کارستان همدانی در سوریه - 1 #سعدالله_زارعی 1- شهادت در راه خداوند متعال توفیقات خاصی می خواهد و به تعبیر عارفانه و دقیق شهید عزیز سردار سلیمانی باید در این دنیا شهید باشی تا شهید شوی. اما در همان حال بعضی از شهدا توفیقات خاص الخاص دارند و طبعا در دنیا و آخرت شان و منزلتی فرا تر از سایر شهدا پیدا می کنند، به گونه ای که شهدا غبطه آنان را می خورند. شهید «حاج حسین همدانی» از این دست از شهداست. او در کارنامه خود مبارزه با رژیم ستمشاهی را دارد؛ مقابله با گروهک های مسلح تجزیه طلب را دارد؛ مقابله با تجاوز رژیم وابسته بعثی عراق را دارد، فرونشاندن فتنه داخلی را دارد، جهاد بین الملل و مبارزه با طرح های استکباری ناظر به تجزیه و فروپاشی منطقه اسلامی را دارد و در واقع باید گفت این شهید نزدیک به پنج دهه از عمر پربارش پیوسته در میدان جهاد بوده است. همان جهادی که امیرمومنان فرمودند خداوند در آن را به روی «اولیاء خاص خود» می گشاید. شهید در طول این نزدیک به پنجاه سال، هیچ گاه در راه دچار تردید نشد و می توان گفت این او را از حمایت های غیبی الهی برخوردار کرد و مصداق آیه «إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الا تخافوا ولا تحزنوا وابشروا بالجنه التی کنتم توعدون» نمود و به او حکمت و بصیرتی فوق العاده بخشید. 2- یک روز در اثنای زمانی که فرماندهی سپاه تهران بزرگ را به عهده داشت و همزمان با فتنه سال 88 شده بود، در جلسه کوچکی در هیئت رزمندگان اسلام - که او عضو هیئت امنای آن بود - حضور داشت و به نکته عجیبی اشاره کرد او گفت «حضرت آقا - رهبر معظم انقلاب اسلامی - در مواجهه با اعتراضات خیابانی به من فرمودند «آقای همدانی مراقب باشید کسی آسیب نبیند و بعد مکثی کرده و فرمودند مواظب باشید بچه ها - بسیجی ها - هم آسیب نبینند» و من به ایشان عرض کرده ام که آقا اینکه می فرمایید از ما به معترضین آسیبی نرسد، مطمئنا نمی رسد ولی اینکه می فرمایید به ما و نیروهای ما هم آسیبی نرسد، کار دشواری است؛ چرا که کنترل معترضین و عوامل پشت صحنه آنان دست ما نیست. حضرت آقا فرمودند «بله کار سختی است ولی باید بشود» و ادامه دادند «اینکه از ما نباید آسیبی به معترضین وارد شود، معلوم است، به نیروهای بسیجی هم نباید آسیب وارد شود چرا که با آسیب رسیدن به آنان به اقتدار کشور آسیب وارد می شود.» شهید بزرگوار همدانی در ادامه گفت «من این تدبیر حضرت آقا را برنامه ریزی کردم و در نهایت توانستم آن را کاملا به کار ببندم و در زمانی نسبتا کوتاه به نتیجه مطلوب هم برسم.» این یک الگوی جدیدی از مواجهه با آشوب و اعتراضات خیابانی و بسیار هم قابل افتخار است. ارزش این مدل رفتاری به خصوص آن گاه به درستی فهمیده می شود که آن را کنار مدل های شرقی و غربی بگذاریم و نتایج آن را بررسی کنیم؛ یک نمونه از مواجهه با معترضین را در آمریکا شاهد بودیم که پلیس آمریکا گروه معترض دیویدیه که در سال 1993 در باغی جمع شده بودند را محاصره کرد و آنان را به اتهام نقض قانون درخصوص اسلحه همراه با باغ و ساختمان سوزاند و از بین برد! در این جا جان 82 شهروند به هیچ انگاشته شد تا پلیس آمریکا مقتدر دیده شود! یک نمونه دیگر برخورد چین با دانشجویان معترض به دولت در آوریل و ژوئن 1989 بود که البته به تحریک سرویس اطلاعاتی آمریکا صورت گرفت. در این صحنه دانشجویان در میدان «تیان آن من» تحصن کرده و اعلام نمودند تا رسیدن به خواسته خود میدان را ترک نمی کنند. در این صحنه نیروهای نظامی امنیتی چین با خودروهای زرهی از چهار طرف به سمت این میدان به حرکت درآمدند. دستورکار این بود که هیچ کس نباید زنده خارج شود. در این میان حدود 500 دانشجو کشته شدند و پلیس مقتدر دیده شد. یک صحنه خاورمیانه ای معکوس هم داریم. دستورکار پلیس در عراق کنونی در مواجهه با آشوب این است که نیروهای آن به هیچ وجه علیه معترضین کاری نکنند ولو آنکه به دست معترضین کشته شوند! در دهه اخیر در عراق بارها شاهد چنین رخدادی بوده ایم. در این جا اقتدار پلیس قربانی امنیت آشوب طلبان شده است. 3- در نوروز سال 1392 میهمان سردار شهید حاج حسین همدانی در دمشق بودم. در این زمان حلقه محاصره دمشق تنگ شده بود و تنها حدود 15 درصد از سوریه در اختیار دولت بود. شهید همدانی که آن زمان فرمانده نیروهای ایران در سوریه بود، با بزرگواری وضعیت سوریه را جزء به جزء شرح داد و جلسه ما نزدیک به سه ساعت به درازا کشید و در ضمن آن معلوم شد که دشمنان اسلام بر بخش های مهم سوریه مسلط شده اند. از شهید همدانی پرسیدم با این وصف تکلیف چیست و چقدر می توانید مقاومت کنید؟ او با صراحت گفت «طی دوهفته آینده یکی از این دو اتفاق می افتد یا ما - نیرو هایی که در آن زمان از ایران به سوریه رفته بودند و البته تعدادشان زیاد هم نبود - همه به شهادت می رسیم یا اینکه خداوند متعال فرجی می رساند.» 💢ادامه دارد