تا دوست بود تو را گزندی نبود تا اوست غبار چون و چندی نبود بگذار هر آنچه هست و او را بگزین نیکوتر از این دو حرف، پندی نبود حضرت امام (ره) از آغاز جوانی تا پایان عمر گاه گاهی شعر می سرودند و نمونه هایی از آن در کتاب ها آمده و یا در حافظه ها هست و بخشی از آنها پس از رحلت حضرت امام به صورت های گوناگون چاپ شد. مجموعه اشعار ایشان دیوانی نسبتاً بزرگ را تشکیل می دهد ولی قسمت هایی از آن مفقود شده. این بیت از یکی از غزل های امام است. من در هوای دوست گذشتم ز جان خویش/ دل از وطن بریدم و از خاندان خویش که در آغاز جوانی سروده ولی همواره مضمون آن در آن حضرت تجسم داشت، در پانزده خرداد، در تبعید به ترکیه، در هجرت به کویت و پاریس با آن شرایط خاص، در راجعتبه ایران در آن وضع حاد، در ایام حملات هوایی و نرفتن به سنگر به خاطر مصالح اسلام و ... این مجموعه شامل 150 غزل، 118 رباعی، 35 شعر غزل گونه، قطعه و چند شعر پراکنده، 3 قصیده، 2 مسمط و یک ترجیع بند است. کتاب دیوان امام خمینی فروشگاه اسوه اهواز #دیوان_امام #لیست_کتابهای_انتشارات_موسسه_تنظیم_و_نشر_آثار_امام_خمینی #لیست_کتابها_با_موضوع_شعرفارسی #لیست_کتابهای_امام_خمینی