محرم سال ۶۱ هجری، کاروان امام حسین علیه‌السلام پس از سفری دشوار، به سرزمین کربلا رسید؛ سرزمینی که در حافظه‌ی تاریخی شیعه، نه‌تنها با شهادت، بلکه با بیداری و مقاومت پیوند خورده است. ورود کاروان، همزمان با ارسال خبر آن توسط حربن یزید به عبیدالله بن زیاد بود. در این برهه، هنوز کورسویی از امید نسبت به یاری مردم کوفه وجود داشت. ازاین‌رو، امام نامه‌هایی خطاب به سران و بزرگان کوفه نوشت. یکی از این نامه‌ها به‌دست قیس بن مسهر صیداوی سپرده شد که در میانه‌ی راه، به‌دست عوامل حکومت افتاد و پس از ابراز وفاداری و مقاومت، به شهادت رسید. شهادت قیس، واکنشی اندوهبار از سوی امام در پی داشت. حضرت خطبه‌ای در جمع یاران ایراد فرمود و ضمن ترسیم شرایط، بر وفاداری به حق و آمادگی برای شهادت تأکید کرد. این خطبه، منشأ انگیزش بسیاری از یاران شد. چهره‌هایی همچون زهیر بن قین، بریر بن خضیر و نافع بن هلال، با رجزهایی حماسی و ایمانی، آمادگی خود را برای ایستادگی در کنار امام اعلام کردند. در همین روز، عبیدالله بن زیاد نامه‌ای رسمی به امام نوشت: یا بیعت کن یا آماده‌ی جنگ باش. پاسخی که امام داد، سکوتی گویا بود؛ نامه را افکند و بی‌پاسخ گذاشت. این رفتار، موضع روشن حضرت در برابر سلطه‌ی ستم و بیعت با باطل را نشان می‌داد. از سوی دیگر، عبیدالله، عمر بن سعد را که در آستانه‌ی حرکت به‌سوی ری برای سرکوب دیلمیان و دریافت حکومت آن منطقه بود، از ادامه‌ی مأموریت بازداشت و مأمور مقابله با امام حسین کرد. پیشنهاد عمر برای پیوستن برخی اشراف کوفه به سپاهش، از سوی عبیدالله رد شد. با این‌همه، عمر که در سودای حکومت ری بود، با وجود مخالفت برخی اطرافیان، راهی کربلا شد. به‌این‌ترتیب، روز دوم محرم را می‌توان آغازی بر مرحله‌ی صریح تقابل دانست؛ تقابلی میان منطق مقاومت و سلطه‌ی استبدادی، که در روند وقایع بعدی تا روز عاشورا، نقشی بنیادین ایفا کرد. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

‌ در هیئتی که شمر هم سینه می‌زند... ✍🏻 زهرا کبیری پور (عضو انجمن علمی پژوهشی تاریخ) با فرا رسیدن ماه محرم، دل‌های مؤمنان بی‌آنکه نیازی به تقویم باشد، حال‌وهوایی دیگر می‌یابند. گویی حقیقتی ناپیدا از ورای تاریخ به آنان نهیب می‌زند که محرم، صرفاً موسم عزاداری نیست؛ بلکه بازگشت است. بازگشت به خویشتن، به بغض‌های گره‌خورده و عدالت‌های بر زمین‌مانده. ما از همان سال‌های کودکی، در پناه مجلس روضه، با آداب حرمت و مفهوم مظلومیت آشنا شدیم. محرم برای ما تنها پرچمی مشکی بر در خانه نبود، بلکه مدرسه‌ای بود که درس ایستادگی و اشک آگاهانه را به ما آموخت. در فضایی که چای روضه التیام زخم‌ها بود و اشک، مقدمه‌ی شناخت، یاد گرفتیم که غم حسین، غمی نیست که انسان را بشکند، بلکه او را می‌سازد. و امروز، در روزگاری که غبار سنگین جنگ و ستم، آسمان منطقه را تیره ساخته، این آموزه‌ها بیش از پیش به کار می‌آید. در روزهایی که رژیم متجاوز صهیونیستی، زنان و کودکان بی‌دفاع وطنم را در خانه‌هایشان به خاک و خون کشید، هیئت‌های حسینی وظیفه‌ای سنگین‌تر بر دوش دارند: یادآوری حقیقت عاشورا به عنوان یک جریان زنده‌ی مقاومت در برابر ظلم. امام موسی صدر، از سال‌ها قبل به درستی هشدار داده بود: «من هیئت و حسینیه را حسینیه نمی‌دانم، مگر آن‌گاه که دلاورانی را برای دشمنی با اسرائیل تربیت کند.» و چه دقیق فرمود که: «در هیئتی که دغدغه‌ی مبارزه با اسرائیل نباشد، شمر هم سینه می‌زند.» سینه‌زدن، گریستن، نذر دادن و روضه خواندن، هنگامی معنا می‌یابد که به شناخت دشمن امروز بینجامد؛ شناخت دشمن، درک جبهه‌ی باطل و پیوستن عملی به اردوگاه حق. وگرنه، چه بسا شور بی‌شعور، هیئتی بی‌رسالت، و اشکی بی‌جهت، جز تکرارِ فراموشی نباشد. امروز فرزندان عاشورا، تنها در کوچه‌های کربلا نیستند؛ در زیر آوار خانه‌هایشان در غزه‌اند، در اتاق خواب‌های سوخته‌شان در تهران و اصفهان و... و در نگاه مادرانی که بی‌فرزند، در آستان محرم، رو به آسمان مانده‌است. اکنون، رسالت ماست که هیئت را به‌مثابه مدرسه‌ی آگاهی بازتعریف کنیم؛ مجالی برای پرورش بینش، نه صرفاً برانگیختن احساس. فرصتی برای تشییع مظلومیت، نه عادی‌سازی آن. ما هنوز همان کودکان روضه‌ایم، اما امروز باید بیاموزیم که اشک‌هایمان، هدفمند باشد؛ و بدانیم برای که می‌گرییم و علیه که باید برخیزیم. اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَالْعافِیَةَ وَالنَّصْرَ #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

. عاشورا؛ انتخابی برای همیشه ✍نجمه صالحی (دبیر انجمن علمی پژوهشی تاریخ) رویداد عاشورا، تقابلِ ساده‌ی دو سپاه نبود؛ تلاقی دو جهان‌بینی بود. از یک‌سو جریان علوی، که با تکیه بر عدالت، امامت، و کرامت انسانی، به‌دنبال نجات دین بود؛ و از سوی دیگر، جریان عثمانی، که سیاست را بر دیانت چیره ساخت و با ابزار قدرت، حقیقت را به مسلخ برد. عاشورا، پایان یک نبرد نبود، آغاز یک بیداری بود؛ بیداری‌ای که هنوز، در جان‌های عاشق می‌جوشد. در این میان، گاه صدای شبهه‌هایی شنیده می‌شود که تاریخ را وارونه جلوه می‌دهند. گفته می‌شود: «مگر نه اینکه شیعیان، خود امام حسین علیه‌السلام را دعوت کردند و بعد تنها گذاشتند و اکنون برای او گریه می‌کنند؟» اما تاریخ گواهی می‌دهد که این سخن، بیش از آن‌که حقیقتی تاریخی باشد، تحریفی آگاهانه یا ناآگاهانه است. نخستین دعوت‌کنندگان امام به کوفه، شیعیان راستینی بودند که با عشق، از حضرت یاری خواستند و با جان، بر عهد خود ایستادند: حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، سعید بن عبدالله حنفی، عابس شاکری و دیگران، همان‌هایی بودند که نام‌شان در صف نخست نویسندگان نامه‌ها بود و در ظهر عاشورا، در صف نخست شهیدان ایستادند. آنان‌که بعدها امام را تنها گذاشتند، نه از شیعیان، که از اهل دنیا بودند؛ مزدورانی که یا به تطمیع عبیدالله بن زیاد دل دادند، یا از تهدید او ترسیدند، یا به سبب خوی عثمانی‌گری، سال‌ها بود با اهل بیت علیهم‌السلام دشمنی داشتند. کوفه، در روزهای منتهی به عاشورا، شهری خفقان‌زده بود. میثم تمار، تنها هشت روز پیش از عاشورا، بر دار شد. کمیل بن زیاد، سلیمان بن صرد خزاعی، و بسیاری از شیعیان، یا در زندان بودند، یا در خفا زندگی می‌کردند. شیعه، ساکت نبود؛ سرکوب شده بود. و این خود، سندی است بر مظلومیت جریان علوی و عظمت قیام حسین علیه‌السلام. در دل این ظلمت، یاران حسین، ستارگانی شدند که تا ابد، راه را روشن کردند. آنان، مردانی نبودند بی‌نقص؛ بلکه انسان‌هایی بودند که به نقطه‌ی اوج انسانیت رسیدند. «زهیر» با تردید آمد، اما ماند و جاودانه شد. «حُر» دیر آمد، اما با صداقت آمد، و تا همیشه «آزاد» ماند. «جون»، با پیشینه‌ی بندگی، در آغوش حسین جا گرفت، نه به خاطر رنگ و تبار، بلکه به‌خاطر خلوص و محبت. کربلا، محفل قضاوت نبود؛ مدرسه‌ی انتخاب بود. نه گذشته‌ها سنجیده شد، نه نژادها، نه طبقه‌ها. تنها «آمدن» مهم بود، نه «از کجا آمدن»... و این، راز ماندگاری امام حسین علیه‌السلام است. او نه فقط برای اصلاح امت، بلکه برای گشودن«درِ بازگشت» آمد؛ برای اینکه به ما بیاموزد، هیچ‌گاه برای بودن در جبهه‌ی حق، دیر نیست. امام حسین علیه‌السلام را تنها نمی‌توان ستایش کرد؛ باید عاشقش شد. باید دلتنگش شد. باید با او پیمان بست. او هنوز هم در کاروان خود جا دارد؛ هنوز هم صدا می‌زند: «هَل مِن ناصرٍ یَنصرُنی؟» و پاسخ آن، نه فقط با شمشیر، بلکه با معرفت، وفاداری و ایستادگی داده می‌شود. یاران حسین، در زیارت‌نامه‌ها، نه‌فقط یاور حسین، که یاور دین خدا، رسول خدا، علی، فاطمه و همه‌ی اولیای الهی خوانده می‌شوند. چرا؟ چون آنان، در سخت‌ترین لحظه‌ی تاریخ، امام زمان خود را شناختند و او را با دل، زبان و جان یاری کردند. امروز نیز، در عصر غیبت، عاشورا آینه‌ای‌ست برای ما: اگر خواهان یاری امام موعودیم، باید از اصحاب عاشورا بیاموزیم. باید ایمان را، محبت را، و وفاداری را در جان‌مان زنده کنیم. نه از دیر آمدن بترسیم، نه از گذشته‌مان شرم کنیم. که حسین علیه‌السلام، هنوز هم آغوش دارد برای آنان‌که «آمدن» را باور دارند... و این، معنای عاشورا است: تداوم یک حقیقت، از دل تاریخ تا قلوب ما. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

بزرگترین درس عاشورا ✍اعظم ابوالحسن عراقی (عضو انجمن علمی پژوهشی تاریخ) 🔸عاشورا مکتبی است که در عرصه‌های اعتقادی و فرهنگی درس‌ها و آموزه‌های آن تقسیم می‌شود. در هر یک از این عرصه‌ها، عاشورا الگویی بی‌نظیر و سرشار از آموزه‌های جاودانی است که باید در جامعه و فرد فرد انسان‌ها تجلی یابد. ادامه‌ی متن گفت‌وگو در لینک زیر https://hawzahnews.com/xdQFQ #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

از اشک تا قیام ✍نجمه صالحی (دبیر انجمن علمی پژوهشی تاریخ) ما از حسین علیه‌السلام نمی‌گوییم، تنها برای گریستن؛ از او می‌گوییم تا برخیزیم، تا بایستیم آن‌گاه که دنیا می‌لرزد از صدای حق، تا نسوزیم در آتشی که ستم در خرمن انسان انداخته. حسین علیه‌السلام نیامد، تنها برای مرهم بودنِ دل‌های داغدار؛ آمد تا تپشِ خونِ آزادی باشد، در رگ‌های انسانِ بی‌قرارِ حقیقت. آمد تا بگوید: اگر تنها شدی، اگر همه‌ی نیزه‌ها به سویت آمد، اگر زمین و زمان پشتت را خالی کردند… باز هم می‌شود ایستاد. باز هم می‌توان، با تنِ پاره‌پاره، نامی شد هم‌سنگ عدالت. کربلا، تنها خاکی در گذشته و تاریخ نیست؛ کربلا، آتشی‌ست که هنوز، در دل هر انسانِ بیدار، زبان به فریاد دارد. هر قطره از خون حسین علیه‌السلام، تیغی‌ست کشیده بر گلوی ستم، و هر آه از دل عاشقش، زلزله‌ای‌ست در کاخ‌های خاموشی. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

مقاومت و عزت طلبی؛ میراث عاشورا برای نسل های آینده سرکار خانم فاطمه تقی زاده، عضو انجمن علمی پژوهشی تاریخ در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: قیام عاشورا، محدود به مکان و زمان نیست. چرا که تقابل دو فرد و شخص نیست، بلکه تقابل دو تفکر توحیدی و شیطانی است. امام (ع) نماد ظلم ستیزی و یزید نماد طغیان وظلم است. در شرایط سیاسی حاضر هم، جمهوری اسلامی، نماینده جبهه حق و مقاومت، در مقابل جبهه باطل و ظلم به نمایندگی آمریکا وصهیونیست ایستاده است. 🔗لینک متن کامل در خبرگزاری حوزه https://hawzahnews.com/xdQY6 #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

وقت طلایی روایت مقاومت ✍نجمه صالحی (دبیر انجمن علمی پژوهشی تاریخ و سردبیر نشریه علمی تاریخ نامه جامعه) امروز رسانه‌ها در خط مقدم نبرد هستند. هر رسانه‌ای که از روایت مقاومت غفلت کند، عملاً میدان را برای دروغ‌پردازی دشمن باز گذاشته است. 🔗لینک کامل یادداشت https://tn.ai/3347904 #جهاد_تبیین #جهاد_روایت ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، سرکار نجمه صالحی، پژوهشگر و دبیر انجمن علمی پژوهشی تاریخ در یادداشتی آورده است: زینب سلام الله علیها، مصداق اکمل این آیه «وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ» شد؛ او که بر بلای عظیمِ کربلا صبر کرد، نه از سر بی‌احساسی، بلکه از فراز ایمان. آن‌گاه که ابن‌زیاد با وقاحت پرسید: «دیدی خدا با برادرت چه کرد؟» پاسخی داد نه از دل سنگ، بلکه از قلبی که جمال خداوند را در جهاد خونین عاشورا دیده بود. لینک متن کامل در خبرگزاری حوزه https://hawzahnews.com/xdS78 ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐سایت معاونت پژوهش 📌https://pjh.jz.ac.ir/ ┄┅═══••✾••═══┅┄ 🌐کانال معاونت پژوهش 🆔https://eitaa.com/jz2602 #جهاد_تبیین #جهاد_روایت