٣ (امام علی ع) حیدر که کعبه، شد زادگاهش محرابِ مسجد، شد قتلگاهش کُشتند زِ کین علی را همسنگرِ نبی را مُنشق سرش شد، با ضربِ شمشیر آن ضربِ شمشیر، بنمود تأثیر رنگِ جَبینش، بنمود تغییر عالَم غمین شد، از سوز و آهش آمد ندایی، از سوی داور کِای اهلِ عالَم، شد کُشته حیدر آن‌که وصی بود، بهرِ پیمبر رنگین زِ خون شد، رخسارِ ماهش فوقِ تصوّر، بودی جَلالش عنوان نمی‌کرد، رنج و ملالش زین رو نشد کَس، آگه زِ حالش تنها خدا بود، پُشت و پناهش کُشتند حَبْلُ‌الْمَتِین را - یار و معینِ دین را حیدر که بودی، مرآتِ داور فَخرِ دو عالَم، مَوْلای قنبر می‌کرد در چاه، در نیمه شبْ سر آن چاه باشد، فردا گواهش زد تیغِ دشمن، بر جان شرارش فُزتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه شعارش گردید مقصد، دارُالْقَرارش حق کرد اِعطا، این عِزّ و جاهش شد مرتضیٰ جگرخون - از جورِ دشمنِ دون وضعِ پدر را، تا دید زینب شد روزْ پیشِ، چشمش چنان شب از سوزِ دل گفت، یا رب یا رب بابش چه بودی، آیا گناهش فرمود وصیّت، مَوْلیٰ حسن را با قاتلِ من، بنما مدارا منمای او را، آزار اصلا حق داند و این، روی سیاهش گوید «مقدّم» با دیده‌ی تَر یا رب به حقِّ، ساقیِ کوثر لطفی بفرما، تا روزِ محشر بهره بگیریم، ما از نگاهش زمینه:مقتل #حسین_مقدم #امام_علی_ع

۲ (امام علی ع) اوّلین مظلومِ عالَم، حجّتِ خَلّاقِ داور بابِ عِلمِ مصطفیٰ و همسرِ زهرای اطهر شد شهید ساقیِ کوثر قهرمانِ بدر و خیبر آن‌که هنگامِ نبردش، مَردِ بی‌باک و دلیر است از برای مؤمنین گفتا پیمبر او امیر است در جهاد و در تَهَجُّد، فرد و بی‌مثل و نظیر است حَیَّه در بوده که نامش، در جهان گردیده حیدر میهمان شد مرتضیٰ یک، شب به بیتِ اُمِّ‌کُلثوم بر علی نوشیدنِ شهدِ شهادت بود معلوم در سحر شد عازمِ مسجد ولیِ حَیِّ قَیّوم تا کند نجوا علی با، کردگارش بارِ دیگر جمله‌ی مُرغابیان با، نوکِ خود دامانِ مَوْلیٰ برگرفتندی که مانَد، یک شبِ دیگر در آن‌جا تا علی هرگز نبیند، صدمه‌ای از تیغِ اعدا غافل از این‌که شهادت، بهرِ او گشته مقدّر حلقه‌ی در هم کمربندش گرفت کِای جانِ جانان امشب از مسجد نما، صرفِ نظر اِی ماهِ تابان تا شوی ایمن زِ شمشیرِ عَدوی پَستِ نادان چون نمی‌خواهم شود، رویت به خونِ تارَکت تَر اَلْغَرَض شد سوی مسجد، حیدرِ صفدر روانه مرغِ روحِ او قفس بشکست و پَر زد سوی لانه نغمه‌ی فُزتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه‌اش شد عاشقانه تیغِ بِنْ ملجم چو بشکستی زِ مَوْلانا علی سر کی روا باشد که مَردی، با چنین قَدر و مقامش بینِ محرابِ دعا و نزدِ حق باشد قیامش در نمازِ صبحِ او خصمی کَشَد تیغ از نیامش تا کند جسمِ شریفِ، مرتضیٰ در خون شناور آن‌دَم از بینِ زمین و آسمان آمد ندایی که اَیا یا اَهْلَ عالَم، کُشته شد یک مقتدایی که بُدی فَخرِ تمامِ، انبیا نورِ خدایی سَرورِ اهلِ ولا و دشمنِ خصمِ ستمگر ای خداوندا به خونِ، اوّلین مظلومِ عالَم رهنمای جبرئیل و جمله‌ی اَبناءِ آدم بگذر از جرمِ «مقدّم» وَز تمامِ مسلمین هم کن بهشتِ جاودان روزیِ ما در روزِ محشر زمینه:یا حسین جان ها فدایت #حسین_مقدم #امام_علی_ع

۱۸ (امام علی ع) ‏(بیست و هفتم رمضان) هفتم شهادت مولاست حسین او اسیر غم هاست به کوفه بزم غم ها برپاست از این غم خون دل مجتبی واویلا واویلا واویلا۳ مسجد کوفه گشته خاموش داغ او نگردد فراموش یتیمان کوفه در خروش به کوفه بزم غم شد برپا واویلا واویلا واویلا۳ کوفه گردیده در تاب و تب حسین فاطمه جان بر لب خون بگرید از این غم زینب حسن سوزد برای بابا واویلا واویلا واویلا۳ بیت حیدر شده غمخانه اشک غم ز دیده روانه چرا رفته حیدر شبانه غربت مرتضی شد معنا واویلا واویلا واویلا۳ هفتم ماتم حیدر است هفتم فاتح خیبر است زینب علی خونجگر است خون بگرید حسین زهرا واویلا واویلا واویلا۳ #رضا_یعقوبیان #سبک_نسیمی_جانفزا_می_آید #امام_علی_ع