🌹رضا رضائیان اولین شهید سربریده جنوب است. البته همه فکر می‌کنند در کردستان سرش را بریده‌اند؛ اما جنوب و بعثی‌ها سرش را بریده‌اند. عکس جسد بی سر رضا دل آدم را ریش می‌کند. 🌹رضا با شش نفر دیگر برای شناسایی به کارون می‌زنند و وارد سلمانیه می‌شوند. اما گیر عراقی‌ها می‌افتند. نارنجک تفنگی شلیک می‌کنند و رضا می‌افتد. بعثی ها می‌رسند بالای سرش و سرش را جدا می‌کنند و با خودشان می‌برند. 🌹رضا و محسن موهبت، همرزم رضا در آن عملیات شهید می‌شوند. چند روز بعد از شهادت پیکر شهید را می‌آوردند سردخانه. خانواده می‌روند تا جسد را تحویل بگیرند. برادرهای سپاه می‌آیند و به خانواده دلداری می‌دهند. انگار خبری بدتر از شهادت دارند. 🌹نمی‌دانند چطور باید به خانواده رضا بگویند که شهید سر ندارد. مرتب به ما می گفتند باید صبور باشید. البته حاج آقا(پدرم) هم نمی‌دونستند. ما رفتیم وجسد را دیدیم که سر نداشت.» خاطرات برادرش را که یادآوری می‌کند، انگار صحنه دیدن بدن بی سر برادر بار دیگر برایش تداعی می‌شود. خودش هم می‌گوید که هروقت یادم می‌آید گریه‌ام می‌گیرد. 🌹پدر با تمام تلاشی که شده است، متوجه می شود خبری است و می‌خواهد پسر را ببیند. پدر بدون آنکه خم به ابرو بیاورد بالای سر پسر می‌ایستد. پسرش سر ندارد. جسد بی سر پسر را می‌خواهد ببوسد؛ اما سری در بدن نیست. 🌹به رسم عقیله بنی هاشم خم می‌شود و رگ های بریده شده پسر را می‌بوسد. پدر با افتخار سرش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: « سر امام حسین (ع) را بردند برای ابن زیاد؛ سر «رضا»ی من را بردند برای صدام.» #شهید_رضا_رضاییان_شریف‌آبادی🌷 #سالروز_ولادت