کانون ادبیات عرب
#شُبهه شماره #سوّم 🔍مقام معظّم رهبری در فرازِی: {اِنَّ هولاء المُسَجّون قُدّامَنَا عِبَادُکَ}، از ن
👤برخی از #صاحب_نظران در پاسخ از شُبهه مذکور، به گونه دیگر، درصدد جواب دادن برآمده اند یعنی گفته اند:
👈عَلَی الظَّاهر نماز میّتی که رهبر معظّم انقلاب بر پیکر شهدای واقعه بغداد خواندند، باید با بیان و کلامِ سابقِ ایشان ملاحظه شود یعنی در خصوص این که ایشان تعبیر { #المُسَجّون} را به صورت { #المُسَجُّون} -به ضمّ جیم- خواندند نیز می توان از همان بیانی که مطرح کرده اند، قرینه ای گرفت و وجه آن را کشف کرد به این صورت که مقام معظّم رهبری در آن قرینه و پیام فرمودند:
✍ «سال ها مجاهدت مخلصانه و شجاعانه در میدان های مبارزه با شیاطین و اشرار عالم و سال ها آرزوی شهادت در راه خدا، سرانجام سلیمانی عزیز را به این مقام والا رسانید و خون پاک او به دست شقی ترین آحاد بشر بر زمین ریخت.»
💪با مدّ نظر داشتنِ تعابیر فوق و همچنین قرائن حالیه دیگری که در طول زندگی جهادی سپهبد سلیمانی وجود داشت، چنین نتیجه گرفته می شود که سردار «خود اش دنبال شهادت بود».
🤔لازم به ذکر است زمانی که متکلّمی بگوید: {سَجَّی شخصٌ المیتَ بِالثَّوبِ}، در حقیقت درصدد بیان این مطلب می باشد: {شخصی، میّت را با لباس پوشاند}؛
🔺اسم مفعول بودنِ تعبیرِ { #المُسَجّون}، می شود: {المُسَجَّی} -به فتح جیم- یعنی میت پوشانده شده است؛
🔺اسم فاعل آن نیز می شود: {المُسَجِّی} -به کسر جیم- یعنی شخصِ پوشاننده میّت؛
📚با توجّه به مطالب فوق گفته می شود:
🔸اکنون اگر میّت «ناخواسته بمیرد» دیگران او را می پوشانند. یعنی دیگران می شوند اسم فاعل و میّت می شود اسم مفعول #اما اگر میّت «خود طالب شهادت بوده باشد»؛ در این صورت چون خود اش سبب اقوی است و مقدّمه را خود فراهم کرده لذا مجازاً می توان به آن گفت: {فاعل خود اش است و مفعول هم خود اش است} یعنی «سجّی المیتُ نفسَه».
👏با این حساب وجه تعبیر اسم فاعلی، برای سردار روشن خواهد شد که همان «در پی شهادت بودن» می باشد.
💢💯#کپی با ذکر منبع و #فوروارد مجاز است.
✳️ ❌ ✳️
http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28
✳️ ❌ ✳️