👤مرحوم #علّامه_طباطبایی در تفسیر #شریف_المیزان، این شبهه را نقل کرده و سپس به صورت مفصّل از آن پاسخ داده اند؛ 🤔در بخشى از بیانات خود با #تکیه بر یک نکته ادبی در آیه {۴۸} سوره {مدّثر}، از شُبهه فوق پاسخ گفته اند. ایشان می فرمایند: {در این آیه شریفه کلمه 《شَفَاعَة》 مصدری است که در قالب ترکیب اضافی یعنی《شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》به کار رفته است و مصدر مضاف اشاره به وقوع و تحقُّق خارجی دارد}. 👌 #توضیح_آنکه در به کارگیری مصدر، باید میان مصدری که اضافه شده است با مصدری که مجرّد از اضافه به کار می رود، فرق گذاشت #زیرا مصدر مضاف، دلالت بر وقوع و تحقُّق خارجی دارد همانند این که گفته می شود: {یُعجِبُنِی احسانُکَ} که متکلّم از تحقُّق احسانِ مخاطب، متعجّب شده است برخلاف مصدر مجرّد از اضافه که چنین دلالتی در آن نهفته نشده است‌ همانند این که گفته می شود: {یُعجِبُنِی احسان مِنکَ} که متکلّم از صرف نسبت احسان به مخاطب متعجُّب شده است نه تحقُّق آن. 👀بنابراین در آیه شریفه 《فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》به کارگیری مصدر مضاف، دلالت بر تحقُّق و وقوع خارجیِ شفاعت دارد فلذا آیات قرآنی نیز بر تحقُّق شفاعت در خارج گواهی می دهند. 👏 #نصّ عبارتِ علّامه در این زمینه چنین است: 🔍 {... و مَعَ ذلک فَالشَّفاعَة مَضافة لا مُجرّدة مَقطُوعَة عَنِ الإضافة، فَفَرق بين أن يَقُولَ القائلُ: 《فَلَا تَنْفَعُهُمْ الشَّفَاعَة》 و بين أن يَقُولَ: (فَلَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》؛ فإنّ المصدرَ المضاف يَشعر بِوُقُوع الفعلِ فى الخَارجِ بِخلاف المَقطوع عنِ الإضَافة، نَصّ عليه الشَّيخ عَبد القاهر فى دَلائل الإعجاز، فَقَولُه: 《شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》 يَدُلّ عَلى أنّ شَفاعه ما ستقع ...} 📚رجوع کنید: المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۱۶۷، ناشر: دفتر انتشارات اسلامی جامعه ی مدرّسین حوزه علمیه قم، نوبت چاپ: پنجم. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f