🌹❤️دلم نیومد اینو تنهایی ببینم حتما ببینید لبیک یا خامنه‌ای

به مناسبت 8 آذر و سالروز آغاز عملیات «طریق القدس" (8) یادداشت/ سردار یعقوب زهدی فرمانده سابق توپخانه *نتایج عملیات در مجموع، عملیات طریق القدس در حدود یک هفته به طول انجامید و پس از نبردهای مستمر شبانه روزی، دشمن به پشت رودخانه ی نیسان در جنوب منطقه ی عملیاتی رانده شد و 600 کیلومتر مربع از سرزمین های اشغالی از جمله شهر بستان آزاد گردید. با انجام این عملیات، برای اولین بار قوای اسلام توانستند خود را به مرز بین المللی برسانند که از نظر سیاسی اهمیت زیادی برای ایران داشت. تهدید دشمن از محور سوسنگرد - حمیدیه به سمت اهواز مرتفع گردید و احتمال اشغال اهواز و سوسنگرد از سوی ارتش عراق منتفی شد. پیوستگی خطوط دفاعی ارتش عراق که از مهران در غرب کشور تا خرمشهر در جنوب کشور برقرار بود گسسته شد و به ناچار خطوط تدارکاتی دشمن طولانی گشت و موجب شکاف بین نیروهای شمال به جنوب یعنی بین سپاه چهارم و سوم ارتش عراق گردید. بنابراین ارتش بعثی مجبور شد که از جادۀ بصره - عماره برای تدارک نیروهای موجود خود در خاک ایران استفاده نماید و جاده ای را که در خاک ایران برای تدارک و پشتیبانی از نظامیانش، احداث کرده بود به دست قوای ایران افتاد. بدین صورت دسترسی رزمندگان اسلام به منطقۀ عملیاتی « فتحِ مبین» در غرب شهر شوش و غرب رودخانۀ کرخه با سهولت بیشتری انجام شد. همچنین دسترسی به منطقۀ اشغالی ایران در غرب رودخانۀ کارون و جنوب کرخه کور ـ که بعدها عملیات بیت المقدس در آن انجام شد ـ با سهولت بیشتری صورت گرفت. این عملیات صد درصد به اهداف خود رسید و استعدادی در حدود 5/1 لشکر عراقی در جریان آن منهدم گردید. از سوی دیگر طول خطوط پدافندی ایران کاهش یافت و از دو لشکر 16 و 92 که قبل از آغاز عملیات که در این منطقه پدافند می کردند، لشکر 92 آزاد و برای شرکت در عملیات فتح مبین عازم منطقه عمومی دزفول شد. پیرو این پیروزی، جلسۀ شورای عالی دفاع در ساعت 10 صبح روز یکشنبه 15 آذر سال 1360 در حضور حضرت امام خمینی در جماران تشکیل شد. در این جلسه از سوی فرماندهان سپاه و نزاجا، گزارش عملیات تقدیم امام گردید. بر اساس این گزارش حدود 2500 نفر از نظامیان دشمن را به هلاکت رسانده و 500 نفر آنها را اسیر نمایند. همچنین ارتش در هفته ی اول عملیات 125 شهید و 400 مجروح و نیروهای سپاه و بسیج 700 شهید و 1800 مجروح داشتند.) همچنین 4 بالگرد جنگی و 8 فروند هواپیمای ارتش عراق منهدم گردید. از جمله یک فروند هواپیمای میراژ ساخت فرانسه مورد اصابت قرار گرفت که خلبان آن نیز اسیر شد.

شهید غلامعلی پیچک 20 آذر سال 1360

به مناسبت 20 آذر سال 1360 درد دل شهیید غلامعلی پیچک با همسرش تکه‌ای از نامه‌ای که شهید به همسرش نوشته: (1) [عصر روز نوزدهم آذر ۱۳۶۰، تنگ حاجیان؛ روستای دیره] همسر محبوبم؛ سلام نمی‌ دانی برای نوشتن این چند خط؛ چقدر با خودم کلنجار رفتم. از سرصبح که به ‌اتفاق شفیعی، وزوایی و خالقی به کرمانشاه رسیدیم، تا الآن که در این هوای سوزناک روستای متروکه‌ی دیره، کنار کلبه‌ خرابه‌ای نشسته‌ام به نوشتن این نامه، پنداری هزار سال بر من گذشته. در زندگی هر آدمی؛ یک دَم، یک آن، یک لحظه‌ای پیش می‌آید که در آن، باید با حقیقت درونی وجود خودت چشم‌درچشم بشوی و زشت و زیبای تمام پندارها، گفتارها و کردارهای یک‌عمرت را، مثل گذر دورِ تندِ فیلمی سینمایی بر روی پرده‌ی نمایش، به تماشا بنشینی. اهل حکمت؛ اسم این دَم را گذاشته‌اند: لحظه‌ی حقیقت! الحق که اسم بامسمایی دارد این لحظه باورت نمی‌شود. از ظهر به این‌طرف که بالأخره موفق شدم بر مخالفت‌های دوستان غلبه کنم تا بگذارند همراه بچّه‌های خط‌شکن عازم عملیات بشوم، تمام لحظه‌های زندگی‌ام از دوران کودکی تا امروز، در برابر چشمانم رژه رفته‌اند. سیمای رنج‌ کشیده‌ی پدر، چهره‌ی مهربان مادر، بازیگوشی با همکلاسی‌ها و بچّه‌های محل، اولین نمازی که دو سه سالی مانده تا رسیدن به سن تکلیف خواندم، انسی که با صحن و سرای مسجدالحسین(ع) و شهید شرافت یافتم، تب‌وتاب شب‌های مانده به شرکت در کنکور دانشگاه، قبولی در آزمون سراسری و ورود به دانشکده انرژی اتمی، تشکیل انجمن اسلامی و... به دو ماه نکشیده؛ پی بردن به بیهود‌ه‌گی عنوان دهان‌پرکن «دانشجوی انرژی اتمی»! لذّت خواندن اولین اعلامیه‌ی امام عزیز، شور و شوق پیوستن به میرزا {شهید محمد بروجردی} و یارانش در جمع گروه توحیدی صف، حس کِیفِ غریبی که اوّل بار با لمسِ قبضه‌ی سرد کلت ۴۵ از سر انگشت‌ها تا ستون فقراتم را قلقلک داده بود، شب‌های تکبیر بر بام‌ها و روزهای راهپیمایی در خیابان‌ها، التهاب آمدن امام به میهن، شنیدن غرّش شیر پیر خمین بر سر مزار شهدای هفدهم شهریور که گفت: من توی دهن این دولت می‌زنم! پیروزی پرشور بیست‌ودو بهمن، بهار آزادی،

به مناسبت 3 دی سال 1365 عملیات کربلای چهار (4) نتایج عملیات عملیات کربلای چهار یکی از چند عملیات کشور ایران است که به اهداف نهایی تعیین شده نرسید، اما برای نخستین بار نیروهای ایرانی با گذشت از دژهای محکم آبی دشمن وارد خشکی‌های کشور عراق شدند و خسارت‌های سنگینی را به دشمن تحمیل کردند. با توجه به اینکه کشور آمریکا اطلاعات ماهواره‌ای خود را در اختیار فرماندهان عراق قرار داده بود و دشمن در حالت کمین و آماده باش قرار داشت، رزمندگان ایرانی موج اول حمله را شروع کردند اما آتش شدید دشمن و موانع وسیع ایجاد شده باعث شد اهداف نهایی عملیات کسب نشود و فقط مواضع تصرف شده در موج اول حمله مثل جزایر ام‌الرصاص، بوارین و... تثبیت شود. آمادگی دشمن در این عملیات به اندازه‌ای بود که از میان 250 گردان تدارک دیده شده توسط سپاه پاسداران برای انجام عملیات، فقط 60 گردان وارد عمل شدند. هر چند کشور ایران نتوانست به اهداف نهایی خود که تهدید شهر بصره بود برسد اما اهمیت جزایر تصرف شده کربلای چهار در عملیات کربلای پنج مشخص شد، چرا که نیروهای دشمن بعد از این عملیات به مرخصی رفته و رزمندگان ایرانی بعد از 16 روز عملیات کربلای پنج را در همان منطقه آغاز کردند و توانستند به پیروزی برسند. اقدامات مهم دشمن بعد از عملیات کشور عراق برای گرفتن امتیاز سیاسی از ایران، تبلیغات وسیع رسانه‌ای خود را به منظور القاء شکست سنگین نیروهای ایرانی آغاز کرد کشور عراق تعداد کشته و زخمی‌های ایران را خیلی زیادی اعلام کرد.

شهید «مهدی فرودی» رئیس ستادلشکر 5 نصر شهادت عملیات کربلای 4

سالگرد عملیات کربلای 4 شهید «مهدی فرودی» (1) رئیس ستاد لشکر ۵ نصر مهدی فرودی سال 1334 ،در محله ی« تالار» در شهر« فردوس» متولد می شود و «مهدی » اش نامیدند . پدرش «محمد اسماعیل» پس از عمری زحمت و رنج ،زمانی که به عنوان آشپز در بیمارستانی مشغول خدمت بود ،سکته می کند و دار فانی را وداع می گوید به مدرسه می رود و همزمان به مکتب خانه ای که قرآن تدریس می شد ،راه می یابد . خانواده با حقوق بازنشستگی پدر ،قالیبافی خواهر بزرگترش ،کار در تابستان «مهدی» و مهمتر صرفه جویی و قناعت مادر ،روزگار می گذراندند . با اتمام امتحانات کلاس چهارم ،خا نواده به «مشهد» نقل مکان می کنند . تغییر محیط ،پیچیدگی مردم در مقایسه با مردم «فردوس» کم کم« مهدی» را از سادگی و گوشه گیری جدا می کند و میان جمع بچه ها می کشاند . با ورود به دبیرستان ،زمینه ی فعالیت در عرصه ی مذهبی و سیاسی فراهم می شود .او با حضور در جلسات مذهبی که هر هفته در مسجد «بناها» و بعضی از منازل بر گزار می شد ،خود را به عنوان نوجوانی معتقد و فعال و ثابت قدم معرفی می کند و مورد توجه قرار می گیرد . پس از پایان امتحانات خرداد ماه ،در سال سوم دبیرستان ،به مدرسه ی علمیه می رود و به تحصیل دروس اسلامی مشغول می شود از همان سنین نوجوانی با حضور در جلسات مذهبی و سیاسی پا به میدان مبارزه علیه رژیم پهلوی می گذارد . این مبارزات که تقریبا از سال 1351 آغاز می شود ، تا پیروزی انقلاب در بهمن ماه 1357 بدون وقفه ادامه می یابد .«مهدی» در خلال شش سال مبارزه پی گیر و خستگی ناپذیر ،سه بار دستگیر و روانه شکنجه گاه ها و زندان ها می شود . از فردای پیروزی انقلاب اسلامی ،مهدی را می بینیم که نه در پی کار و زندگی شخصی می رود و نه به طمع نان و نام در صحنه خود نمایی می کند .او خویش را یکسره وقف انقلاب می کند . او که تنها و تنها برای رضای خالقش گام بر می دارد ،هر گاه می بیند به وجودش نیاز است ،درنگ نمی کند ؛هر جا که باشد و در هر مقام و موقعیتی .

شهید «مهدی فرودی»

شهید «مهدی فرودی»

شهادت 6 دی سال 1353

به مناسبت 6 دی سال 1353 شهید آیت ا... حسین غفاری حسین غفاری (۱۲۹۵-۱۳۵۳ش) روحانی شیعی و از مبارزان علیه حکومت پهلوی و از طرفداران امام خمینی بود. وی با تصویب لایحه انجمن‎‌های ایالتی و ولایتی و انقلاب سفید مخالفت کرد. چند بار دستگیر و زندانی شده و بر اثر شکنجه در زندان به شهادت رسید. وی گفته بود که «دشمن خمینی کافر است.» حسین غفاری در سال ۱۳۳۵ق مطابق با ۱۲۹۵ش در روستای دهخوارقان (آذرشهر) از توابع تبریز متولد شد. در کودکی پدر خود را از دست داد و با تشویق دایی‎‌اش که از روحانیون آن محله بود به حوزه آمد. دروس مقدمات حوزوی را نزد دایی خود خواند و برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت و در دروس اساتید آن دوره شرکت کرد. غفاری در سال ۱۳۳۷ش برای تبلیغ دینی و امورات مذهبی به تهران مهاجرت کرد. با تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، غفاری همسو با برخی از علماء بر ضد آن سخنرانی و با صدور اعلامیه و ارسال نامه به برخی از علما به این لایحه اعتراض کرد. در سال ۱۳۴۱ش، با رفراندوم «انقلاب سفید» مخالفت کرد. غفاری با امضای اعلامیه‌ای از تحریم عید نوروز سال ۱۳۴۲ش حمایت کرد. بعد از واقعه فیضیه و حمله به طلاب در نوروز ۱۳۴۲ غفاری سخنرانی‌های تندی علیه حکومت ایراد کرد. بعد از قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و دستگیری امام خمینی، تعدادی از روحانیان از جمله غفاری دستگیر و چهل روز بعد آزاد شدند. غفاری در آبان ماه سال ۱۳۴۳ش علیه قانون اصلاحات ارضی سخنرانی کرده و مردم را به مخالفت با آن فرا می‌خواند. دو روز پس از سخنرانی در مسجد خاتم الاوصیاء توسط مأموران شهربانی دستگیر و زندانی شد در بازجویی از او می‌خواهند تا به امام خمینی توهین کند تا آزاد شود؛ غفاری هرگونه بی‌احترامی و توهین به امام خمینی را کفر می‌خواند. سخنرانی در مساجد و شهرستان­‌ها ضمن طرفداری از روحانیون مخالف دولت، اصلاحات کنونی کشور را با زمان معاویه مقایسه نموده و چنین نتیجه گرفته که در حال حاضر وضع فعلی حکومت ایران با زمان معاویه تفاوتی ننموده و احتیاج است که جوانان چون امام حسین(ع) بپاخاسته و وضع و امور کشور را بدست گیرند. بر مبنای همین سخنرانی وی دستگیر و در بازرسی از منزلش تعدادی اعلامیه کشف می‌گردد و دستگیر می شود. غفاری در دادگاهی که برای وی در ۵ آبان ۱۳۵۳ش تشکیل یافته بود، به هشت ماه زندان محکوم شد. وی در زندان براثر شدت شکنجه و فشارهای وارده در ۶ دی ۱۳۵۳ش به شهادت رسید. و با حضور برخی از علما تشییع و در قبرستان وادی‌السلام قم، به خاک سپرده شد.

۱۳ جمادی‌الثانی۶۴ق روز وفات ام‌البنین «روز تکریم مادران و همسران شهدا»

۱۳ جمادی‌الثانی۶۴ق روز وفات ام‌البنین «روز تکریم مادران و همسران شهدا» ام‌البنین فاطمه بنت حِزام مشهور به‌ اُمّ‌الْبَنین (درگذشته ۶۴ق) از همسران امام علی(ع) و مادر عباس(ع)، عبدالله، جعفر و عثمان بود که هر چهار تن در روز عاشورا به شهادت رسیدند. ام‌البنین در واقعه کربلا حضور نداشت. اما چهار فرزندش در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسیدند. هنگامی که کاروان اسیران کربلا وارد مدینه شد و او از شهادت فرزندانش باخبر شد، از سرنوشت امام حسین(ع) پرسید و وقتی خبر شهادت او را شنید، گفت: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» پس از واقعه کربلا، ام‌البنین روزها به قبرستان بقیع می‌رفت و برای امام حسین(ع) و فرزندانش سوگواری می‌کرد. ام‌البنین۱۳ جمادی‌الثانی۶۴ق در قبرستان بقیع در مدینه دفن شده است.

شیر زن حیدر کرار و مادر پرچم دار سپاه کربلا وفات حضرت امالبنین(سلام الله علیها) سوگ نشین نهر علقمه دستان تو پل بود، عاطفه را و سایه مهر و حمایت بود بر سر فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیها و شیرمردانی که در روز واقعه دست از حمایت سالار شهیدان، حسین علیه‌السلام برنداشتند و تو چه پروانه‌وار گرد علی و فرزندان علی گشتی! جز تو که بود که چنین سرو جوانش را، ماه بنی‌هاشم را، بلاگردانِ پسر فاطمه بار آورد؟ چه دریایی در تو تلاطم داشت وقتی خبر از شهادت می‌آوردند؟ چه کرده‌ای تو ای بانو، که درگاهت، پناهگاهِ بی‌کسان، از میان متوسلان و پناه‌جویان است؟ سیزدهم جمادی‌الثانی سالروز وفات ام‌البنین علیهاالسلام ، فرزند حِزام بن خالد از قبیله بنی کلاب و لیلی یا ثمامه دختر سهل بن عامر بن مالک، همسر امیرمومنان حضرت علی علیه‌السلام و یکی از بانوان برجسته تاریخ اسلام است.

دستان تو پل بود، عاطفه را و سایه مهر و حمایت بود بر سر فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیها و شیرمردانی که در روز واقعه دست از حمایت سالار شهیدان، حسین علیه‌السلام برنداشتند و تو چه پروانه‌وار گرد علی و فرزندان علی گشتی! جز تو که بود که چنین سرو جوانش را، ماه بنی‌هاشم را، بلاگردانِ پسر فاطمه بار آورد؟ چه دریایی در تو تلاطم داشت وقتی خبر از شهادت می‌آوردند؟ چه کرده‌ای تو ای بانو، که درگاهت، پناهگاهِ بی‌کسان، از میان متوسلان و پناه‌جویان است؟

مادر بودن، به تنهایی یکی از زیباترین و ارزشمندترین صفات عالم است. بهشت زیر پای مادر است و برای مادر بودن باید سرا پا "فداکاری" بود و ایثار. برای همسری خوب بودن، برای همسفر بودن در راه پر فراز و نشیب زندگی و همراه بودن، باید سرا پا "وفاداری" بود و عشق. اما برای اینکه شایسته‌ی همسرِ یک معصوم باشی، آن هم امام اول شیعیان، چه صفاتی را باید دارا بود؟ همسر علی‌ابن‌ابیطالب(ع) بودن، نعمتی است که خداوند آن را زیبنده‌ی "عزیزترین بنده‌ها"یش، حضرت فاطمه‌ی زهرا(س)، دُخت پیامبر(ص) و بانوی دو عالم کرده است. چگونه می‌توان بلندای این جایگاه را با کلمات بیان کرد؟ برای داشتن فرزندی صالح، باید شایسته‌ی داشتن گُلی بود از باغ بهشت. و برای داشتن فرزندان صالح، که گلدانی از گل‌های بهشتی‌اند، باید مادری بود "شایسته"ی والاترین صفات انسانی.

این بانوی بزرگوار مادر حضرت عباس علیه‌السلام، عبدالله، جعفر و عثمان است، که هر چهار نفر در سرزمین کربلا و در رکاب سالار شهیدان، امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسیدند.  زندگی ام‌البنین (س) مالامال از عشق به ولایت و امامت بود. او از جمله کسانی بود که از حریم حسینی دفاع می‌کرد و مجلس عزای شهید کربلا را برپا می‌داشت.  او از چنان فضایلی برخوردار بود که به منزلت و شرف همسری علی علیه‌السلام، مدتی پس از شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها رسید. مادر بودن، به تنهایی یکی از زیباترین و ارزشمندترین صفات عالم است. بهشت زیر پای مادر است و برای مادر بودن باید سرا پا "فداکاری" بود و ایثار. برای همسری خوب بودن، برای همسفر بودن در راه پر فراز و نشیب زندگی و همراه بودن، باید سرا پا "وفاداری" بود و عشق. اما برای اینکه شایسته‌ی همسرِ یک معصوم باشی، آن هم امام اول شیعیان، چه صفاتی را باید دارا بود؟ همسر علی‌ابن‌ابیطالب(ع) بودن، نعمتی است که خداوند آن را زیبنده‌ی "عزیزترین بنده‌ها"یش، حضرت فاطمه‌ی زهرا(س)، دُخت پیامبر(ص) و بانوی دو عالم کرده است. چگونه می‌توان بلندای این جایگاه را با کلمات بیان کرد؟ برای داشتن فرزندی صالح، باید شایسته‌ی داشتن گُلی بود از باغ بهشت. و برای داشتن فرزندان صالح، که گلدانی از گل‌های بهشتی‌اند، باید مادری بود "شایسته"ی والاترین صفات انسانی.

مادر شهید بودن، افتخاری است که نصیب پاک‌ترین، "صبور"ترین و با ایمان‌ترین مادران عالم می‌شود. حال برای مادرِ چهار جوان از شهدای صحرای کربلا بودن، چه مقامی باید نزد پروردگار داشت؟ برای مادر حضرت عباس(ع) بودن چه؟ آیا چنین جایگاهی در قالب صفات می‌گنجد؟ باید چقدر "پاکدامن و امین" بود تا لایق جانشین مادری چون زهرای اطهر برای فرزندانی چون حسن(ع) و حسین(ع) شد؟ داشتن همگی این صفات و مقام‌ها آرزوی هر مومنی است و خداوند آن را نصیب والاترین بندگانش می‌کند. نصیب بانویی چون فاطمه ی کلابیه مشهور به ام‌البنین(س)، که امروز سالروز وفات این بانوی بزرگوار است. خاندان عصمت و طهارت و همه ی شیعیان آن بزرگواران، امروز عزادار بانویی هستند که سراپا فداکاری، وفاداری، صبر، ایمان، پاکدامنی و امانتداری، و از عزیزترین بندگان خداوند بودند و هستند. این مصیبت جانسوز بر خاندان عصمت و امامت و شیعیان بر حق شان تسلیت باد. توحید

من المومنین رجال صدقه ماعاهدالله... در کتاب "بدون مرز" سید اکبر خاطره ای را از آخرین دیدارش با حاج قاسم و صحبت های سردار دلها برایم تعریف کرد که خیلی حکیمانه بود. او گفت: ...از فرودگاه دمشق حاجی را که تازه از تهران رسیده بود، سوار ماشین کردیم و راه افتادیم به سمت محل اسکان. سید رضی پشت فرمان نشسته بود. پورجعفری صندلی جلو. حاج قاسم صندلی عقب و من هم کنار دست ایشان. تازه از جاده فرودگاه وارد اتوبان اصلی شهر دمشق شده بودیم که حاجی بدون مقدمه به سیدرضا گفت: ببینم سید، الان اگر تو شهید بشوی چه اشکالی دارد؟ من شهید بشوم چه اشکالی دارد؟ حامد شهید بشود، چه اشکالی دارد؟ ابوباقر و سیداکبر هم شهید بشوند، چه اشکالی پیش می آید؟ حاجی این سوال‌ها را طرح کرد و بدون آن که منتظر پاسخ ما بشود، خودش این طوری ادامه داد: آدمهایی مثل من و شما، مانند میوه های رسیده ای هستیم که اگر ما را نچینند، از روی درخت به زمین می افتیم و له می شویم. الان که وقت شهادت ماست، چه اشکالی دارد شهید بشویم؟ هم من و هم سید رضی از صحبت های حاجی خیلی تعجب کردیم؛ چون تا آن موقع این طور با صراحت از شهادت و رفتن حرف نزده بود. فصل الخطاب: حالا که چهار سال از آن حرف های برآمده از دل شیدایی حاج قاسم می گذرد، همه آن میوه ها چیده شدند و فقط مانده سید اکبر که خدا نگهدارش باشد و سرانجام او به شهادت ختم شود.

‏فیلم از طرف ابوالحسن اصل زارع