‏[دو روز است، دو مطلب مهم را فرصت نکرده‌ام منتشر کنم؛ اولی:] صحنه‌ی تقریباً یک دقیقه‌ای رقص خانم ‎#نگار_جواهریان در فیلم کوتاه شیهه -که سه روز قبل در سکّوی ‎#نماوا منتشر شده- حامل چند نکته است: ۱- نماوا، در پیشانی و خطّ مقدّم تجاوز فرهنگی و تهاجم فرهنگی قرار گرفته و گویا مافیای سینما، تصمیمشان این است که نماوا، بخشی از نقش فیلیمو را بر دوش گیرد تا سکّوهای متخلّف، تکثیر شوند و در فیلیمو خلاصه نشوند. ۲- قبح‌زدایی از رقص و رقّاصگی در ‎#شبکه_نمایش_خانگی و روی پرده‌های سینما، گام بعدی پرده‌دری فرهنگی-اجتماعی حامیان شورش 《زن، زندگی، آزادی》 به کانون خانواده و تمدّن اسلامی-ایرانی است. ۳- مأموریّت ‎#رامبد_جوان و همسرش، هنوز به پایان نرسیده و اگر شده، حتّی با فیلم کوتاه، پیام‌های مدّ نظرشان را به جامعه، سفارت‌خانه‌ها و سینمای اروپا مخابره می‌کنند. ۴- آیا ‎#فیلم_شیهه، با مجوّز منتشر شده؟ اگر هم کلّیّت فیلم مجوّز داشته باشد، ولی چنین صحنه‌ای، نمی‌تواند علی القاعده، از ‎#ساترا مجوّزی دریافت کرده باشد. ۵- آیا سینمای جمهوری اسلامی ایران، به کارگردانی مثل ‎#پویا_سعیدی و بازیگری مثل جواهریان -که چنین صحنه‌ای را جهت قبح‌زدایی از حرام‌های شرعی و قوانین رسمی در همان چارچوب وحشی و تهاجمی شورش‌گران ‎#اغتشاشات۱۴۰۱، کارگردانی می‌کنند- این‌قدر نیاز دارد که نهادهای ناظر و تصمیم‌گیر، حاضرند با ‎#مدیریت_باج‌دهی، عوض ‎#مدیریت_فرهنگی، با آن‌ها تعامل کند؟! ‎#حکمرانی_فرهنگی ‎#مدیریت_رسانه