‍ ‍ همیشه می‌گفت: "خوشا به حال کسانی که مفقودالاثر و مفقود الجسد هستند. هر شب جمعه حضرت زهرا(س) خودش به دیدن آن ها می‌رود. بالای سرشان می‌نشیند، خوشا به حالشان که خانم را می‌بینند. آن وقت مادرها همه اش بی تابی می کنند که چرا شهیدمان را نیاوردند بگو آخه مادر جان تو بروی بالای سر پسرت بهتر است یا خانم فاطمه زهرا(س)؟" می‌گفتم: 'خب معلومه حضرت زهرا(س)' می‌گفت: " پس هیچ وقت فکر نکنی اگه من #مفقود_الاثر شدم چرا نیامدم اجازه بده بی بی دو عالم بیاید بالای سرم..." همیشه حواسش به رزمندگان گردان و حتی خانواده هایشان بود. گاهی وقتی از طرف لشکر هدیه ای به او می‌دادند آن را به خانواده رزمندگان یا شهدای گردان هدیه می‌کرد . یک بار که یک فرش به او هدیه داده بودند خبردار شد که یکی از بچه های گردان صاحب فرزند شده و در خانه اش فرش ندارد آن فرش را به عنوان هدیه تولد به خانواده اش هدیه داد، با اینکه خودش به آن فرش احتیاج داشت . راوی: مادر شهید  #شهید_اسماعیل_فر_جوانی