#روضة الاصحاب
♦️نافع بن هلال جملی
از ياران امام على عليه السلام و يكى از پرتلاش ترین ياران امام حسين عليه السلام در كربلا بوده است.
هنگامى كه امام عليه السلام سخنرانىِ معروف خود را در شب عاشورا خطاب به يارانش ايراد كرد و فرمود:
«فإِنّي لا أرى المَوتَ إلّا شَهادَةً ، ولا الحَياةَ مَعَ الظّالِمينَ إلّا بَرَما»: من مرگ را چيزى جز سعادت و زندگى با ستمگران را چيزى جز ملال نمى دانم.
نافع پس از زهير بن قين از جا برخاست و گفت: به خدا سوگند ما از ديدار پروردگارمان (شهادت) ناخشنود نيستيم، و بر اساس نيّت ها و بصيرت هاى خود با دوستِ تو ، دوست و با دشمن تو ، دشمنيم .
همچنین نافِع بن هِلال در رساندن آب به خانواده امام عليه السلام نقش مؤثّرى داشت. وى حوالى شب عاشورا، پرچمدار گروهى بود كه مأموريت داشتند تا آب تهيّه كنند.۱
نافع تیر انداز ماهری بود نام خود را بر تيرهايش نوشته بود و روز عاشورا با همان نشان ها ، آنها را پرتاب مى كرد و رجز می خواند:
آنها را پرتاب مى كنم در حالى كه سوفارشان نشاندار است
و ترس از آنها، براى جان ، سودى ندارد .
سمّى اند و تند و تيز
و زمين را از خود ، پُر مى كنند.۲
وقتی تیرهایش تمام شد شمشیر کشید و حمله کرد در حالى كه چنين رجز می خواند:
من ، غلام يیمنی بجملى ام
دينم ، همان دينِ حسين بن على است
به سان جوانى قهرمان بر شما شمشیر مى زنم
و خداوند ، عملم را ختمِ به خير مى كند.۳
سپس احاطه اش کردند و آن قدر به او ضربه زدند تا بازوهايش شكست و اسير شمر ملعون و همراهانش شد. شمر او را نزد عمر بن سعد ملعون بُرد. عمر به او گفت: واى بر تو اى نافع ! چه چيز تو را وادار كرد كه اين كار را با خود بكنى ؟ نافع در حالى كه خون وى بر محاسنش جارى بود گفت: پروردگارم مى داند كه مقصودم چه بوده است. شمر هم شمشيرش را بر كشيد. نافع به او گفت: بدان كه به خدا سوگند اگر از مسلمانان بودى، بر تو گران مى آمد كه خدا را با خون هاى ما ديدار كنى. پس ستايش، خدايى را كه مرگ ما را به دست بدترينِ آفريدگانش قرار داد. سپس شمر، او را كُشت.۴
در «زيارت ناحيه مقدّسه» مى خوانيم:
«السَّلامُ عَلى نافِعِ بنِ هِلالِ بنِ نافِعٍ البَجَلِيِّ المُرادِيِّ».۵
✍️ تحقیق ونگارش: سعید نسیمی
📚 منابع:
۱.دانشنامه امام حسین،ج۶، ص ۳۷۳
۲و۴.تاريخ الطبري : ج ۵، ص ۴۴۱
۳.المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴، ص ۱۰۴
۵.بحارالانوار، ج ۴۵، ص۷۰
#روضة_الاصحاب
سعید_نسیمی
واتساپ
👇👇👇
https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN
ایتا
👇👇👇
https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr
#روضة الاصحاب
♦️ابو ثُمامه صائِدى
ابو ثُمامه، عمرو بن عبد اللّه صائِدى (صیداوی)؛ از ياران شجاع امیر المؤمنین عليه السلام بود و در جنگ هايى كه در دوران حكومت ايشان اتّفاق افتاد، حضور داشت و پس از شهادت ايشان از ياران امام مجتبى عليه السلام بوده است.
ابو ثمامه که از جنگاوران عرب و از بزرگان شيعه بود، ساكن كوفه بوده يكى از افرادى است كه پس از مرگ معاويه، به امام حسين عليه السلام نامه نوشت و او را به کوفه دعوت كرد.
هنگامى كه مُسلم بن عقيل عليه السلام ، به نمايندگى از امام عليه السلام به كوفه آمد ، ابو ثُمامه ، در زمره ياران مورد اعتماد او قرار گرفت و در تهيّه سلاح و امكانات مالى ، فعّاليت داشت.۱
مسلم عليه السلام نيز او را به فرماندهى سپاهيان قبيله رُبع تميم هَمْدان گماشت و سپاه او بود كه ابن زياد را در قصر حكومتى ، محاصره كرد.۲
اما زمانی كه مردم كوفه ، مسلم عليه السلام را تنها گذاشتند ، ابو ثُمامه ، از كوفه خارج شد و خود را به امام حسين عليه السلام رسانيد.
او علاوه بر استوارى در ايمان و صلابت در ولايت اهل بيت عليهم السلام، دلاورى و شجاعت، از هوش و ذكاوت نیز برخوردار بوده است. لذا از ورود كثير بن عبد اللّه (ملعونی که پيشنهاد ترور امام حسين عليه السلام را به عمر سعد داد) که مى خواست تا به عنوان قاصد، مسلّح بر امام عليه السلام وارد شود، ممانعت نمود.۳
از كارهاى ماندگار این بزرگمرد در تاریخ عاشورا، يادآوری رسيدن وقت اذان ظهر براى اقامه نماز در اوج نبرد در روز عاشوراست.
ابو ثُمامه خطاب به سیدالشهدا علیه السلام گفت: «يا أبا عَبدِ اللّه ، نَفسي لَكَ الفِداءُ» اى ابا عبد اللّه! جانم فداى تو باد، من مى بينم كه اينان، به تو نزديك شده اند، نه! به خدا سوگند تو كشته نمى شوى تا اين كه من به يارى خدا پيش روى تو كشته شوم و دوست دارم وقتى كه پروردگارم را ملاقات مى كنم، اين نمازى را كه وقتش رسيده خوانده باشم.
امام حسين عليه السلام با شنيدن سخن ابو ثُمامه ، سرش را بلند كرد و فرمود: «ذَكَرتَ الصَّلاةَ ، جَعَلَكَ اللّه ُ مِنَ المُصَلّينَ الذّاكِرينَ» : نماز را يادآورى كردى. خداوند تو را از نمازگزارانِ اهل ذكر، قرار دهد! آرى. اين اول وقت نماز است. سپس فرمود : از آنها بخواهيد كه از ما دست بدارند، تا نماز بگزاريم.۴
ابو ثُمامه، پس از شهادت تعدادی از اصحاب، به ميدان آمد و در حالى كه چنین رجز می خواند، به دشمن حمله كرد، از ویژگی های رجز او این است که بر خلاف رجزهای مرسوم به جای معرفی خود، از غربت امام علیه السلام گفته و به نوعی برای ایشان مرثیه سرایی کرده:
«تسليت به خاندان مصطفى و دختران او
برای حبس بهترينِ مردم، نواده محمّد ص
تسليت به زهراى پيامبر و همسرش [علی ع]
که خزانه دانش خدا، پس از احمد ص است
تسليت به همه اهالى مشرق و مغرب
و اندوه بر محاصره حسينِ استوار
چه كسى از سوى من به پيامبر و دخترش مى رساند
كه فرزندتان ، در سختىِ شديدى است».۵
و نهایتا در درگيرى با قيس بن عبد اللّه ملعون، به شهادت رسید.
در زیارت ناحیه مقدسه (زیارت شهدا) چنین آمده است: «السَّلامُ عَلى أبي ثُمامَةَ عُمَرَ بنِ عَبدِ اللّه ِ الصّائِدِيِّ».۶
✍️ تحقیق ونگارش: سعید نسیمی
📚 منابع:
۱.ارشاد شیخ مفید ، ج۲، ص ۴۵
۲.تاریخ طبری ج ۵ ص۳۶۸
۳.همان، ص۴۱۰
۴.مقتل الحسین خوارزمی، ج۲، ص ۱۶
۵.مناقب ابن شهر آشوب، ج۴ ص۱۰۴
۶.اقبال الاعمال، ج۳، ص ۷۸
#روضة_الاصحاب
#ابوثمامه_صائدی
#سعید_نسیمی
#محرم۱۴۰۱
واتساپ
👇👇👇
https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN
ایتا
👇👇👇
https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr
✅ روضة الاصحاب
🔻يزيد بن نُبَيط و پسرانش
يزيد بن نبيط و دو فرزندش عبد اللّه و عبيد اللّه که از اصحاب سید الشهدا علیه السلام و از شهدای کربلا هستند. یزید بن نبیط از طايفه عبد قيس از مردم بصره بوده و در ميان قومش ، جايگاهى والا داشته است. وى از زمره كسانى بوده كه در گردهمايى پنهانى شيعيان(كه در خانه زنى مؤمن به نام ماريه دختر مُنقِذ عبدى بر پا مى شد) شركت داشته است. خانه اين زن، مركز ديدار شيعيان بصره بوده كه گِرد مى آمدند و در آن جا خبرها و رُخدادهاى آن روزگار را تحلیل مى كردند.
خبر روى آوردن حسين عليه السلام به ابن زياد رسيد و او به كارگزارش در بصره نوشت كه جاسوسانى بگمارد و راه را زير نظر بگيرد. يزيد بن نُبَيط تصميم گرفت كه به سوى حسين عليه السلام برود. لذا از پسرانش پرسيد: كدام يك از شما با من مى آيد؟ دو پسرش به نام هاى عبد اللّه و عبيد اللّه ، به او پاسخ مثبت دادند.
او به همراهيانش در خانه آن زن گفت: من تصميم گرفته ام كه براى يارى حسين عليه السلام بروم. آنان گفتند: ما از ياران ابن زياد بر تو مى ترسيم. او گفت : اگر كف اين دو كفشم بر دشت هموار، ساييده شود باز هم جستجوى آنچه مى طلبم ، بر من آسان است.
سپس به راه افتاد و رفت تا به حسين عليه السلام رسيد و در صحراى ابطح به خيمه ايشان وارد شد. از سوى ديگر، خبر حركت او به حسين عليه السلام رسيده بود و ايشان در پى او رفته بود. به او گفته شد: حسين عليه السلام به سوى خيمه تو به راه افتاده است. او نيز به دنبال حسين عليه السلام رفت. حسين عليه السلام، هنگامى كه وى را نيافت، در خيمه او به انتظارش نشست.
يزيد بصرى آمد و ديد كه ايشان در خيمه او نشسته است. این آیه را تلاوت کرد: «بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذَ لِكَ فَلْيَفْرَحُواْ»۱
به فضل و رحمت خدا [فرود آمدى]، به جهت اين، بايد شادى كرد». سپس بر حسين عليه السلام سلام داد و نزدش نشست و هدفش را از آمدن، براى حسين عليه السلام بازگو كرد. ايشان هم برايش دعاى خير كرد.
سپس، وى همراه با حسين عليه السلام آمد تا نبرد در گرفت و او همراه حسين عليه السلام جنگيد و با پسرانش، همراه حسين عليه السلام ، به فیض شهادت نائل شدند.۲
در زيارت ناحيه مقدّسه آمده است:
«السَّلامُ عَلى یزيدِ بنِ ثُبَيتٍ القَيسِيِّ . السَّلامُ عَلى عَبدِ اللّه ِ وعُبَيدِ اللّه ِ ابنَي يَزيدَ بنِ نبیط القیسی»۳
♦️پدران و پسرانی که در واقعه عاشورا به شهادت رسیدند
طبق گزارش های تاریخی علاوه بر سیدالشهدا علیه السلام که دو فرزند بزرگوارش علی اکبر و عبدالله (علی اصغر) علیهما السلام به شهادت رسیدند و یزید بن نبیط و پسرانش که شرح آن رفت، پدر و پسرهای دیگری نیز در کربلا توأمان به شهادت رسیدند :
-عمرو و پدرش جُناده بن حارث انصاری
-عائذ و پدرش مجمّع بن عبدالله عائذی
-عبدالرحمن و پدرش مسعود بن حجاج
-خلف و پدرش مسلم بن عوسجه
و نیز فرزندان شهیدی که پدرشان قبل از عاشورا به شهادت رسیده و خود در کربلا به شهید شدند:
-عبداللّه فرزند مسلم بن عقیل که در کوفه شهید شد. (و علاوه بر او طبق بعضی نقل ها محمد بن مسلم بن عقیل هم در کربلا به شهادت رسیده)
-عمار فرزند حسان بن شریح الطائی که در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین علی علیه السلام به شهادت رسید.۴
✍️ تحقیق ونگارش: سعید نسیمی
📚 منابع:
۱.سوره يونس، آیه ۵۸
۲.تاريخ طبری، ج ۵، ص ۳۵۳
۳.مصباح الزائر، ص۲۸۳
۴.دانشنامه امام حسین علیه السلام، ج۶؛ مقتل جامع سیدالشهدا، ج۱؛ تاریخ طبری، ج ۵؛ امالی ابن شجری ج۱ و نفس المهموم
#روضة_الاصحاب
سعید_نسیمی
واتساپ
👇👇👇
https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN
ایتا
👇👇👇
https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr