[معراج الشهدا] تنها چیزایی که باید یادم بمونه: خواهری کردن دخترای نوجوون واسه بچه های آسد روح الله؛ سینه زنی هاشون روضه خوندناشون تابوتِ شهید گمنامی که وسط معراج شده بود محفل درد و دل بچه ها، رو به قبله وایسادنا و سلام ابی عبدلله .. کاش کلمه ها بلد بودن احساسِ واقعی رو پرت کنن تو قلب کسی که میخونتشون(:

'تو زینت نقطه های بسمِ الله وُ تفسیر فصیحِ کربلایی(:

[گردانِ تخریب] اولین قدما برابر شد با زمزمه این مداحی : ناحله الجسم یعنی... خب فقط یه جمله میتونستم بگم، اینجا دیگه کجاست..اینجا دیگه کجاست که من اومدم؟(: هر جا بود زمین نبود ،آسمونم نبود ‌‌.. هر جا که بود بغضای چند وقته رو با داد و بی داد و گریه با خودش برد ،هر جا که بود اون نور سبزای کمرنگش وسط اون ظلمت دلارو روشن کرد هر جا که بود صدای گریه ی رزمنده ها پشت خاکریز تو قبرایی که با دست خودشون کنده بودن به گوش میرسید ‌، هر جا که بود خدا اونجا بود، خیلی خیلی نزدیک:)

و... پایان؛

حلال کنین اگر بابت ِ روایتش اذیت شدینッ

خدایا قربونت برم خودت دستمون بگیر گم نشیم(:

کاش حرف نزدن آدمارو رو بی احساس بودنشون حساب نکنیم .

_

چه خوش افسانه می‌گویی به افسون‌های خاموشی مرا از یاد خود بستان بدین خواب فراموشی؛ سایه'

هر طرف سر میچرخونی تناقضه.

[خدا از ما بگیرد غفلت و وابستگی را]