#سکوت_ممدوح_و_مذموم امیرالمومنین(سلام الله علیه) فرمودند: 🌹الصمت آیه النبل و ثمره العقل🌹 سکوت، نشانه هوشمندی و میوه خرد است ✍سکوت زمانی ممدوح است که انسان در عین داشتن قدرت بر سخن گفتن، به خاطر مصلحت مهمتری که در میان می‌بیند، لب به سخن باز نمیکند و چیزی نمیگوید. این مصلحت می‌تواند خوف از گناه و معصیت، قساوت قلب، ریاکاری و خودنمایی، قضاوت نابجا و ناآگاهانه، بی احترامی به دیگری و ... باشد در روایات آمده است که: #سکوت موجب رانده شدن شیطان، جلب محبت دیگران، سالم ماندن از فتنه ها و گرفتاری ها، ازدیاد اندیشه، نورانی شدن دل و هیبت و شکوه می‌شود #چند_نکته 1⃣سکوت به عنوان اصل اولی در رفتار انسان مطرح است، البته گاهی اوقات سکوت نه تنها ممدوح نیست، بلکه گناه و معصیت بزرگی هم به شمار می آید همانند جایی که نیاز است از دین خدا، سخن حق و یا مظلومی دفاع کنیم، اما در عین حال بدون جهت سکوت اختیار نماییم. 2⃣توصیه به سکوت هرگز به معنای ادا نکردن حق همنشین همنشیدن و دوری گزیدن از معاشرت صحیح با ارحام و دیگر خویشاوندان نیست. برخی از افراد به گونه‌ای مفرطانه رفتار می‌کنند که به بهانه توصیه اسلام به سکوت، حق مهمان یا میزبان خود را ادا نمی‌کنند و با صحبت‌های صمیمانه با دیگران، رابطه عاطفی برقرار نمی کنند ✍در مسائل اخلاقی مهم این است که انسان لجام‌ گسیخته شروع به صحبت نکند و هنگام صحبت هم از ذکر خداوند غافل نشود، با رعایت این دو اصل، صحبت با همنشین نه تنها اشکالی ندارد بلکه امری پسندیده و مورد رضای الهی هم می باشد 3⃣برخی از افراد که از هنر معاشرت صحیح با دیگران کم بهره هستند و نمی توانند با سعه صدر و رویی گشاده با مردم رفتار کنند، انزوا و کم تحملیِ خود را به حساب دین خدا می گذارند و دستور به سکوت را بهانه رفتار ناصحیح خود قرار می‌دهند ✍اینگونه از افراد نه تنها خود را از حضور در اجتماع دور نگه می دارند بلکه موجب می شوند تا دیگران هم به دیدِ فردی خشکه مذهب به آنها بنگرند و یا اینکه آنها را نماد دین دیده و از این خدا رویگردان شود 4⃣دستور به سکوت، هرگز بدان معنا نیست که هنر سخن گفتن را در خود تقویت نکنیم و از تکنیک های استخدام الفاظ بی‌بهره بمانیم ✍درست است که مومن کم حرف است اما هنگام سخن، امیر کلام بوده و با دقت و ظرافت، بهترین و زیباترین سخنان را بر زبان جاری می سازد 📚غررالحکم حدیث ۴۲۲۲