ما در خواب خیابانی بی سایه سارو درخت پاییز بودیم،برگهایی سرخ و خیابان گرد؛ یک شب سیامستی شدم که خیال زیر لبم زمزمه کرد:صبح را نمیبینی ! و من جواب دادم :حیف،حیف شد(:

فارق از وفور سایه ها!

فرار به سوی حسین'ء'💔

ببست گردن صبرم به ریسمان فراق؛ ۲۹آذر ۱۴۰۱

پیری و جوانی پی‌هم چون شب و روزند ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم حآفظ

محکوم شده ایم به نوشتن ،نوشتن جان را آرام میکند بنویسید،از هر چه درد دارید بنویسید.

<اللهم عجل لولیک الفرج>

مدام زمزمه میکرد: باید برایش زنده بمانم.

خیلی‌هامون ممکنه درگیر این مدل وابستگی‌ها باشیم ، حتماً گوش کنید ! #حجت‌الاسلام_پناهیان - @vocal_document

"کاری از گروه سَدنا" روایتِ #جان_فدا

روایت عشقی آمیخته با درد - دردِ فراق،درد دلتنگی.. شاید روزهایی که جز روال زندگی به حساب نمیرود طلوع هایی که با نام حاج قاسم شروع و غروب هایی که با دلتنگی اش به انتظار مینشستیم یا روایت اولین نگاه به سنگ ِ سفید ِ نورانی اش ؛ اولین نگاه به جمله ی "سرباز قاسم سلیمانی" روایت ساعتی که به وقت شهر کرمان کوک شده بود روایت دلدادگی.. و ما دلتنگ آن روزهایی هستیم که دوسه روزی بیش از آن نگذشته و خاطراتش همراه ِ خاطرات سفر کربلا تداعی میشود . و من هرگز آن جمع ۴ نفره و خاطراتش را فراموش نخواهم کرد . . .!