اولین بار به ایوان که نگاهم افتاد سرم آنقدر عقب رفت ؛ کلاهم افتاد عقل از سر ؛ نفس از سینه ؛ رمق از پایم تا رسیدم به نجف ؛ یکدفعه باهم افتاد _ یا حیدر کرار _ ایوان نجف

شب های جمعه؛ می گیرم هواتو…  اشکِ غریبی، می ریزم براتو  بیچاره اون که حرم رو ندیده  بیچاره تر اون که، دید کربلاتو!  آه امون از غریبی… صبوری…  آه… چه جوری بسازم با دوری؟  شاهِ کرامت، کجا تو کجا من  این کربلایت، چه ها کرده با من!  اشکای زهرا؛ تو صحرا برا تو  شب های جمعه، صبوری برا من…  بیچاره اون که حرم رو ندیده  بیچاره تر اون که، دید کربلاتو!  آه… حرم باز پر از بوی سیبه  آه… خدایا! حسینم غریبه…

السلام عليك يا ابا عبدالله🌷 و علي الارواح التي حلت بفنائك؛ عليك مني سلام الله ابدا ما بقيت و بقي الليل و النهار و لا جعله الله آخر العهد مني لزيارتكم؛ السلام علي الحسين وعلي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين وعلي اصحاب الحسين.

تو ای عشق و ای تمام وجودم تو بود و نبودم فدای رخ تو همه عالم بیا بنگر بر دل غمدیده که جز تو ندیده زغم چه کشیده به این عالم یک دم بنگر حال زار مرا بیقرار مرا ای تمام امیدم تو صبح سپیدم زنرگس چشمت ببین چه کشیدم یا ابا صالح مددی، یا ابا صالح مددی ... یا ابا صالح مددی، یا ابا صالح مددی ... ضریح تو و قلب سنگی و خوابم بده تو جوابم نکن تو عتابم که من خامم شبانگاهان در نماز شب خود به ذکر لب خود به تاب و تب خود ببر نامم بیا یک دم در برم بنشین ای غریب غمین از تو غافل و دورم که راهیه گورم تو سنگ صبورم به دادم رس یا ابا صالح مددی، یا ابا صالح مددی ... یا ابا صالح مددی، یا ابا صالح مددی ... بیا بستُر اشک چشم ترم را پریش سرم را غبار حرم را دلارامم خدا را رحمی به حال گدا کن مرا تو دعا کن بیا تو رها کن از این دامم تو را جوید پای خسته ی من بال بسته ی من گوشه ای بنشستم به سوی تو دستم ز غیر تو رستم به دادم رس

🌼 زیارت امام زمان در روز جمعه السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ فِى أَرْضِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللّٰهِ فِى خَلْقِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللّٰهِ الَّذِى يَهْتَدِى بِهِ الْمُهْتَدُونَ، وَيُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخائِفُ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَلِىُّ النَّاصِحُ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجاةِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ الْحَيَاةِ، السَّلامُ عَلَيْكَ، صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ آلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ، عَجَّلَ اللّٰهُ لَكَ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَظُهُورِ الْأَمْرِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلاىَ، أَنَا مَوْلاكَ عَارِفٌ بِأُولَاكَ وَأُخْرَاكَ، أَتَقَرَّبُ إِلَى اللّٰهِ تَعَالَىٰ بِكَ وَبِآلِ بَيْتِكَ، وَأَنْتَظِرُ ظُهُورَكَ وَظُهُورَ الْحَقِّ عَلَىٰ يَدَيْكَ وَأَسْأَلُ اللّٰهَ أَنْ يُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ يَجْعَلَنِى مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ لَكَ وَالتَّابِعِينَ وَالنَّاصِرِينَ لَكَ عَلَىٰ أَعْدائِكَ، وَالْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْكَ فِى جُمْلَةِ أَوْلِيَائِكَ . يَا مَوْلاىَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ آلِ بَيْتِكَ، هٰذَا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَهُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِيهِ ظُهُورُكَ، وَالْفَرَجُ فِيهِ لِلْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ يَدَيْكَ، وَقَتْلُ الْكافِرِينَ بِسَيْفِكَ، وَأَنَا يَا مَوْلاىَ فِيهِ ضَيْفُكَ وَجَارُكَ، وَأَنْتَ يَا مَوْلاىَ كَرِيمٌ مِنْ أَوْلادِ الْكِرَامِ، وَمَأْمُورٌ بِالضِّيافَةِ وَالْإِجَارَةِ، فَأَضِفْنِى وَأَجِرْنِى صَلَوَاتُ اللّٰهِ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّاهِرِينَ. ☘

🍃امام حسن عسگری 💚 خداوند متعال، خلق را بیهوده نیافریده و آنان را مهمل نگذاشته است، بلکه آنان را به قدرتش آفریده و برای آن‌ها گوش و چشم و دل و عقل قرار داده، آن گاه پیامبران را که مژده دهنده و ترساننده هستند به سویشان برانگیخت، تا به طاعتش دستور دهند و از نافرمانی اش جلوگیری فرمایند و آنچه را از امر خداوند و دینشان نمیدانند به آن‌ها بفهمانند، و بر آنان کتاب فرستاد و به سویشان فرشتگان برانگیخت تا آن‌ها میان خدا و پیامبران به واسطه تفضّلی که بر ایشان روا داشته واسطه باشند. 📗 بحارالأنوار، جلد۵۰، ص۲۲۸

کنار استادش آیت الله میلانی، نشسته بودم. با اینکه مدت زیادی از شهادتش میگذشت هنوز محمدرضا را فراموش نکرده بود. کامل خبر داشت که رفیق گرمابه و گلستان هم بودیم خودش سرگفت وگو را باز کرد. تا گفتم تورجی، اشک در گوشه چشمش خیمه زد. گویا در خواب با او گفت وگو کرده بود محمد این همه از حضرت زهرا گفتی و خوندی چه ثمری داشت؟ محمدرضا جواب داده بود: «همین که در آغوش ،فرزندش امام زمان جون دادم برام کافیه». چشمهای من و آیت الله بی اختیار بارانی شد.

یا امام رضا...

#شکرگزاری🍃 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آن قدر برای نماز و عبادت می‌ایستاد که پاهایش ورم کرد و آن قدر نماز شب خواند که چهره‌اش زرد شد، آن قدر هنگام عبادت می‌گریست که بی‌حال می‌شد، عایشه گفت: چرا این قدر خود را به زحمت می‌افکنی در حالی که خداوند گذشته و آینده‌ی تو را بخشوده است، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «اَلا اَکُونَ عَبداً شَکُوراً؛ آیا من بنده‌ی شکرگذار خدا نباشم»