#روضه_مكتوب #روضة_الذاكرين #کمیل_کاشانی 🔸مجلس پنجم (روضة حضرت حر) انانکه شرح واقعة کربلا کنند بر ماجرای حضرت حر ابتدا کنند از شأن و عزتش بنویسند اگر همه شاید که حق گوشه‎ای از آن ادا کنند شایسته است مردم آزاده تا ابد بر او به رسم عشق و ادب اقتدا کنند ثابت شد از عنایت مولای ما به او «اهل نظر معامله با آشنا کنند» از عاقبت به خیری اگر صحبتی شود با نام او به مجلس روضه صفا کنند تا صبح روز واقعه هم با یزید بود می‎خواستند تا ز حسینش جدا کنند اما خدا ز مرحمتش دست او گرفت تا اسم او به جرگة خوبان صدا کنند شب عاشورا لیلة القدر حر بود. تا صبح دراضطراب و زمزمه با خود که ای مرد فردا در این صحرا چکاره‎ای؟ اما توفیق دست دلش را گرفت و عاقبت به خیر شد. ادبش به مادر سادات سلام الله علیها و محضر امام حسین رمز عاقبت به خیری او شد. شکسته و پریشان و سربه زیر خودش را کنار خیمه مولا رساند و با اشک عرضه داشت فهل تری لی من ذلک توبه؟ زار و پریشان آمدم در کوی جانان آمدم مولا پشیمان آمدم آیا قبولم می‎کنی؟ راه تو را بستم حسین قل تو را خستم حسین حالا که پیوستم حسین آیا قبولم می‎کنی سر بر زمین افکنده‎ام از زینبت شرمنده‏ام حالا به کویت بنده‎ام آیا قبولم می‎کنی؟ در پای تو بی سر شوم در باغ تو پرپر شوم قربانی اصغر شوم آیا قبولم می‎کنی؟ کجا آمده ای حر؟ اینجا باب نجات الامة است اینجا خیمة رحمة الله الواسعه است! بی درنگ پاسخ شنید که ارفع راسک یا حر، سرت را بالا بگیر. به به، چه پیام زیبایی! در خانة امام حسین مقام سرافرازی است. از اسب پیاده نشد تا اجازة میدان گرفت. آمد پشت خیمة بی بی زینب حلالیت طلبید و رفت. رسم عرب قبل از آغاز مبارزه رجز خوانی است. انی انا الحر و ماوی الضیف عن خیر من حل بارض الخیف اضرب فی اعناقکم بالسیف اضربکم و لا اری من حیف من آن حرم که خانه ام محل فرود و پناه مهمانان بود و رسم مهمان نوازی را می‎دانم مخصوصا این مهمانانی که در مکه و منی در بین مهمانان خدا گرامی ترینند. به شمشیر گردن‎هایتان را می‎زنم و در شمشیر زدن بر شما هیچ وجه ظلم و ستم نمی‎بینم. از رجزش معلوم می‎شود که سفره دار کوفه و مهمان نواز بوده است. با این حساب خیلی به او سخت گذشت وقتی لب‎های خشک حسین را دید و صدای واعطشای کودکان را شنید. بی مهابا به قلب لشگر زد تیغ آنجا به عشق حیدر زد هیچ کس را نبود جرات او نیزه از هر طرف مکرر زد عاقبت در هجوم کوفه و شام در رکاب حسین پرپر زد پهلوان کوفه بود یارای جنگ رو در رو با او را نداشتند. ناچار دورش را گرفتند و تیر بارانش کردند. بعد هم نیزه‎ها و شمشمیرها اجازة خود نمایی پیدا کردند با پیکری زخم آجین روی خاک افتاد. در (مقتل الحسین ابی مخنف و ینابیع الموده قندوزی) نقل شده پیکر زخمی اش را نزد عمر سعد بردند دستور داد سر از بدنش جدا کردند و به سمت امام حسین پرتاب کردند. حضرت سر او را از زمین برداشت و خون روی دندان‎های او را پاک کرد و فرمود انت حر کما سمتک امک. صل الله علیک یا اباعبدالله الحسین   📚منبع : روضة الذاكرين واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr

#روضه_مكتوب #روضة_الذاكرين #کمیل_کاشانی 🔸مجلس ششم (حضرت قاسم ابن الحسن) نوجوانی که دلش مثل پدر دریا بود از تبار ادب و غیرت و خوبی‎ها بود زلف آشفتة او غارت دل‎ها می‎کرد پای تا سر حسن و حسن ز سر تا پا بود مرگ در ذائقه‎اش ناب تر از شهد عسل بسکه طوفنده و شیدایی و بی پروا بود سیزده ساله ولی مرد، که در عرصة رزم هیبت حیدری‎اش حیرت عاشورا بود کربلا حجله دیدار و اجل شاهد وصل جشن دامادی قاسم چقدر زیبا بود جای گل بر سر او ضربه ی شمشیر زدند بر سر نیزه به پهلوش زدن دعوا بود عاقبت زیر سم اسب گلابش کردند دامن دشت پر از عطر گل زهرا بود این طرف سوخته از رفتن او قلب عمو آن طرف منتظر آمدنش بابا بود به روی دست عمو پیکر او شد تشییع ذکر نوحه به حرم ناله ی واویلا بود آن که بیش از همه می‎سوخت در این سوگ بزرگ مادری بود که با داغ پسر تنها بود امیرالمومنین "ع" چه نگاه زیبایی به مرگ دارد،  می‎فرماید : (الموت عُرسُ المومن) مرگ عروسی مومن است. رهایی از دنیایی که (سِجن المومن) است لذتی کمتر از عروسی ندارد لذا اولیای خدا برای مرگ لحظه شماری می‎کردند. مرگ اگر مرد است گو نزد من آی تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ بی قرار تر از همه قاسم بن الحسن بود. کربلا را حجلة دیدار و شهادت را عروس وصل و تیر و سنگ و نیزه‎ها را نقل شادی مجلس عروسی می‎دید. لذا وقتی از او سوال شد (کیف الموت عندک؟) بی درنگ پاسخ داد که (احلی من العسل)... مرگ از بی جگری‎های تو چون زهر شده است تلخی باده این رطل گران این همه نیست (صائب تبریزی) از همه مهمتر این که روز عاشورا اولین شهید هم نبود که بگوییم زخم شمشیر و نیزه ندیده و فقط رجزی خوانده بلکه پیکر اربا اربا علی اکبر را دیده بود و بدن‎های قطعه قطعة شهدای کربلا را در خیمة دارالحرب مشاهده کرده بود. اینکه یک نوجوان سیزده ساله با قدم‎های استوار و آگاهی از سختی راهی که انتخاب کرده از امامش اجازه نبرد می‎خواهد نشان از معرفت بالای او به شهادت دارد مقابل عموجانش حسین ایستاد و شروع کرد به دلبری کردن می‎داند که برای عمو سخت است که به او اجازة میدان بدهد. عمو رخصتم ده فدایت شوم شهید ره کربلایت شوم منم دست پرورد عباس تو پر از غیرت و شور و احساس تو منم وارث شیر سرخ جمل مرا مرگ شیرین تر است از عسل بده رخصتم شور و عزمم ببین در این عرصة تیغ ، رزمم ببین ببین تیغ مثل پدر می‎زنم به یک ضربه صد دست و سر می‎زنم مگر مرده باشم که تنها شوی و بی سر در این دشت و صحرا شود تو را جان زهرا دلم شاد کن یتیم حسن را تو داماد کن آن قدر زیبا سخن گفت که دل مولایش حسین را برد. دوید و عموجانش را در آغوش گرفت و هر دو گریستند تا (فَغُشی علیهما) بیهوش شدند.  بی بی زینب آمد مخدرات حرم دور این دو دلداده حلقه بسته‎اند. زره برای سرباز سیزده ساله در حرم پیدا نشد. جوشنش نیمی از عمامه حسین و نیم دیگر کلاه خود قاسم شد. به تن جامة رزم پوشید و رفت و چون شیر غران خروشید و رفت چه زیبا رجز خواند گاه سخن که اینک منم قاسم ابن الحسن اگر یادتان هست صفین، جمل حسن را، همان صولت بی بدل! به رگ‎های من خون او جاری است دم تیغ من مثل او کاری است مرامم حسینی امامم حسین سخن بس، که ختم کلامم حسین برای خودش یلی شده بود. از میمنه به میسره می‎زد ضربه‎هایش آن چنان کاری که همه از دم تیغش فراری بودند. چاره ای نداشتند جز این که در محاصره سنگ و نیزه و تیربارانش کنند (این کار را برای دو نفر دیگر هم قبل از او انجام داده بودند، حر بن یزید ریاحی و عابس شاکری) 35 تیر بر بدنش خورده بود که افتاد. یک سلام دارد امام زمان در زیارت ناحیة مقدسه که (السلام علی الصدر المرضوض، سلام من بر استخوان‎های سینه ای که زیر سم اسب‎ها کوبیده شد) برای تمام شهدا یکبار اما برای قاسم این قصه دوبار اتفاق افتاد. دفعه اولش هنوز جان داشت که زیر سم اسب‎ها لگدکوب شد. در کنار خیمه‎ها قاسم عموجانش را در آغوش گرفت اما اینجا حسین قاسم را در آغوش گرفت. با این تفاوت که پای قاسم به زمین کشیده می‎شد.  این از قامت خمیده حسین بوده یا قامت کشیده قاسم؟ والله اعلم صل الله علیک یا اباعبدالله الحسین 📚منبع : روضة الذاكرين واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr

#روضه_مكتوب #روضة_الذاكرين #کمیل_کاشانی 🔸مجلس هفتم (روضة حضرت علی اصغر) تا پر نشست تیر سه شعبه به حنجرش بر روی دست‎های پدر شد جدا سرش زیباترین حماسة عشق آفریده شد در خون شکفت غنچة لبخند آخرش قلب سپاه را به نگاهش نشانه رفت وقتی که دید شانة باباست سنگرش پرواز کرد بر سر دست فرشته‎ها گهواره ماند و حسرت آغوش مادرش خیلی گران تمام شد این داغ بر حسین سنگین‎تر از مصیبت عباس و اکبرش سخت است بر پدر که ببیند به موج خون ششماهه دست و پا بزند در برابرش گل میشد آن شکوفة نو رستة رباب قوم خزان ز کینه نکردند باورش هیچ کس نمی‎تواند حال یک مادر را در داغ فرزند حس کند مخصوصا اگر این فرزند کودک و ششماهه باشد. وقتی تازه لبخند زدن را یاد می‎گیرد و دل مادر را با هر تبسمی می‎برد. نگاه که به صورت کودکش می‎کند جوانی و قد کشیدن او را در قاب چشمانش می‎بیند آرزوهایش را مرور می‎کند خوشبختی فرزندش را قامت رعنای او را تصور می‎کند و لذت می‎برد و این لذت را با هیچ چیزی عوض نمی‎کند. حالا فرض کنید تمام این آرزوها یک لحظه پیش چشم مادر بر باد رود. آهی می‎کشد که دل سنگ را آب می‎کند. این حال رباب است یک لحظه پردة خیمه را بالا زد، دید حسین دارد می‎آید اما شکسته و اشک الود، آه خدایا پسرم کجاست؟ برده بود سیرابش کند و برگرداند! خوب نگاه کرد انگار او را زیر عبا گرفته تا آفتاب صورت گلم را نسوزاند. اما چرا به سمت خیمه من نمی‎آید راهش را کج کرده و به سمت پشت خیمه می‎رود. بیقرار شد، شتابان به سمت حسین دوید آه مولای من پسرم کجاست؟ حسین گوشه عبا را کنار زد و مادر قنداقه ای غرق به خون را دید. هنوز لبخند روی لبان علی اصغر بود. وای-  علی اصغرم لالایی غنچة پرپرم لالایی شکوفة حرم لالایی، ای وای وای - لبات هنوز خشکیده مادر رنگت چرا پریده مادر چرا گلوت بریده مادر، ای وای وای - گلم چقدر بالا بلندی چشمای خسته تو نبندی یه بار دیگ برام بخندی، ای وای مادر برات بمیره که زود پر کشیدی خیری از این دنیای بی وفا ندیدی در زمان بنی اسراییل جوانی بود که گاو و گوساله ای داشت. روزی به خاطر تنگدستی گوساله را مقابل چشم گاو سر برید. مادر نعره ای کشید و سر به آسمان بالا برد همان لحظه دستان جوان خشک شد. با شتاب خودش به موسای کلیم رسانید و عرض حاجت برد. پیغمبر خدا عصبانی شد و فرمود دور شو در عطار خانة من داروی شفای تو نیست. چقدر بی رحم بودی که مقابل چشم مادر، گوساله‎اش را سر بریدی! آه چه دلی داشت رباب که از کربلا تا شام لحظه به لحظه قاتل پسرش را کنار محملش می‎دید و گریه می‎کرد. چرا کشتی علی اصغرم را گل نشکفتة باغ حرم را گلم بی‎تاب بود و تاب می‎خواست چقدر این غنچه آیا آب می‎خواست؟ تمام آرزویم اصغرم بود امید آخر و بال و پرم بود همه تاب و توانم را گرفتی چرا شیرین زبانم را گرفتی مادری که داغ دیده را تسلیت می‎دهند و آرامش می‎کنند اما نه با تازیانه و سیلی...! صل الله علیک یا اباعبدالله الحسین 📚منبع : روضة الذاكرين واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr

#روضه_مكتوب #روضة_الذاكرين #کمیل_کاشانی 🔸مجلس هشتم(روضه حضرت علی اکبر) غرور غيرت مردان عاشورا على اكبر چه شد خوابيده‏ اى بر غربت صحرا على اكبر شكسته كشتى تقدير در طوفان بى پروا رها كردى مرا در موج خون تنها على اكبر رمق از زانويم رفته است و زور بازويم رفته است شكستى اى عصاى پيرى بابا على اكبر نفس بر دل شرر دارد خدا تنها خبر دارد چه بر روز من آورده غم تو يا على اكبر چه كردى با دل اهل حرم با رفتنت اى واى به گوش از خيمه آيد شور واويلا على اكبر عطش از عمق جانت شعله زد بر خرمن عمرم كه مى‏ سوزم هنوز از داغ آن لب‎ها على اكبر دلم را شاد كن پلكى بزن چيزى بگو با من پس از تو خاك عالم بر سر دنيا على اكبر اگر مادر ندارى جاى شكرش تا ابد باقى است كه مجنون مى‏ شد از داغ غمت ليلا على اكبر هواى ديده بارانى است حال سينه طوفانى كه حسرت مى‏ برد بر چشم من دريا على اكبر روبروی ناودان طلا در صحن بیت الله الحرام در جمع دوستان نشسته بودیم. یکی از رفقا که اتفاقا خانوادگی شان از ذاکران اهل‎بیت هستند گفت فلانی بارها روضه حضرت علی اکبر را از شما شنیده ام اما بخشی از روضه برایم باور کردنی نبود از طرفی هم می‎دانستم که شما روضه بی سند نمی‎خوانی و موقعیتی هم پیش نمی‎آمد که آدرس روضه را از شما بپرسم. اما برای خودم حادثه ای پیش آمد که آن روضه را با تمام وجود حس کردم و باورم شد و دیگر دنبال سند آن هم نیستم. پسر اولم که دانشجو بود بیمار شد و در بیمارستان شهید بهشتی کاشان بستری شد. یک ماه کار هر روزم بود که می‎رفتم و به او سر می‎زدم و کنار تختش بودم. یک روز تازه به خانه رسیده بودم که کمی استراحت کنم زنگ تلفن خانه به صدا در آمد. گوشی را که برداشتم برادرم پشت خط با صدایی لرزان گفت بیا بیمارستان، گفتم تازه از بیمارستان آمده ام. آشفته و گریان گفت : دوباره بیا و تلفن را قطع کرد. گوشی از دستم افتاد. با عجله خود را به بیمارستان رساندم تا در اطاق پسرم را باز کردم دیدم همه گریه می‎کنند و یک پارچه سفید روی صورت پسرم کشیده است. دیگر نفهمیدم کنار تخت پسرم غش کردم مرا به هوش آوردند برادرم زیر بغلم را گرفته بود از در اطاق که بیرون آمدیم داخل راهرو بیمارستان دور خودم می‎چرخیدم. برادرم گفت چه شده؟ گفتم دنبال آسانسور می‎گردم. با تعجب گفت این درب آسانسور است یک ماه است می‎آیی اینجا و می‎روی مگر نمی‎بینی؟ گفتم چشمانم تار شده نمی‎توانم واضح ببینم. همان جا یاد روضه ای افتادم که شب هشتم محرم می‎خواندی! 🔳 علامه مرحوم شیخ جعفر شوشتری از قول حضرت زینب سلام الله علیها نقل می‎کند که یک لحظه دیدم حسینم دور ذوالجناح می‎چرخد! عرضه داشتم برادر چه شده؟ فرمود : زینب جان رکاب ذوالجناح را نمی‎بینم گفتم فدایت شوم چرا؟ فرمود : الان داغ علی اکبرم را بر دلم گذاشتند. صدای خداحافظی‎اش را شنیدم.  خود را کنار پیکر اکبر رساند و آهی کشید از دل که قلب کربلا سوخت صل الله علیک یا اباعبدالله الحسین 📚منبع : روضة الذاكرين واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr

#روضه_مكتوب #روضة_الذاكرين #کمیل_کاشانی 🔸مجلس نهم (روضة حضرت اباالفضل) السلام علی ابالفضل العباس بن امیرالمومنین المواسی اخاه بنفسه الآخذ لغده من امسه الفادی له الواقی الساعی الیه بمائه المقطوعة یداه... سردار سرفراز سپاه سعادتی پرچم فراز اردوی عشق و شهادتی روز وصال جلوه‎ای از صبح روی تو شام فراق از شب زلفت روایتی ماه قبیله کرم ای آبروی حسن روشن ترین حقیقت لطف و کرامتی درباره تو هرچه سرودند و گفته‎اند باشد ز عزم و رزم و کمالت حکایتی شیر شعور خورده‎ای از سینة شرف شایسته مدال طلای لیاقتی افتاد پیش پای ولایت دو دست تو از تشنگی و زخم نکردی شکایتی آغوش جان گشوده فرا روی تیرها «کالقنفذ» است حال تنت را کنایتی از داغ تو شکست ابالفضل، پشت صبر بر روضه غم تو نباشد نهایتی دلواپس حساب و کتاب قیامتیم از ما مکن دریغ، نگاه عنایتی پدر خیلی به اولادش حساس است مخصوصا دوران کودکی که فرزند احتیاج به مراقبت بیشتری دارد. برای خیلی از پدرها این لحظه اتفاق افتاده که فرزندش در آغوش او بوده باران گرفته است. اولین کاری که به ذهن پدر می‎رسد این است که کودکش را به سینه می‎چسباند و خم می‎شود و خودش را چتر بچه‎اش می‎کند تا قطره‎های باران به صورت و بدن او نخورد. عباس، ( ابوالقربه) است یعنی بابای مشک، مثل فرزندش آن را بر دوش گرفته و در محاصره 4000 تیر انداز راه نخلستان را انتخاب کرد. باران تیرها باریدن گرفت. مشک را راز شانه بر سینه چسبانید، خم شد و خودش را سپر و چتر مشک آب کرد.   تیر اندازا اونو هدف گرفتن دورشو از چهار طرف گرفتن بارون تیر از هر طرف می‎بارید روی سر مرد شرف می‎بارید تیر نه فقط به مشک آبش زدن به سینه و قلب کبابش زدن یاد لحظه ای افتاد که سکینه بنت الحسین مشک خشکیده را روی دستش گذاشته بود و ملتمسانه برای بچه‎های حرم آب خواسته بود. درد زخم شمشیرها و تیرها را فراموش کرد. آری شرمندگی برای یک مرد دردش از زخم کاری شمشیر و تیر بیشتر است،(لذا اگر به کربلا رفتید هر وقت گذارتان به حرم ابالفضل افتاد اسم سکینه را به زبان نیاورید و لا تذکرن عنده سکینه، فانه اوعدها بالماء). هیچ بهانه‎ای و دلیلی برای خیمه رفتن نداشت. حیرت زده مانده بود که عمود آهن به یاری‎اش شتافت. ماه با پیشانی شکسته به روی زمین افتاد و خورشید کمرش شکشست. این اولین بار بود که حسین با دیدن عباس غم‎های عالم دلش را می‎گرفت. آخر (کاشف الکرب عن وجه الحسین) قطعه قطعه روی خاک افتاده بود. چقدر این سکینه باهوش بوده است! وقتی پدر را با قامت خمیده دید که از میدان می‎آید متن سوالش را عوض کرد به جای این که از آب بپرسد صدا زد (این عمی العباس) اشک پدر را که دید پاسخ سوالش را گرفت و با عجله به خیمه سقاخانه برگشت... بچه‎ها اینقده آب آب نکنید بابا رو با گریه بیتاب نکنید بابا هم خودش سرآپا عطشه داره از ماها خجالت می‎کشه بابا از علقمه تنها اومده گمونم از پیش سقا اومده گونم دست عمو جدا شده پیشونی ماه او دوتا شده بچه‎ها برید تو خیمه بمونید روضه دست بریده بخونید صل الله عليك يا اباعبدالله الحسين 📚منبع : روضة الذاكرين واتساپ 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/J7Vcl4TURHt3XN0jQWKBcN ایتا 👇👇👇 https://eitaa.com/kanalmadahanshaerankhomeinishahr