سحر دوم...یک روز...گذشت! به همین #سادگی لحظات #مهمانی، به سرعت به پیش می‌روند... و من نمی‌دانم، چند سحر، فرصت آرام گرفتن در آغوش تو را دارم...؟ خدایا همه‌ی سال، دلواپسی، مهمان دلم بود، نکند از سجاده رمضانت جا بمانم! و این تویی که باز #گداپروری کردی... و مرا، گوشه‌ای، در لابلای اشراف ضیافت،جای دادی. خدایا نکند؛ امراضِ دلم، مرا از تو بگیرند. نیمه‌شب را به قصد #علاج آمده‌ام...#طبیب تویی؛ #نفسِ بیمارم را، شفا نداده، رها مکن! دستان خالی‌ام، پر از تکرار "یاطبیب" شده، یقین دارم بی‌اجابت، رهایم نخواهی کرد. #قرارگاه_سیدابراهیم @karrare135