مواظب یتیمان هم باش 🥺

#پارت128 هر دو روی تخت، کنار هم نشستیم، دستهای گرمش باعث شد احساس کنم خون به تمام بدنم برگشته، جان گرفتم، با تعجب به انتهای موهایم که روی تخت، پخش شده بود نگاه کرد و گفت: –هیچ وقت موهات رو کوتاه نکن. آرام گفتم: –گاهی از دستشون خسته میشم. دوباره دستی به موهایم کشید و گفت: – مگه میشه این همه زیبایی خسته کننده بشه؟ سرم را پایین انداختم. پرسید: ــ چرا جواب سوالم رو ندادی؟ ــ کدوم سوال؟ ــ قضیه ی عکس. –ما که کلی عکس انداختیم، هم دوتایی، هم با خانواده هامون. دستم را با محبت فشار داد. — الان که محرمیم، میشه وقتی حرف می زنی تو چشم هام نگاه کنی؟ سرم را بالا آوردم و به یقه‌ی لباسش چشم دوختم. ــ یکم بالاتر. نگاهم را سر دادم سمت لبهایش. لبخند عمیقی زد و گفت: – اونجا هم خوبه، ولی منظور من بالاتر بود. بالاخره نگاهم را به چشم‌هایش دوختم. –حالا اصل قضیه رو بگو. دوباره چشم هایم را نقش زمین کردم. – ای بابا، این همه زحمت رو هدر دادی که. با خجالت گفتم: – آخه سعیده می گفت بیاییم توی اتاق دوتایی عکس بندازیم، منم چون معذب بودم اخم کردم. ــ دوتایی یعنی تو و سعیده؟ مگه با اونم معذبی؟ می دانستم از روی عمد این حرف ها را می زند. نگاهم را روی صورتش چرخاندم و گفتم. – نخیر، من و شما. دستم را بالا آورد و بوسه ایی رویش نشاند. –بله، همون موقع منظور سعیده خانم رو متوجه شدم، خیلی هم دلم می‌خواست دوتایی خصوصی عکس بندازیم، ولی وقتی اخم تو رو دیدم ترسیدم. اخم می کنی ترسناک میشی ها. زمزمه وار گفتم: ــ‌شما که جای من نیستید، خب سختم بود. گوشی را از جیبش درآورد. –ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازس. دوربین گوشی را فعال کرد و شروع کرد به عکس انداختن. چند تا عکس اول را که انداخت گفت: – باید اولین لحظات محرم شدنمون، ثبت بشه. برای من یکی از نایاب ترین لحظات زندگیمه. عکس‌های بعدی را که انداخت، کمی خودش را به طرف من متمایل کرد. من هم دلم می‌خواست این کار را انجام دهم ولی، به این سرعت نمی‌توانستم. همه‌ی موهایم را جمع کرد یک طرف شانه‌ام و یک عکس تکی گرفت و گفت: –می خوام این عکست رو به مژگان نشون بدم، دلش رو آب کنم. از این که اسم مژگان را بدون پسوند و پیشوندگفت، خوشم نیامد. با استرس گفتم: –لطفا تو گوشی خودتون نشونش بدید. گوشی را گذاشت روی میز و روبرویم زانو زد و دستهایم را گرفت. – نگران نباش، من حواسم به همه‌ی این چیزها هست. عکس خانمه مثل یه تیکه ماهم رو برای کسی نمی فرستم، خیالت راحت. لبخند زدم. –می دونم. تو این مدت متوجه شدم که چقدر ملاحظه می کنید. – راحیل همش می ترسیدم که قسمتم نباشی، فقط خدا می دونه امروز چقدر خوشحالم. ــ قراره امروز نذرتون رو بگید، که چی بود. ابروهایش را بالا داد و نچی کرد و گفت: خرج داره. با تعجب گفتم: – چه خرجی؟ با شیطنت نگاهم کرد. –حالا بعدها میگم. یک لحظه احساس کردم کسی سوزن برداشته و تمام رگهایم را سوزن میزند، می خواستم از اتاق بیرون بروم، ولی نمی دانستم چه بهانه‌ایی بیاورم. بدون این که نگاهش کنم بلند شدم. – برم براتون میوه بیارم. دستم را گرفت و کشید و دوباره کنار خودش نشاند. –الان با این قیافه‌ی تابلو نری بیرون بهتره. ببین چه سرخ و سفیدم شده، بعد دستی به موهایم کشید. –بیا موهات رو برات ببافم، تا راحت باشی، بعد دوتایی می ریم بیرون. " وای خدایا این چقدر راحت است، هنوز چند ساعت بیشتر از محرمیتمان نگذشته چه در خواستهایی دارد." با شنیدن صدای اذان که از گوشی‌ام می‌آمدگفتم: –نه، ممنون با گیره می بندمشون. بعد از بستن موهایم، گفتم: – می خواهید شما برید توی سالن بشینید. من نماز بخونم میام. نگاهی به تخت انداخت و گفت: –این تخت توئه؟ ــ بله. رویش دراز کشید. – همینجا دراز می کشم تا نمازت تموم بشه. وضو داشتم. سجاده را پهن کردم و شروع کردم به نماز خواندن. برای این که منتظرم نماند، تعقیبات نماز مغرب را نخواندم و فوری نماز عشا را شروع کردم. سلام نماز را که خوندم، دیدم کنارم نشست و یک دستش را روی زانویم گذاشت و با دست دیگرش تسبیحم را از روی سجاده برداشت و شروع کردبا انگشتش دانه‌هایش راجابه جا کردن. سرش را تکیه داد به بازویم. چون تسبیحم دستش بود، بی اختیار دستش را از روی پایم برداشتم و با انگشت هایش ذکر تسبیحات را گفتم. با تعجب نگاهش را بین صورتم و دستش می گرداند. در آخر دستش را بالا آوردم تا ببوسم ولی دستش را کشید. – قربونت برم، شرمندم نکن. همانطور که سجاده ام را جمع می کردم گفتم: –باید به دست همسری که تسبیحات می گه بوسه زد. سرش را پایین انداخت. دوباره تسبیح را در دستش جابه جا کرد. وقتی دید سجاده را جمع کردم و در کمد گذاشتم. تسبیح را بالا گرفت. – اینم بی زحمت بزار. #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور

#پارت129 ــ پیش خودتون باشه. تربت کربلاست، اگه فقط بچرخونیدش هم براتون ذکر حساب می‌شه. خندید. – پس دیجیتالیه. سرم را تکان دادم. – یه همچین چیزایی. موقعی که سجاده را می گذاشتم داخل کمد، یادم افتاد هدیه‌ایی که آرش داده بود را همانجا گذاشته‌ام. نایلونی که هدیه داخلش بود را بیرون آوردم و رو به آرش گفتم: –میشه این رو برام نصبش کنید رو دیوار. وقتی قاب سیلور، با گل های طلایی را نشانش دادم، لبخند زد. –فکر کردم دورش انداختی. ــ راستش گذاشته بودم کنار تا بهتون برگردونم، ولی قسمت چیز دیگه‌ایی بود. جا کلیدی قلبی را هم روی کلید کمدم نصب کردم. – اینجا هر روز می بینمش. قاب را از من گرفت وپشتش را نگاه کردو گفت: –اگه یه میخ کوچیک با یه چکش بیاری حله. از اتاق بیرون رفتم و از اسرا پرسیدم: –چکش و میخ کجاست؟ چون او معمولا این جور کارها را انجام می داد. به دقیقه نکشید که برایم آورد و باخنده گفت: – می ذاشتی این بدبخت روز اولی با خاطره خوش بره خونشون. یه امروز رو ازش کار نمی‌کشیدی، آخه چه زود خودت رو نشون می دی. چشمکی زدم. –باید گربه رو دم حجله کشت. میخ و چکش را به طرفم گرفت. – حالا که داری ازش سو استفاده می کنی، بگو پرده اتاق رو هم در بیاره، یه دستی هم به شیشه ی اتاق بکشه. با چشم های گردشده نگاهش کردم ونچ نچی کردم. – به من می گی سو استفاده چی؟ خودت که آخر استسمار گری، خدا به داد شوهرت برسه. میخ و چکش را از دستم گرفت. – بگو کجا نصبش کنم. تابلویی که آقای معصومی برایم نوشته بود را از روی دیوار برداشتم. –اینجا لطفا. با تعجب گفت: –چرا برداشتید؟ تابلو را داخل همان نایلونی که تابلوی گلها را از آن درآورده بودم گذاشتم و گفتم: – حالا بعدا یه جا براش پیدا می کنم. نگاهی به جای خالی تابلو انداخت. –پس دیگه نیازی به میخ و چکش نیست. بعد تابلوی گلها را همانجا آویزان کرد. اسرا و مادر شام را بر خلاف همیشه روی میزچیدند و هر بار که می رفتم کمکشان مادر می گفت: –تو برو پیش آرش بشین. مادر سوپ و قیمه درست کرده بود. به همان سبک و سیاق خودش، آرش اول از رنگ غذاها تعجب کرده بود، ولی وقتی امتحانشان کرد مدام می خورد و از دست پخت مادر تعریف می کرد. بعد از شام بلند شدم و میز را جمع کردم آرش هم به کمکم امد. بعد هم در شستن و خشک کردن ظرف‌ها همراهی‌ام کرد. اصرارهای مادر هم برای این که آرش برود و بنشیند تاثیری نداشت. آرش گاهی با اسرا هم کلام میشد ولی اسرا خیلی کوتاه و مختصر جواب می داد. آرش آرام گفت: –خواهرت خیلی کم حرفه. خندیدم. –بهتون قول میدم به هفته نکشیده از حرفتون پشیمون می شید. –آهان، پس الان داره ملاحظه‌ می کنه. #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور

جوابِ آزمایش مثبت شد! ‼️تعدادی پودرِ ژله و ژلاتینِ خوراکی از فروشگاههای ایران خریداری شد و جهت آزمایش به دانشگاهِ تربیت مُدرس و همچنین به آزمایشگاهی در آلمان فرستاده شد ‼️متاسفانه در این آزمایش ها مشخص شد که موادِ اولیه برای تولیدِ این ژله های خوراکی، از اعضای بدنِ خوک تهیه میشود.

۹۹ اسماء الهی از بی نهایت صفات  ♾🦋 🍀 این فایل عالی اسماء و صفت های خداوند را در وجود شما زنده کرده و باعث افزایش ارتعاش و فرکانس در بدنتان می شود. 🦋 حس نزدیکی به خداوند باعث می شود تا دعا ها و خواسته های شما به سرعت محقق شوند 💎 این فایل انرژی های معیوب را از بدنتان رها سازی می کند و باعث گشایش عالی در زندگیتان می شود. •حتما از هندزفری و  یا هدفون استفاده کنید. #ارتعاشات #پاکسازی #ارتعاش

🔸ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺁﻣﺪ 》 ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺖ ! 🔸 ﺯﻧﺎ ﺁﻣﺪ 》 ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﻓﺖ! 🔸ﺳﻮﺩ ﺁﻣﺪ 》 ﺑﺮﮐﺖ ﺭﻓﺖ ! 🔸ﻣﺪ ﺁﻣﺪ 》 ﺣﯿﺎ ﺭﻓﺖ! 🔸ﻓﺴﺖ ﻓﻮﺩ ﺁﻣﺪ 》 ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻓﺖ ! 🔸ﺭﺷﻮﻩ ﺁﻣﺪ 》 ﺣﻖ ﺭﻓﺖ ! 🔸ﺩﯾﺮ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺁﻣﺪ 》 ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺭﻓﺖ! 🔸ﻣﺼﺮﻑ ﮔﺮﺍﯾﯽ ﺁﻣﺪ 》 ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺭﻓﺖ ! 🔸قوﻡ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺁﻣﺪ 》 ﺑﺮﺍﺩﺭﯼ ﺭﻓﺖ ! 🔸ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺁﻣﺪ 》 خانواده ﺭﻓﺖ ! 🔸 ﺟﻮﺍﯾﺰ ﺑﺎﻧﮑﯽ آمد 》 ﺯﮐﺎﺕ ﺭﻓﺖ ! 🔸 موبایل آمد 》 ﺻﻠﻪ ﺭﺣﻢ ﺭﻓﺖ! 🔻ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﯿﻢ❗️ﭼﻪﻫﺎ ﺁﻣﺪ... ﭼﻪﻫﺎ ﺭﻓﺖ ═ೋ➿❅❅➿ೋ═ @Parsehaye_Andishe

اگر از دست کسی ناراحت شدید دورکعت نماز بخونید و بگویید خدایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا این بنده تو حواسش نبود من ازش گذشتم تو هم بگذر

🌹 عید است و هوا شمیم جنت دارد نام خوش مصطفی حلاوت دارد 🌹 با عطر گل محمدی و صلوات این محفل ما عجب طراوت دارد 🌹 عید سعید مبعث مبارکــــــــَ باد

#کلیپ | #استاد_شجاعی √ روز بعثت پیامبر(ص)، روز بعثت هر کدام از ماست!

#پارت130 هنوز کارها تمام نشده بود که مادر آرام کنار گوشم گفت: –شما برید بشینید. زشته روز اولی همش تو آشپزخونس. وقتی روی مبل داخل سالن نشستیم، آرش گفت: –میشه بریم بیرون کمی قدم بزنیم؟ نگاهی به مادر که هنوز در آشپزخانه بود انداختم. –صبرکنید از مامان بپرسم. به چند دقیقه نکشید که با هم خیابانهای اطراف خانه را قدم زنان طی می‌کردیم. آرش دستم را گرفت و عاشقانه نگاهم کرد و گفت: –هنوز باورم نمیشه، مال من شدی. بعد نفس عمیقی کشید. –یه مدت سریه کلاسی میرفتم که در مورد قانون جذب و این چیزها بحث بود. استاد اون کلاس می‌گفت، توی زندگی هر انرژی خوب یا بدی رو که بفرستید، همون رو دریافت می کنید و در مورد هر کسی اگر مثبت فکر کنید باعث رفتار خوب شما با اون میشه. همینطور برعکسش. هر چی فکر می‌کنم قبل از اون ماجرای جزوه هیچ فکری در مورد تو نکرده بودم. نمی‌دونم چطور با یک نگاه به طرفت کشیده شدم. من اصلا به دخترهایی هم تیپ تو بودن هیچ وقت فکر نکرده بودم، قبل از این که سارا جزوه‌ رو بهت بده، اصلا تو رو انگار تو کلاس ندیده بودم. پس چطور به طرفت کشیده شدم. چون قانون جذب میگه انسان هر چیزی رو که دوست داشته باشه با فکر کردن بهش میتونه به دست بیارتش. ولی در مورد تو همه چی یهویی به وجود امد. وقتی برای اولین باردیدمت کشش عجیبی به سمتت پیدا کردم. در حالی که قبلش هیچ وقت از کائنات نخواسته بودمت. تو قانون جذب رو به هم ریختی راحیل. دیگه به این قانون اعتماد ندارم. خوشحالم که در مورد تو قانون جذب عمل نکرد. بعد دستم را به طرف لبهایش برد و خواست ببوسد. آرام دستم را کشیدم و گفتم: – اینجا خیابونه. دوباره دستم را گرفت. – بر طبق قانون جذب وقتی آدم احساس خوبی داره، اون موقع بهترین لحظات زندگیشه. فکر می‌کنم من الان اون لحظه از زندگیم رو طی می‌کنم. تو چی راحیل؟ مثل من اون حس خوب رو داری؟ سرم را به علامت تایید تکان دادم و او ادامه داد: –اگه اینطوره، پس چطور در هر شرایطی حواست به... به... مثلا به اذان گوشیت هست. چرا هیچ خوشی باعث نمیشه ازیادت بره که بهش بی‌توجه باشی؟ با تعجب نگاهش کردم و پرسیدم: –استادتون چطور آدمی بود؟ شانه ایی بالا انداخت. –خوب بود. اکثراخیلی شاد و شارژ بود. –چه خوب، یعنی اعتقادی نداشت تو این دنیا رنج و سختی هم هست؟ –چرا؟ ولی می‌گفت با فکرهای خوب افکار منفی از بین میره. –خب منظورش از اون افکار خوب چی بود؟ –فکر کردن به خوشیهای زندگی دیگه، که توی هر آدمی فرق می‌کنه، مثلا یکی وقتی به پولدار شدن فکر میکنه خوشه، یا کسی که به عشقش نرسیده، فکر کنه که رسیده، خوشه. اصلا همین فکر کردن هم برای رسیدن بهش کمک میکنه و باعث شادیش میشه. –به نظرم قانون جذبی که تو میگی خوبه ولی تک بعدیه. چیزهایی که استادت گفته لذتهای زودگذره که انسان بالاخره ازشون خسته میشه. آدمها از همه‌ی این چیزهایی که گفتی بالاخره خسته میشن. اینا چیزای کمیه. مامان همیشه میگه لذتهایی هست که آخر نداره و برای رسیدن بهشون باید یه رنج‌هایی بکشیم. که همون رنج‌ها هم خودش یه جورایی لذت داره. متعحب نگاهم کرد. – چطوری؟ –مثلا کسی که حواسش به حجابش هست، از همسرش لذت بیشتری میبره. حجاب و عفت داشتن یه رنج کوچیکه، که باعث یه لذت بزرگ میشه. البته به نظر من حجاب رنج نیست. آرش نفسش را بیرون داد. –چقدر سختش کردی. فکر نکنم اینجوریام باشه. –خب میشه از همین نمازی که پرسیدی شروع کرد. من در هر شرایطی یادم نمیره که نمازبخونم. چرا؟ لبخند زد. –اینو که من پرسیدم، تازه برام عجیب تر اون موضوع مهریته، فکر نمیکنی زیادی...مکثی کردو لبهایش را بیرون داد و نگاه با‌ مزه‌ایی نثارم کرد. –چیه؟ می‌ترسی حرفت رو بزنی؟ تازه یادم نرفته‌ها اون روز قرار بود بگی داییم بهت چی گفته، ولی زدی زیر حرفت. –راستش اون روز از گفتن موضوع مهریت اونقدر غافلگیر شدم که کلا نشد جوابت رو بدم. داییت اولش یه سری بازجویی کرد و بعد نتیجه‌ی تحقیقاتش رو که در مورد من انجام داده بود رو گفت، آخرشم توصیه هایی در مورد تو بهم کرد. تنها چیزی که لازم باشه بهت بگم این که ازم قول گرفت، هیچ وقت مجبورت نکنم کاری رو که دوست نداری رو انجام بدی. منم بهش این قول رو دادم. بینمان سکوت شد من در فکر قولی بودم که دایی از آرش گرفته بود. می‌دانستم دایی هم خیلی نگران آینده‌ی من است. ولی هیچ وقت از تحقیقاتی که کرده بود، چیزی به من بروز نداده بود. آرش نگاهم کرد. –راستش اولش وقتی جریان مهریه‌ات رو ازت شنیدم، بیشتر از این که برام عجیب باشه حسودیم شد و ناراحت شدم. –واقعا؟ آخه چرا؟ –برای این که زمانی که من دارم بال بال میزنم که همه چی رو جور کنم که ما به هم برسیم، تو به فکر چیز دیگه ایی هستی. راحیل، تو واقعا بهم علاقه داری؟ #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور

باطن عالم، صلوات بر محمد و آل محمد(ص) است. علامه طباطبایی