ترک‌ها یه نوحه‌ی معروفی دارن به اسم گلمیشوخ أی شیعه لر شام غریبانه بیز پی نوشت: می‌دونستین رضاخان اون اوایل خودش هیئت‌دار بوده؟؟ و حتی وقت عزاداری،کاه رو سرش می‌ریخته؟ #روضه‌ی_رضاخانی رضاخان وقتی هنوز به سلطنت نرسیده بود و لباس وزیر جنگی به تن داشت،خود بانی و برگزار کننده‌ی مراسمات عزاداری و روضه بود. عبدالله مستوفی مورخ دوران قاجار در این‌باره می‌نویسد: روز عاشورا،دسته‌ی سربازان قزاق،همراه با -رضاخان-وزیر جنگ براه افتاد و در بازار و تکایا با سایر دسته‌ها همراه بود. من شب۱۱ محرم به مسجد ترک‌ها رفتم،دستجات مختلف هر یک آمده،نوحه‌ی شام غریبان را می‌خواندند و می‌رفتند.یکدفعه متوجه شدم دسته‌ی سربازان قزاق وارد تکیه شدند. رضاخان جلوی آن‌ها بود.آن‌ها با بازوبندهای مشکی و سر برهنه،هر یک شمعی به دست گرفته و نوحه‌ی «گلمیشوخ أی شیعه لر» را افتان و خیزان می‌خواندند. -پیش خود گفتم- رضاخان و شام غریبان؟ رضاخان و نوحه‌ی «گلمیشوخ»؟ آن‌هم با سر و پای برهنه؟ باورکردنی نیست😕 پی‌نوشت: مجالس روضه‌ی رضاخان دو سه سالی ادامه داشت، تا اینکه بالاخره رضاخان از وزارت جنگی به مقام نخست‌وزیری رسید. پس از نخست‌وزیری رفته‌رفته کار بر عزاداری‌ها سخت شد و نهایتا عزاداری ممنوع و قدغن گردید. تا جاییکه صاحبان روضه را دستگیر و زندانی می‌کردند.البته کار به همینجا ختم نشد، سال‌های بعد، در دوران پادشاهی رضاخان، دولت در ماه محرم کاروان شادی به راه می‌انداخت و حتی در شب عاشورای سال ۱۳۱۹،عده‌‌ای از مطرب‌ها و فواحش را به پایکوبی و رقص واداشتند. منبع:تاریخ بیست ساله،ج ۱،ص۴۵۳ با مختصری روان‌سازی ✍ عماد داوری دولت‌آبادی