هر چه در سي شبِ ماه رمضان نتوانستيم به دست بياوريم، می‌توانيم در وداع با ماه رمضان در شب آخر به دست آوريم. استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «در وداع با ماه رمضان، انسان اول بايد اين ماه ضيافت را درک کرده باشد و اگر درک نکرده باشد #سلام‌وعليکي نداشته که #خداحافظي داشته باشد! البته همه مومنين معمولاً ورود کرده‌اند و يک انسي گرفته‌اند. خوب است آن دعاي وداعي که از امام سجاد(علیه السلام) است را همه بخوانند. اصلش برای #شب_آخر است و اگر نخواندند در روزِ آخر بخوانند. (در روايت دارد دعاها اصلش براي شب است و اگر نشد شب بخوانند، در روز بخوانند اشکال ندارد.) در شب آخر دعاي وداع ماه رمضان را بخوانند و توجه به مضامينش شود که اين ماه چيست و حضرت چه اوصافي براي اين ماه گفتند و ما چه انس‌هايي بايد در اين ماه بگيريم تا خداحافظي‌ها معني‌دار شود. اگر آن درک‌ها و انس‌ها نباشد آن خداحافظي‌ها هم نيست و اگر ان انس و درک بود وداع ما وداعي خواهد بود که در آن مزدهاي ماه رمضان را به دست مي‌آوريم يعني هر چه در سي شب نتوانستيم به دست بياوريم می‌توانيم در وداع با ماه رمضان در شب آخر به دست آوريم. بايد توجه داشت که دعا را امام مي‌خوانند و ما به تبعِ حال امام، به حال دعا مي‌رسيم. حضرت دعا را خواندند تا شايد ما را برسانند؛ در واقع دعاي شفاعتي است و اگر کسي از حال امام سجاد استفاده کند و آن چه در آن دعا است با التماس به امام سجاد به او بدهند، همه برکات ماه را در خداحافظي با ماه به دست مي‌آورد؛ ولو در ماه هيچ چيز به دست نياورده باشد. آن وداع جانسوز موجب مي‌شود همه خيرات ماه به انسان برسد. خدا کند رزق ما از ماه رمضان همين وداع خوب باشد؛ سلام‌و‌عليکي که نداشتيم، اميدواريم خداحافظي با ماه رمضان داشته باشيم که در اين خداحافظي همه برکات ماه به ما برسد. گاهي بعضي‌ها در حرم امام رضا(علیه السلام) در وداع همه چيز را مي‌گيرند؛ مثلاً يک ماه آنجا بوده، اما وقتي از امامش جدا مي‌شود يک جوری جدا مي‌شود که همه برکات یک ماه را به او مي‌دهند.»