💠 علم نافع از دیدگاه مفسر بزرگ علامه جوادی آملی 🔹به ما دستور دادند چه در نماز چه بعد از نماز از ذات اقدس الهی #علم_نافع طلب بکنیم: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ عِلْماً نَافِعاً». #علم_نافع گاهی به لحاظ معلوم است، گاهی به لحاظ اثرگذاری خود علم. گاهی انسان چیزهایی را یاد می ‌گیرد که فقط اطلاع است، نه علم؛ موضوعی داشته باشد، محمولی داشته باشد، نسبتی داشته باشد، کارآیی داشته باشد نیست. این همان است که مرحوم کلینی نقل کرد که وجود مبارک حضرت وقتی وارد محفلی شد دید عده ‌ای دور کسی جمع شدند، حضرت فرمود چه خبر است؟ گفتند این علامه است، فرمود علم او چیست؟ گفتند این نسّابه است؛ این وقایع ایام جاهلیت را می‌ داند قبایل را می ‌شناسد، حضرت فرمود: «ذَاكَ عِلْمٌ لَا یضُرُّ مَنْ جَهِلَهُ وَ لَا ینْفَعُ مَنْ عَلِمَه‏». پس گاهی نافع بودن علم به لحاظ معلوم است؛ سِحر و شعبده و جادو و این گونه از علوم، علوم نافع نیست. 🔹 بخش دیگر علمی است نافع ولی در اثر اینکه جهالت، فرمانروای درون است، این علم را به منزله حاکم معزول قرار می‌ دهد. این علم دارد، فقط در گوشه ذهن او بایگانی شده است، لذا به ما گفتند بگویید: «أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لَا ینْفَعُ». #علم_غیر_نافع یا در اثر آن است که معلومش سودآور نیست یا در اثر این است که خود علم کارآیی ندارد. اما #علم_الهی هر دو کمال را دارد؛ یعنی هم معلوم آن سودآور است و هم خود علم کارآیی دارد، لذا ما علمی را می‌خواهیم که #علم_الهی باشد؛ این علم یقیناً #با_عمل_همراه_است 📚 درس اخلاق تاریخ: 1395/09/25 @monadianehag98