📸 انسانیت وقتی در لباس پزشکی خود را نشان می‌دهد ... ❣ @kashkool

قرائت قسمتی از دعای زیبای کمیل توسط شهید سپهبد حاج #قاسم_سلیمانی ✨با سردار هم نوا شو... ❤️دل به دل او بده... 🌕با او به اوج آسمان ها برو... 🕊تا راز عروجش را دریابی... التماس‌ دعا ❣ @kashkool

✋ روایتی ساده از جنگ روایت‌ها 🔹"نقل است که در سنتر پارک نیویورک سگی به‌کودکی حمله می‌کند، مردی که شاهد حادثه بود برای نجات کودک، خود را به‌روی سگ می‌اندازد و او را خفه می‌کند. ...خبرنگار نیویورک تایمز که ماجرا را از نزدیک می‌بیند به‌مرد می‌گوید: فردا تیتر اول نیویورک تایمزاین است: "مرد شجاع نیویورکی جان پسری را نجات داد". 🔹مرد در جواب خبرنگار می‌گوید: "من نیویورکی نیستم" خبرنگار می‌گوید پس تیتر می‌زنیم: "آمریکایی قهرمان جان پسری را نجات داد". مرد می‌گوید: "ولی من آمریکایی نیستم، پاکستانی‌ام". 🔻فردا تیتر نیویورک تایمز این چنین شد: "یک مسلمان متعصب سگی را در سنتر پارک خفه کرد! اف‌بی‌آی احتمال می‌دهد القاعده در این جنایت دخیل باشد". ❣ @kashkool

وضعیت کسانی که گرفتار کانال های ضد انقلاب شدن و هر چی می خوای نجاتشون بدی بی فایده است.😅😂 ❣ @kashkool

💬ایران‌دوستان واقعی، بسیجی‌ها هستند 🔹روایت یک اکانت اپوزیسیون از تفاوت بسیجی‌ها و جنبش سبزی‌ها ❣ @kashkool

🔴 اگر در مملکتی هستی که تمامش تاریک است، این نشان می دهد که تو یک کبریت هم روشن نکرده ای. 🔴 نباید مسئله را توجیه کنیم و بگوییم دیگران اقدام نکرده اند، که توباید فرض کنی کسی جز تو در این عالم نیست. 🔴 باید خود شروع کنی و هر مقدمه ای را که می خواهد، فراهم کنی. ✅ استاد علی صفائی حائری (رحمة الله علیه) ❣ @kashkool

#رمان #قسمت_نوزدهم جان شیعه اهل سنت سینی چای را که دور گرداندم، لعیا با مهربانی گفت: _قربون دستت الهه جان! زحمت نکش! و من همچنانکه ظرف رطب را مقابلش روی میز می‌گذاشتم، با لبخندی پاسخ دادم: _این چه حرفیه؟ چه زحمتی؟ که مادر پرسید: _لعیا جان! چرا تنها اومدی؟ چرا ابراهیم نیومد؟ دستی به موهای براق و مشکی ساجده کشید و گفت: _امروز انبار کار داشت. گفت دیرتر میاد. سپس خندید و با شیطنت ادامه داد: _منم دیدم موقعیت خوبیه، بابا و ابراهیم نیستن، اومدم با شما صحبت کنم. مادر خودش را کمی روی مبل جلو کشید و با لحنی لبریز اشتیاق و انتظار پاسخ داد: _خیر باشه مادر! که لعیا نگاهی به من کرد و گفت: _راستش اون هفته که اومده بودین خونه ما، یکی از همسایه هامون الهه رو دیده بود، از من خواست از شما اجازه بگیرم بیان خواستگاری. پیغامی که از دهان لعیا شنیدم، حجم سنگین غم را بر دلم آوار کرد و در عوض خنده‌ای شیرین بر صورت مادر نشاند: _کدوم همسایه‌تون؟ و لعیا پاسخ داد: _نعیمه خانم، همسایه طبقه بالایی‌مون. به جای اینکه گوشم به سؤال و جواب‌های مادر و لعیا پیرامون خواستگار جدیدم باشد، در دریایی از غم فرو رفتم که به نظر خیلی از اطرافیانم از بخت سنگین من رنگ و بو گرفته بود. در تمام این شش سالی که فارغ التحصیل شده بودم و حتی یکی دو سال قبل از آن، از هر جنسی برایم خواستگار آمده و بذر هیچ کدام حتی جوانه هم نزده بود. یکی را من نمی‌پذیرفتم، دیگری از دید پدر و گاهی مادر، مرد زندگی نبود و در این میان بودند کسانی که با وجود رضایت طرفین، به بهانه‌ای نه چندان جدی، همه چیز به هم می‌خورد. هر کسی برای این گره ناگشودنی نظریه‌ای داشت؛ مادر می‌ترسید شاید کسی نفرین کرده باشد و پدر همیشه در میان غیظ و غضب‌هایش، بخت سنگینم را بر سرم می‌زد. مدت‌ها بود از این رفت و آمدها خسته شده بودم و حالا لعیا با یک دنیا شوق، خبر از آغاز دوباره این روزهای پُر از نگرانی آورده بود، ولی مادر خوشحال از پیدا شدن خواستگاری رضایت بخش، به محض ورود پدر، شروع کرد: _عبدالرحمن! امروز لعیا اومده بود. پدر همچنانکه دستانش را می‌شست، کم توجه به خبر نه چندان مهم مادر، پرسید: _چه خبر بود؟ و مادر همزمان با دادن حوله به دست پدر، مژدگانی‌اش را هم داد: _اومده بود برای همسایه‌شون اجازه بگیره، بیان الهه رو ببینن. پدر همچنانکه دستانش را با دقت خشک می‌کرد، سؤال بعدی‌اش را پرسید: _چی کاره‌اس؟ که مادر پاسخ داد: _پسر نعیمه خانمه، همسایه طبقه بالایی ابراهیم. لعیا می‌گفت مهندسه، تو شیلات کار می‌کنه. به نظرم گفت سی سالشه. لعیا خیلی ازشون تعریف می‌کرد، می‌گفت خانواده خیلی خوبی هستن. باید می‌پذیرفتم که بایستی بار دیگر لحظات پُر از اضطرابی را سپری کنم؛ لحظاتی که از اولین تماس یا اولین پیغام آغاز شده و هر روز شدت بیشتری می‌گیرد تا زمانی که به نقطه آرامش در لحظه وصال برسد، اگرچه برای من هرگز به این نقطه آرامش ختم نمی‌شد و هر بار در اوج دغدغه و دلواپسی، به شکلی نامشخص پایان می‌یافت. مادر همچنان با شور و حرارت برای پدر از خواستگار جدید می‌گفت که صدای درِ حیاط بلند شد. حالا مادر گوش دیگری برای گفتن ماجرای امروز یافته بود که ذوقی در صدایش دوید و با گفتن «عبدالله اومد!» پشت پنجره رفت تا مطمئن شود. گوشه پرده را کنار زد، اما ناامید صورت چرخاند و گفت: _نه، عبدالله نیس. آقا مجیده. از چند شب پیش که با خودم و خدای خودم عهد کرده بودم که هر روزنه‌ای را برای ورود خیالش ببندم، این نخستین باری بود که نامش را می‌شنیدم. نفس عمیقی کشیدم و دلم را به ذکر خدا مشغول کردم، پیش از آنکه خیال او مشغولم کند که کسی با سرانگشت به درِ اتاق نشیمن زد. پدر که انگار امروز حسابی خسته کار شده بود، سنگین از جا بلند شد و به سمت در رفت و لحظاتی نگذشته بود که با چهره‌ای بشاش بازگشت. تراول‌هایی را که در دستش بود، روی میز گذاشت و با خرسندی رو به مادر کرد: _از این پسره خیلی خوشم میاد. خیلی خوش حسابه. هر ماه قبل از وقتش، کرایه رو دو دسته میاره میده. و مادر همانطور که سبزی پلو را دم می‌کرد، پاسخ داد : _خدا خیرش بده. جوون با خداییه! و باز به سراغ بحث خودش رفت: _عبدالرحمن! پس من به لعیا می‌گم یه قراری با نعیمه خانم بذاره. و پدر با جنباندن سر، رضایت داد. ادامه دارد... ❣ @kashkool

🔴زن مقدس در غرب کیست؟ 🔶برخلاف تمام مبارزه وستیز غرب علیه حجاب زنان مسلمان با آزادی های پوشالی ، همچنان در فرهنگ غربی زنان مقدس، زنان محجبه غربی است . آنها به زنان متدین خود زن برده نمی‌گویند، بلکه زن مقدس می‌گویند. ⏪این تفاوت فاحش نگاه غرب به محجبه غربی و محجبه ایرانی نشات گرفته از چیست؟ آیا غرب این همه هزینه نمی‌کند تا جایگاه معنوی ومقدس زن را از او بستاند؟ ❣ @kashkool

🌱 دنیا یعنی حسین ❣ @kashkool