📚 #داستان١١٠٨ #قصه_ی_زندگی_من #پس_از۶٠و٧٠سالگی #بعضی_نکات_اساسی_بعد_از #60 , #70_سالگی 1) باید کم کم به تنهایی عادت کنیم زیرا در این سن اغلب تعداد اطرافیان نزدیک ما کمتر میشوند والدین خود را از دست داده ایم. دوستان و نزدیکان و همقطاران ما شروع به کم شدن میکنند و از نزد ما میروند. فرزندان ما جوان میشوند و وارد کارزار زندگی میگردند و مصروف چرخانیدن چرخ زندگی خود میشوند. 2) توجه جامعه و اطرافیان بما کمتر میشود قطع نظر از اینکه در گذشته چه مقامی و یا چه کار وکسبی و جایگاه شغلی وحتی علمی ای داشته ایم. چه ما بخواهیم یا نخواهیم زمان میگذرد و بسرعت بسمت پیری میرویم و چندی بعد پیر زن و یا پیرمردی بیش نیستیم و دیگر آفتاب بخت بر ما نمیتابد پس برای آن روزها باید آمادگی و با تنهایی و گوشه نشینی کم کم انس بگیریم تا با فرارسیدنش شوکه نشویم. 3) راه دشوار و صعب العبوری در پیش رو داریم , درد پا ، درد کمر چربی خون ، قند بالا، فشار بالا و انواع امراض دیگر در انتظار ماست. باید بیاموزیم چگونه ذهنیت مثبت داشته باشیم، با امراض کنار بیاییم و تمرینات مناسب و کافی را جزء عادات روزمره خود بسازیم. 4) به یک زندگی مقید و کودکانه خود را آماده بسازیم. مادر ما را بدنیا آورد در بستر نرم لالایی خواند و مارا بزرگ ساخت درحالی که خود قادر به خوردن و آشامیدن و رفع سایر احتیاجات خود نبودیم , آن وضعیت دوباره در حال رجعت و تکرار است ، باز به بستر نیاز داریم و پرستار و دایه که : از ما مواظبت کند ولی تفاوتش اینست که: در کودکی مادر با عشق و لبخند این ماموریت را برایمان انجام میداد ولی حالا کسی حاضر به انجامش نخواهد بود و اگر باشد هم نه تنها با علاقه انجام نمیدهد که بعضا با کراهت نیز توام است. پس از وضعیت کنونی خود باید شکر گذار باشیم و آمادگی پذیرش آن وضعیت را نیز داشته باشیم. 5) در مورد صرف سرمایه و دارایی خود باید عاقلانه تصمیم بگیریم و از آن برای لذت بردن از عمر باقیمانده و سرمایه گذاری آن در راه هایی که خیر دنیا و نیازمندان درآن باشد بیندیشیم. 6) قبل ازانکه آسمان کاملا تاریک شود فضا بتدریج مکدر میشود و راهی را که همواره رفته ایم بدرستی نمی بینیم و پاها دیگر توان انتقال مارا از دست میدهند و بخاطر انتقال وزن خود به عصا نیازمند میشویم. پس این سن یعنی 60 , 70 سالگی زمان بازنگری به رفتار و عادات خود نسبت به اطرافیان ماست. زندگی را چنانچه که هست باید دریابیم از لحظه لحظه باهم بودن لذت ببریم و از آنچه در اختیار داریم برای خود و عزیزان خود سهولت بیافرینیم. از رشد اطفال و نوادگان خود در پیش چشم مان حظ ببریم ولی باید متوجه باشیم که ارزشهای ما و ارزشهای نسل نوین متفاوت است و با امر ونهی بیجا سبب رنجش خود و عزیزانمان نشویم و به ارزش های ایشان احترام بگذاریم. راه طبیعی زندگی را بپذیریم و با شنا کردن در مسیر معکوس خود و دیگران را خسته نسازیم. حالا. در هر سن وسالی که هستید روز ها شب میشوند , هفته ها میگذرند , ماه ها طی میشوند و سال ها سپری میشوند و متوجه میشوی که 60 ، 70 ساله ای و دیگر راه برگشت به عقب نیست. پس بیایید از وقت باقیمانده یا بهتر بگویم از عمر باقیمانده استفاده موثر نماییم : - بیاییداز انجام آنچه خوشحالمان میسازد دریغ نورزیم - بیایید زندگی سیاه و سفید خود را رنگین بسازیم. بیایید کلمه بعد یا پسان را از قاموس زندگی حذف کنیم و نگوییم : - این کار را بعداً انجام میدهم - بعداً میگویم - بعداً درین مورد فکر میکنم ما همیشه فرصت ها را به بعد موکول میکنیم زیرامتوجه نیستیم که : بعدا - چای سرد میشود - اولویت تغییر میکند -خوشحالی باقی نمیماند - شاید سلامت نباشیم - اطفال بزرگ میشوند - والدین پیر میشوند -وعده ها فراموش میشوند - روز شب میشود و .... - زندگی ختم میشود و زمانی ملتفت میشویم که: بسیار دیر است. پس هیچ چیز را به بعد موکول نکنید زیرا همیشه در انتظار بعد بهترین لحظه ها از دست میروند. روز آنچه را میخواهیم برای خود و دیگران انجام دهیم امروز است . شاید خواندن و شریک ساختن این متن با عزیزان تان را هم به بعد موکول کنید بعدی که هرگز نخواهد آمد. 🙏🙏 #بیادعلیرضاوبابا 🌿🍀🌿🌿🌿🌿🍀🌿 شما و دوستان ارجمندتون هم به : #کانال_کشکول👇👇👇 #صلوات_بر_محمدوآل_محمدص دعوتید👇👇👇 💐 @kashkoolesalavat 💐 @kashkoolesalavat

📚 #داستان١١٠٨ #قصه_ی_زندگی_من #پس_از۶٠و٧٠سالگی #بعضی_نکات_اساسی_بعد_از #60 , #70_سالگی 1) باید کم کم به تنهایی عادت کنیم زیرا در این سن اغلب تعداد اطرافیان نزدیک ما کمتر میشوند والدین خود را از دست داده ایم. دوستان و نزدیکان و همقطاران ما شروع به کم شدن میکنند و از نزد ما میروند. فرزندان ما جوان میشوند و وارد کارزار زندگی میگردند و مصروف چرخانیدن چرخ زندگی خود میشوند. 2) توجه جامعه و اطرافیان بما کمتر میشود قطع نظر از اینکه در گذشته چه مقامی و یا چه کار وکسبی و جایگاه شغلی وحتی علمی ای داشته ایم. چه ما بخواهیم یا نخواهیم زمان میگذرد و بسرعت بسمت پیری میرویم و چندی بعد پیر زن و یا پیرمردی بیش نیستیم و دیگر آفتاب بخت بر ما نمیتابد پس برای آن روزها باید آمادگی و با تنهایی و گوشه نشینی کم کم انس بگیریم تا با فرارسیدنش شوکه نشویم. 3) راه دشوار و صعب العبوری در پیش رو داریم , درد پا ، درد کمر چربی خون ، قند بالا، فشار بالا و انواع امراض دیگر در انتظار ماست. باید بیاموزیم چگونه ذهنیت مثبت داشته باشیم، با امراض کنار بیاییم و تمرینات مناسب و کافی را جزء عادات روزمره خود بسازیم. 4) به یک زندگی مقید و کودکانه خود را آماده بسازیم. مادر ما را بدنیا آورد در بستر نرم لالایی خواند و مارا بزرگ ساخت درحالی که خود قادر به خوردن و آشامیدن و رفع سایر احتیاجات خود نبودیم , آن وضعیت دوباره در حال رجعت و تکرار است ، باز به بستر نیاز داریم و پرستار و دایه که : از ما مواظبت کند ولی تفاوتش اینست که: در کودکی مادر با عشق و لبخند این ماموریت را برایمان انجام میداد ولی حالا کسی حاضر به انجامش نخواهد بود و اگر باشد هم نه تنها با علاقه انجام نمیدهد که بعضا با کراهت نیز توام است. پس از وضعیت کنونی خود باید شکر گذار باشیم و آمادگی پذیرش آن وضعیت را نیز داشته باشیم. 5) در مورد صرف سرمایه و دارایی خود باید عاقلانه تصمیم بگیریم و از آن برای لذت بردن از عمر باقیمانده و سرمایه گذاری آن در راه هایی که خیر دنیا و نیازمندان درآن باشد بیندیشیم. 6) قبل ازانکه آسمان کاملا تاریک شود فضا بتدریج مکدر میشود و راهی را که همواره رفته ایم بدرستی نمی بینیم و پاها دیگر توان انتقال مارا از دست میدهند و بخاطر انتقال وزن خود به عصا نیازمند میشویم. پس این سن یعنی 60 , 70 سالگی زمان بازنگری به رفتار و عادات خود نسبت به اطرافیان ماست. زندگی را چنانچه که هست باید دریابیم از لحظه لحظه باهم بودن لذت ببریم و از آنچه در اختیار داریم برای خود و عزیزان خود سهولت بیافرینیم. از رشد اطفال و نوادگان خود در پیش چشم مان حظ ببریم ولی باید متوجه باشیم که ارزشهای ما و ارزشهای نسل نوین متفاوت است و با امر ونهی بیجا سبب رنجش خود و عزیزانمان نشویم و به ارزش های ایشان احترام بگذاریم. راه طبیعی زندگی را بپذیریم و با شنا کردن در مسیر معکوس خود و دیگران را خسته نسازیم. حالا. در هر سن وسالی که هستید روز ها شب میشوند , هفته ها میگذرند , ماه ها طی میشوند و سال ها سپری میشوند و متوجه میشوی که 60 ، 70 ساله ای و دیگر راه برگشت به عقب نیست. پس بیایید از وقت باقیمانده یا بهتر بگویم از عمر باقیمانده استفاده موثر نماییم : - بیاییداز انجام آنچه خوشحالمان میسازد دریغ نورزیم - بیایید زندگی سیاه و سفید خود را رنگین بسازیم. بیایید کلمه بعد یا پسان را از قاموس زندگی حذف کنیم و نگوییم : - این کار را بعداً انجام میدهم - بعداً میگویم - بعداً درین مورد فکر میکنم ما همیشه فرصت ها را به بعد موکول میکنیم زیرامتوجه نیستیم که : بعدا - چای سرد میشود - اولویت تغییر میکند -خوشحالی باقی نمیماند - شاید سلامت نباشیم - اطفال بزرگ میشوند - والدین پیر میشوند -وعده ها فراموش میشوند - روز شب میشود و .... - زندگی ختم میشود و زمانی ملتفت میشویم که: بسیار دیر است. پس هیچ چیز را به بعد موکول نکنید زیرا همیشه در انتظار بعد بهترین لحظه ها از دست میروند. روز آنچه را میخواهیم برای خود و دیگران انجام دهیم امروز است . شاید خواندن و شریک ساختن این متن با عزیزان تان را هم به بعد موکول کنید بعدی که هرگز نخواهد آمد. 🙏🙏 #بیادعلیرضاوبابا 🌿🍀🌿🌿🌿🌿🍀🌿 شما و دوستان ارجمندتون هم به : #کانال_کشکول👇👇👇 #صلوات_بر_محمدوآل_محمدص دعوتید👇👇👇 💐 @kashkoolesalavat 💐 @kashkoolesalavat