❓ 《عبد》 بر چند نوع اطلاق مى شود؟ 🔊 پاسخِ سوالِ مذکور را از صاحبان قلم می شنویم؛👇 🔴👤صاحبِ {مفردات الفاظ القُرآن}، ج١، ص٥٤٢ فرموداند: 《العَبْدُ يقال على أربعة أضرب: #الأوّل: عَبْدٌ بحكم الشّرع، وهو الإنسان الذي يصحّ بيعه وابتياعه، نحو:عَبْداً مَمْلُوكاً لا يَقْدِرُ عَلى شَيْءٍ[النحل/ 75]؛ #الثاني: عَبْدٌ بالإيجاد، وذلك ليس إلّا لله، وإيّاه قصد بقوله: إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً[مريم/ 93]؛ و #الثالث: عَبْدٌ بالعِبَادَةِ والخدمة، والناس في هذا ضربان: ۱)عبد لله مخلص، وهو المقصود بقوله: وَاذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ[ص/ 41]؛ ۲) وعَبْدٌ للدّنيا وأعراضها، وهو المعتكف على خدمتها ومراعاتها، وإيّاه قصد النّبي عليه الصلاة والسلام بقوله: «تعس عَبْدُ الدّرهمِ، تعس عَبْدُالدّينار».》؛ ☝️ #یعنی: در مجموع تعبیر 《عبد》 بر چهار قسم، اطلاق می گردد: 🔸١) 《عبد》 در حكم شرع: و آن انسانى است كه فروختن و خريد آن صحيح است مانند: عَبْداً مَمْلُوكاً لا يَقْدِرُ عَلى شَيْءٍ[النحل/ 75]. 🔸٢) 《عبد》در خلق كردن: و اين صفت فقط مختصّ به الله تعالى است مانند: إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً: ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ در حالى كه ايجاد شده ى او است[مريم/ 93]. يعنى در اين جا {عبد} اشاره به {مُوجَد} دارد در نتیجه صفتِ {ايجاد و خلق}، تنها مختصّ به الله تعالى است؛ 👈 {مُوجَد: ايجاد شده} اشاره به اين مطلب دارد كه هر آن چه در آسمان و زمين هستند آفريده ى الله تعالى مى باشند و در روز قيامت هر آنچه در آسمان ها و زمين است به سوى الله مى آيند در حالى كه {عبد} هستند يعنى تنها مخلوق الله تعالى بوده اند و فقط الله تعالى آن ها را ايجاد كرده و به وجود آورده است. 👥 《عبد》در عبادت و خدمت كه بر دو قسم است: 🔸٣) 《عبد》 كه فقط براى الله تعالى است و مخلَص مى باشد مانند: وَاذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ[ص/ 41]. 🔸٤) 《عبد》 كه فقط براى دنيا و هدف هاى دنيا است و آن كسى است كه ملزم مى باشد به خدمت به دنيا و مراعات آن؛ مانند بيان نبيّ (صلّى الله عليه و آله و سلّم) که فرمود: «تَعَسَ عَبْدُ الدّرهمِ، تَعَسَ عَبْدُ الدّينار». 🔴👤صاحبِ كتاب {لسان العرب}، ج٣، ص٢٧١ در این باره فرموده اند: 《قَالَ: وَ لَا يُقَالُ عَبَدَ يَعْبُدُ عِبادة إِلا لِمَنْ يَعْبُد اللَّهَ، وَ مَنْ عَبَدَ دُونَهُ إِلهاً فَهُوَ مِنَ الْخَاسِرِينَ. قَالَ: وأَما عَبْدٌ خَدَمَ مَوْلَاهُ فَلَا يُقَالُ عَبَدَه》؛ #یعنی تنها به كسى كه الله تعالى را عبادت مى كند مى توان الفاظ 《عَبَدَ يَعْبُدُ عِبَادَةً》را به كاربرد و هر كس غير الله تعالى، الهى را عبادت كند از زيان كاران و گمراهان مى باشد؛ و أمّا به عبدى كه به مولايِ خویش خدمت مى كند نمى گويند: 《عَبَدَه: مولايش را عبادت كرد》. 👆👈و حتّى جناب ابو هريرة در رابطه با كلمه ى 《عبد》و《أمة》مى گويد: 《أَبي هُرَيْرَةَ: لَا يَقُل أَحدكم لِمَمْلُوكِهِ عَبْدي و أَمَتي وَلْيَقُلْ فتايَ وَفَتَاتِي.》؛ #یعنی هيچكس از شما نبايد به مملوكِ خویش بگويد: 《عبدي》 و 《أمتي》بلكه بايد بگويد: 《فتاي》و《فتاتي》. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯