متن جلسه پنجم صفحه ۳۲۹ الی ۳۳۴ مصاحبه با آیت اله عابدی شاهرودی

#بدایه الحکمه #المرحله_السابعه_فی_العله_و_المعلول مقدمه دوم :بالذات در مقابل بالعرض و بالذات در مقابل بالغیر ماهیت بالعرض و بالمجاز است .یعنی به واسطه وجود موجود است جلسه ششم

#بدایه الحکمه #المرحله_السابعه_فی_العله_و_المعلول مقدمه سوم: مجاز عقلی و مجاز ادبی (ماهیت یک مجاز عقلی است) مقدمه چهارم: جعل بسیط و جعل مرکب(ترکیبی_ تالیفی) ایجاد وجود و ماهیت به جعل بسیط است. جلسه هفتم

#نهایه_الحکمه #المدخل _موضوع فلسفه _اقوال در موضوع فلسفه جلسه ششم

#مشاء_وجود_و_ماهیت #مشاء_جوهر_و_عرض

#آشنایی_با_نظام_حکمت_مشاء #مشاء_جوهر_و_عرض جلسه سوم

#آشنایی_با_نظام_حکمت_مشاء #مشاء_جوهر_و_عرض جلسه چهارم

#بدایه الحکمه #المرحله_السابعه_فی_العله_و_المعلول مقدمه سوم: مجاز عقلی و مجاز ادبی (ماهیت یک مجاز عقلی است) مقدمه چهارم: جعل بسیط و جعل مرکب(ترکیبی_ تالیفی) ایجاد وجود و ماهیت به جعل بسیط است. جلسه هشتم

با سلام خدمت اعضا محترم کانال انشاله صوت های تدریس برهان شفا توسط حجت الاسلام و المسلمین استاد مهدی منصوری زیده عزه در کانال بارگذاری میشود. @kanoon_tafakor

#برهان_شفا بدیهی و نظری جلسه اول

السلام علیک یا قتیل العبرات ضمن عرض تسلیت به مناسبت اربعین حسینی کلاسهای استاد مهدی منصوری زیده عزه تا تاریخ ۱۱ آبان ماه ۹۸ تعطیل می باشد. @kanoon_tafakor

الطریق الی کربلا الی الحبیب الی الغریب الی الحسین الی الله... هر سر موی مرا با تو هزاران کار است ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست @kanoon_tafakor

با سلام خدمت اعضاء محترم کانال؛ صوت و متن حاضر ، قسمتی از نکات و توصیه های تربیتی و تشکیلاتی حضرت حجت الاسلام استاد مهدی منصوری زیده عزه در یکی از مجموعه های تربیتی میباشد. لکن به جهت اهمیت و نکات بسیار دقیق در این کانال بارگذاری شد. امید است دوستان حتما متن حاضر را همراه صوت مطالعه کرده و گوش نمایند. 👇👇👇👇👇

حجت الاسلام و المسلمین استاد مهدی منصوری

حجت الاسلام استاد مهدی منصوری : بدون تفکر ضریب خطا و اشتباهات بالاست . تفکر و اندیشه ، همه انچه را که در باطن است به سطح می کشاند.معلوم و واضح است که باطن، خاصیت خفاء دارد و لذا هر چه در باطن است،مخفی است و پنهان است و نمی تواند خود را در سطح و ظاهر نشان دهد؛آن ابزاری که مخفیات و پنهان ها را به سطح و ظاهر می کشاند ، تفکر واندیشه است که چنین هنری دارد و تفکر انسان را به عمق می کشاند و دیگر به ظواهر بسنده نمی کند وکاری می کند که غیب ها ، به شهادت تبدیل شود و علن و آشکار شود . آدم هایی که در حوزه ای خاص ورود می کنند ولی هنر اندیشیدن ندارند ،اینها کسانی هستند که برای شان بسیاری از امور پنهان است و لذا تدبیر متناسب را هم نخواهند داشت و با نبودِ تدبیرِ متناسب،رفتار متناسب را هم ندارند . ببینید در چه حوزه ای کار می کنید باید از تفکر در همان حوزه برخوردار باشید . اگر مثلا در حوزۀ تربیتی کار می کنید و فعالیت دارید ، رشد شما و تشکیلات شما موقعی است که از تفکر تربیتی برخوردار باشید . تفکر باید برای کسانی که در حوزۀ تربیتی کار می کنند ، تعین پیدا کند و در حوزه تربیتی بتواند بسیاری از امور پنهان و مخفی را علن و آشکار کند . نگذارد چیزی از آن ها پنهان بماند و همۀ مخفی را با تفکر به دنبال علن و آشکار کردن اش باشد . مربی ، مربی نمی شود ، مگر اینکه از اندیشۀ تربیتی برخوردار باشد ؛ اندیشۀ تربیتی ، همه چیز را آیت و نشانۀ تربیتی می بیند و ضریب خطا برای چنین مربی بسیار پایین می آید . از دستی که بالا می رود و از قدمی که زده می شود چیزی می فهمد که هیچ وقت کسی دیگر از آن چنین فهمی را نخواهد داشت . با تفکر تربیتی از رنگ ها و از پوشش ها و از حرف ها و از ایستادن ها و .... معنایی فهم می شود که چنین معنایی در عمق آن رنگ ها و پوشش ها وجود دارد که بدون تفکر به دست نخواهد آمد و با تفکر معنایی را در رفتارها جاسازی می کند که به راحتی بدون ابزار و حرکت فکری چنین چیزی امکان پذیر نخواهد شد . آدم هایی که در حوزۀ تربیتی فعالیت دارند ولی هنر اندیشیدن تربیتی ندارند ، اینها موفق نخواهند شد و حتما شکست خواهند خورد و روزمرگی نصیب آنها می شود . انسانی که در حوزه تربیتی فعالیت دارد ، تا نظر دقت بین تربیتی پیدا نکند و تفکر و اندیشیدن اش به صحنه نیاید ، نمی تواند دقایق را دست پیدا کند و خطاها و اشتباهات آن بسیار خواهد شد . تفکر و اندیشۀ تربیتی منوط به داشتن عقل تعین یافته است ؛ تا عقل ، عقل تربیتی نشود ، انسان نمی تواند از تفکر و اندیشۀ تربیتی برخوردار باشد . مهم پیدا کردن عقل تربیتی است که ثمرۀ چنین عقلانیتی ، اندیشۀ تربیتی است . اندیشۀ تربیتی نورانیت عقل تربیتی را بیشتر کرده است و می تواند خود را در چشم و گوش و دست و پا و زبان و ذائقه و خیال و وهم پیاده سازی کند و همه اینها را تربیتی نماید ؛ یعنی ابزاری می شود که عقل بتواند از طریق چشم و یا گوش ، حظّ تربیتی داشته باشد . شما عکسی را در برابر چشمانی قرار می دهید که از عقل تربیتی و تفکر تربیتی برخوردار است ، آن موقع می بینید که چگونه از آن انواع دلالت های تربیتی استخراج و استنباط می کند و همانطور که عقل تعین یافتۀ طبی از نبض و یا از طریق چشم و یا از کف پا دقیقا تشخیص می دهد که چه امراضی در بدن وجود دارد ، همینطور است عقل تربیتی ، که از کوچکترین امور ، انواع دلالت های تربیتی را استخراج می کند و هر عملکردی را در بوته ای از نقد و ارزیابی تربیتی قرار می دهد . عقل تربیتی برای خود بدیهیات و نظریات خاص دارد و بدیهیات تربیتی ، سرمایه ای است که عقل تربیتی از آن به جهت دستیابی به نظریات تربیتی استفاده می کند . پس مهم دستیابی به تفکر و اندیشۀ تربیتی است که تفکر و اندیشۀ تربیتی نیز منوط به برخورداری از عقل تربیتی است و عقل تربیتی هم با مطالعۀ دانش تربیتی به دست می آید . هر چقدرکه تفکر تربیتی بیشتر می شود ، تعین یافتگی عقل در حوزۀ تربیتی بیشتر خواهد شد و تعین یافتگی عقل ، انواع و اقسام فعالیت ها را به دنبال دارد هم تبیین تربیتی پیدا می کند و هم توصیف تربیتی پیدا می کند و هم تحلیل تربیتی پیدا می کند و هم انسجام دهندگی های تربیتی پیدا می کند و هم انتقال ها وتفکر و اندیشه های تربیتی پیدا خواهد کرد و هم از هنر یاد آوری و تذکر و رفع غفلت برخوردار می شود و نیز می تواند انواع و اقسام تجربه های تربیتی را داشته باشد و حتی امکان این را دارد که راه باز شود که تجربه های آن تبدیل به شهوداتی برای آن گردد . پس : دانش تربیتی = تفکر = عقل تربیتی = تفکر تربیتی + تحلیل تربیتی + توصیف تربیتی + تبیین تربیتی + تذکر تربیتی + تجربۀ تربیتی + شهود تربیتی عده ای دانش تربیتی دارند ولی چون آن دانش در صفحۀ جان تثبیت نمی شود و روی آن کار نمی شود و جوانب آن سنجیده نمی شود ، مهمانی برای جان می شود و مهمان هم به دنبال کم کردن زحمت می

باشد و می خواهد از منزل بیرون رود و قرار بر ماندن ندارد چون میزبان نیست و بلکه مهمان است و مهمان هم رفتنی است . دانش را باید ماندگار کرد و آن چه که آن را ماندگار می کند جدیّت است و تبلور جدیّت هم در مباحثه و نوشتن و تفکر و ایجاد پرسش در برابر آن است . این باعث می شود که آرام آرام عقل تعین یافتۀ تربیتی شکل بگیرد که اگر شکل گرفت آن موقع است که تفکر تربیتی به صحنه می آید و دقائقی را به رخ می کشاند . عده ای با موانعی اجازۀ شکل گیری تفکر تربیتی و قبل از آن عقل تربیتی را نمی دهند به این که بازیگوشی می کنند و برای خود خلوت قرار نمی دهند ؛ همیشه سرِ آنها شلوغ است ؛ به اینکه یا دائما در شبکه های مجازی به سر می برند و یا اینکه کوچکترین فرصتی که پیدا می کنند به دنبال سفر و یا تفریح هایی هستند و یا بر خود واجب می دانند که حرف بزنند و هر مسئله ای را موضوع بحث خود قرار می دهند و حتی گاهی آن قدر شخص از خود بی خود می شود که همۀ حرف هایش مربوط به پایین تنه می شود که دیگر این آقا آن قدر مشغولیت دارد که مشغولیت هایش اینگونه شده است ؛ حال برای چنین کسی حتی اگر مطالعات تربیتی هم باشد ، رشدی در آن نیست چون تفکر تربیتی وجود ندارد و دلیل اینکه رشد تربیتی نیست ، چون عقل تربیتی در صفحۀ جان این شخص وجود ندارد و دلیل نبودِ عقل تربیتی هم این است که خلوتی نداشت تا دستاوردهای تربیتی را ساخته و پرداخته کند تا آرام آرام عقل تربیتی برای آن شکل گیرد . آنچه که عقل تربیتی می سازد ، دانش تربیتی است و لذا دانش تربیتی را خوب پذیرایی داشته باشید که دلش بخواهد چند شب در منزل جان شما بماند که اگر خوشش آمد و متناسب دید ، بیاید با شما شریک شود و زمین بیشتری را سرِ زمین شما بکند و ساختمان وسیع تری را علَم کنند و خود در نهایت به مشاع ، شریک بشود . در خلوت تربیتی خود چیزی غیر از دانش تربیتی ، تجربۀ تربیتی ، مباحثۀ تربیتی ، گفتگوی تربیتی را راه ندهید تا عقل تربیتی شکل بگیرد و ثمرۀ آن تفکر تربیتی گردد . دائم بر سر مسئله ای تربیتی اندیشه و تفکر داشته باشید تا خلوت تربیتی را مستحکم تر کند که در اینصورت راه بیشتر و سریعتر برای پیدایی عقل تربیتی فراهم آید . اولویت قائل شوید تا عقل بتواند تعین یافتگی در حوزۀ تربیت را پیدا کند . هرکاری را در تنافی با تعین یافتگی عقل در حوزۀ تربیت هست را کنار بگذارید تا راه تعین یافتگی عقل باز شود . باید گفت با چنین تعین یافتگی عقل و تفکر تربیتی که برای عقل به ثمر می آید ، عالَمی در پیش چشمان انسان گشوده می شود که همه چیز در چنین عالَمی به تفسیر می آید . کسی از استاد شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر می‌پرسد : اگر کسی از شما بپرسد که سید محمدباقر صدر چطور سید محمدباقر صدر شد، چه پاسخی می‌دهید؟شهید صدر : محمدباقر صدر یعنی ١٠درصد مطالعه و ٩٠درصد اندیشیدن.شما در روز چند ساعت مطالعه می‌کنید؟شهید صدر: این طور نپرس. بپرس: در شبانه‌روز چند ساعت را با کتاب سپری می‌کنی؟این دو سؤال چه فرقی با هم دارند؟شهید صدر: اگر از من بپرسی در روز چند ساعت مطالعه می‌کنی، خواهم گفت روزی ٨ یا ١٠ ساعت. اما اگر از من سؤال کنی که چند ساعت با کتاب هستی، خواهم گفت: در تمام مدت بیداری با کتاب هستم؛ وقتی در خیابان راه می‌روم، وقتی در مغازه گوشت‌فروشی منتظرم، وقتی سر سفره غذا نشسته‌ام، وقتی در بسترم و می‌‌خواهم بخوابم، در همه این حالات مسئله‌‌ای در ذهنم هست و به حل آن فکر می‌‌کنم. بنابراین من همیشه با کتاب هستم؛ کتاب با من زندگی می‌کند و من هم با کتاب زندگی می‌کنم.( السیرة والمسیرة فی حقائق و وثائق، ج٢، ص٢٩٢.) این مثالی بود در حوزۀ تربیت و می شود در حوزه های دیگر هم چنین فرایندی را تعریف نمود . @kanoon_tafakor

P.

شرح و تدریس حدیث اول باب دوم #توحید_صدوق من احداث بدیع... جلسه دوازدهم 👇👇👇