#آداب #سیرۀ_طلبگی #عمل_استاد #عمل_طلاب در محیطی که بیشتر طلاب رفت و آمد می کنند، حضور داشتم. رفتم سرویس بهداشتی، منظره ای تعجب آور دیدم، نه یک یا دو نفر، بلکه بیشتر از آقایان را دیدم که پس از خروج از سرویس بهداشتی، حتی برای شستن دست هم سراغ شیر آب نرفتند. این در حالی است که 25 سال قبل، همۀ اساتید پس از خروج از سرویس بهداشتی وضو می گرفتند. می گفتند: روایت است که وضو نور است. حیف است انسان خودش را از این نور محروم کند. ما هم که گهگاهی وضو نمی گرفتیم، از وضو نگرفتن خودمان خجالت می کشیدیم. کسی ما را مجبور نمی کرد. ولی 1- این روایات به گوشمان خورده بود، 2- اهل عمل به این روایات را هر روز و هر لحظه می دیدیم. این روایات چنان در جان طلاب آن روزگار نشسته بود که الآن هم اگر بدون وضو از سرویس ها خارج شویم، گویا چیزی کم داریم. بیچاره طلاب الآن که از دیدن منظره هایی مثل آنچه ذیلا می گویم، محروم اند: الف- اذان گفتن اساتید با صدای بلند در حیاط یا نمازخانه مدرسه. ب- اذان دسته جمعی ج- نماز شب اساتید در مدرسه د- وضو گرفتن اساتید برای غیر نماز (البته هنوز برخی اساتید که مثل بنده بی حال نیستند، وجود دارند. کونوا دُعاة الناس بأعمالکم و لا تکونوا دعادة الناس بألسنتکم) ه_ پیاده روی با اساتید در مسیر مدرسه تا حرم یا مثل آن و- خاطره گویی اساتید ز- دیدار اساتید در منزل و دیدن کتابخانه و سیرۀ عملی و زاهدانه و فقیرانۀ علمای حوزه که هنوز هم در میان اساتید گم نام حوزه وجود دارد. ح- برگزاری دروسی اضافه بر دروس رایج در علوم مختلف اسلامی (سراغ هیئت یا نجوم و ریاضی نروید، حداقل در اخلاق و فقه و ادبیات و فلسفه و عرفان و کلام و تفسیر هم نداریم #چون #طلاب #نمی_خواهند.) ط-... @DUROUS_ALSHABAB