📌نحسی روزگار یا مجازات اعمال؟ فردی به نام حسن بن مسعود می‌گوید: روزی به محضر امام #هادی(ع) رفتم در حالی که انگشتم #آسیب دیده بود، یک مرد سواره هم به من برخورد کرده و شانه‌ام را آسیب زد. همچنین بخشی از لباسم در شلوغی جمعیت پاره شده بود. (خطاب به آن روز) گفتم: «براستی که روز شوم و نحسی هستی! خدا مرا از شرّ تو حفظ کند» امام #هادی(ع) فرمود: ای حسن! تو که با ما رفت و آمد داری، چگونه #گناه خودت را به گردن یک بیگناه(روزگار) می‌اندازی؟! حسن گوید: عقل من سر جایش آمد و اشتباهم را فهمیدم و گفتم: ای مولای من! #استغفرالله می‌گویم و از خدا عذرخواهی می‌کنم. امام فرمود: ای #حسن! روزها چه گناهی کرده‌اند که آن‌ها را شوم و نحس می‌نامید، وقتی به خاطر اعمالتان در آنها #مجازات شده‌اید. گفتم: برای همیشه از خداوند طلب #بخشایش می‌کنم. این #توبه من باشد ای فرزند رسول خدا! امام فرمود: به خدا قسم (این عذرخواهی ظاهری) سودی ندارد. وقتی کسی یا چیزی که تقصیر و گناهی نکرده را #سرزنش می‌کنید. خداوند شما را #مجازات می‌فرماید. (لذا باید این شیوه را واقعا رها کنید). ای حسن! مگر نمی‌دانی که #پاداش دادن و مجازات کردن، کار #خدا است و اوست که دیر یا زود، جزای اعمال انسان را می‌دهد؟! عرض کردم: آری مولای من! امام فرمود: دیگر این را تکرار نکن(و حوادث ناگوار را به گردن نحسی ایام نینداز!) و در مورد حکم خدا( یعنی حوادث خوب و بدی که در زندگی رخ می‌دهد)، نقشی برای (نحس بودنِ) روزها قائل نشو! 📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص: 482.