بسم الله الرحمن الرحیم امشب بحث سخنرانی که داشتم این بود: چرا اصلا داریم بعد از ۱۴۰۰ سال عزاداری یه شخصی رو میکنیم که مُرده؟! عرض کردیم که : ۱_ سید الشهدا علیه السلام شهید شدند و شهادت با مرگ فرق دارد ، مرگ یعنی اینکه دستت از دنیا به طور مطلق کوتاه است و ن میتوانی اتصالی داشته باشی ن سخنی بشنوی ن سخنی بگویی. اما شهادت این نیست ، هم میتوانی سخن بگویی هم اتصال داشته باشی هم سخن بشنوی! ۲_ عرض کردیم که سید الشهدا ، جزء شعائر الله است ! شعائر الله یعنی پرچم های هدایت به سوی خدا ! سید الشهدا و محرم و عزا داری برای ایشان هم جزو شعائر الهی حساب میشود . خداوند در قرآن ، سوره ی حج آیه ی ۳۲ می‌فرماید که : وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ. اینکه شعائر الهی را بر پا دارید و عظمت آنان را به رخ بکشید ، اینها از نشانه های تقوا و پرهیزکاری قلب هاست ! یعنی برای اینکه قلب تو پاک شود، قلب تو پرهیزکار از گناهان شود نیاز داری که این شعائر را معظم بشماری! پس بزرگداشت وجود سید الشهدا و مراسمات شهادت ایشان ، نشان دهنده ی تقوایِ وجودِ مومنان است. #منبر_دوخطی