👌راز #طول_عمر زیارت سیدالشهدا علیه السلام ... ◾️امام صادق عليه السلام می فرمایند : لا تَدَع زيارَةَ الحُسَيْنِ بْنِ عَلىّ عليه السلام و مُر اَصحابَكَ بِذالِكَ، يَمُدُّ اللّه ُ فی عُمْرِكَ و يَزيدُ اللّه ُ فى رِزقِكَ و يُحييكَ اللّه ُ سَعيدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعيدا و يَكتُبكَ سَعيدا؛ 🔸زيارت امام حسين عليه السلام را رها نكن و دوستان خود را هم به آن سفارش كن، كه در اينصورت، خداوند عمرت را #طولانى و روزى ات را #زياد مى كند و زندگى ات را همراه باسعادت مى كند و جز سعادتمند نمى ميرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى كند. 📚كامل الزيارات، ص ۲۸۶ @keyfonas

👌زیارت حسین علیه السلام ، بدبخت را خوشبخت می‌کند ... ◾️عنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ : قُلْتُ لَهُ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ علیه السلام زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ مُسْتَكْبِرٍ وَ لَا مُسْتَنْكِفٍ قالَ يُكْتَبُ لَهُ أَلْفُ حِجَّةٍ وَ أَلْفُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ إِنْ كَانَ شَقِيّاً كُتِبَ سَعِيداً وَ لَمْ يَزَلْ يَخُوضُ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. 🔸از امام صادق علیه السلام پرسیدم كسى كه به زيارت امام حسين علیه السلام برود ، در حالى که به حق او معرفت دارد و هيچ استكبار و استنكافى نداشته باشد چه اجر و ثوابى دارد ؟ امام صادق علیه السلام فرمود : براى او ثواب هزار حجّ و هزار عمره مقبول می نويسند و اگر شقى و بدبخت بوده ، خوشبخت می شود و پيوسته در رحمت خدا غوطه ور است . 📚کامل الزیارات ص ۱۵۶ @keyfonas

در روز چهارم محرم، عبیداللّه بن زیاد مردم کوفه را در مسجد جمع کرد و سخنرانی نمود و ضمن آن مردم را برای شرکت در جنگ با امام حسین علیهالسلام تشویق و ترغیب نمود. به دنبال آن ۱۳ هزار نفر در قالب ۴ گروه بهم پیوستند🍁 روز چهارم محرم : مرثیه ای بر دو طفلان حضرت زینب (سلام الله علیها) عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب (س) نامه ای برای امام (علیه السلام) فرستاد و همراه دو فرزندش عون و محمد خدمت امام حسین (ع) فرستاد و پس از مدتی عبدالله خودش خدمت ابی عبدالله (ع) رسید و فرزنداش را سفارش نمود تا در خدمت امام باشند و در رکابش جانبازی کنند . بچه ها خدمت مادر رسیدند و به مادر سلام کردند و روی پا ایستادند حضرت زینب (س) از اعزام فرزندانش توسط عبدالله بسیار خوشحال شد ... کربلا شرح بلای زینبه کربلا خاک بلای زینبه روز عاشورا شده و بچه ها آمدند و از مادر اجازه گرفتند . مادر ! اجازه بده ما جان خویش را فدای دایی مان کنیم . مادر گفت : بارک الله به شما که چشم هایم را روشن کردید 😭 خودش کفن به تن بچه ها کرد و لباس و شمشیرشان را آماده کرد 🕊 با وقار و صلابت زینبی آمدند خدمت ابی عبدالله و سلام کردند . ابی عبدالله تا این بچه ها را دید هر دو را درآغوش گرفت 🍁 به هر نحوی بود اجازه داد خواهر زاده ها به میدان بروند. هر دو به سوی دشمن حمله برده ، عجب رجزی خواندند یک عده گفتند : این دو تا بچه که هستند ؟ یکی فریاد زد : اینها بچه های زینب (س) هستند . دیگری گفت : الان داغشان را به دل مادرشان می گذارم صلی الله علیک یا قتیل العبرات🍁 یا مظلوم🌺 جوشید خونم از دل و شد دیده باز، تر نشنید کس مصیبت از این جانگدازتر صبحی دمید از شب عاصی سیاه‌تر وز پی، شبی ز روز قیامت درازتر بر نیزه‌ها تلاوت خورشید، دیدنی‌ست قرآن کسی شنیده از این دلنوازتر؟ قرآن منم چه غم که شود نیزه، رحل من امشب مرا در اوج ببین سر فرازتر عشق توام کشاند بدین‌جا، نه کوفیان من بی‌نیازم از همه، تو بی‌نیازتر! قنداق اصغر است مرا تیر آخرین در عاشقی نبوده ز من پاکبازتر با کاروان نیزه شبی را سحر کنید باران شوید و با همه تن گریه سر کنید @keyfonas

آیا حضرت زینب در کربلا فرزندانی داشتند که به شهادت رسیدند؟ عون پسر حضرت زینب نیست چون از همسر اول جعفر بود؟ #پاسخ در نام و تعداد فرزندان حضرت زینب(س) اختلاف‌ نظرهایی وجود دارد  برخی نیز نام مادر محمد را خوصا دختر حفصة بن ثقیف ذکر کرده‌اند،نه حضرت زینب(س). قدیمی‌ترین منبعی که محمد را فرزند خوصا دختر حفصه می‌داند؛ «تسمیة من قتل مع الحسین(ع)» نوشته فضیل بن زبیر رسان(قرن دوم) می‌باشد. شیخ مفید(م 413ق) درباره شهادت فرزندان عبدالله بن جعفر در کربلا بدون این‌که اشاره‌ای به نام مادرشان نماید، می‌نویسد: عون و محمد از فرزندان عبدالله به جعفر در کربلا به شهادت رسیدند. البته بلاذری (م 279ق) در «انساب الاشراف» در بخش فرزندان عبدالله بن جعفر، عون اصغر را از شهدای واقعه حره دانسته و نقلی مطرح می‌کند که بر اساس آن، عون اکبر نیز در همان واقعه به شهادت رسیده است. ✅ فرزندان عبدالله بن جعفر از زنان دیگر بنا بر نقل تاریخ؛ عبدالله بن جعفر از همسران دیگر خود فرزندانی نیز داشته است که برخی از آنها در کربلا حضور داشتند، ولی به شهادت نرسیدند 1. عون اصغر که نام مادرش جمانه دختر مسیب بن نجبه فزاری بود.او در کربلا همراه امام حسین(ع) بود. ولی در واقعه حرّه به شهادت رسید. 2. ابوبکر و عبیدالله؛ که نام مادرشان خوصاء بنت حفصة بود.  پس طبق برخی از اقوال اینها برادران محمد بودند. ✅ نتیجه‌گیری یک. همان‌طور که دیدیم؛ در تعداد و نام فرزندان عبدالله بن جعفر از حضرت زینب(س) اختلاف ‌نظر وجود دارد که این موضوع در نقل‌های تاریخی، طبیعی است. اما آنچه در آن اتفاق‌ نظر وجود دارد این است که به هر حال؛ دو فرزند عبدالله بن جعفر به نام‌های «عون» و «محمد» در کربلا به شهادت رسیدند. که براساس منابع تاریخی؛ نام مادر «عون»، حضرت زینب(س) بود که برخی با نام «عون اکبر» از او یاد می‌کنند؛ چون عبدالله بن جعفر از جمانه نیز فرزندی با نام عون داشت که از او به «عون اصغر»(کوچک) یاد شده است. و طبق برخی از منابع تاریخی دیگر(که به آن اشاره شد)؛ نام مادر «محمد» نیز حضرت زینب(س) بوده است. 📚أبو الفرج اصفهانی، على بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص 95، 📚رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین(ع)، ص 151، 📚مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، ج 2، ص 68 - 69،  📚بلاذری أنساب الأشراف، ج 2، ص 67. @keyfonas

سخنرانی اباعبدالله #پیش از شروع جنگ #مظلومیت_امام اى مردم! به من بگویید من چه كسى هستم؟ آنگاه بخود آئید و خویشتن را نكوهش كنید، و ببینید آیا #كشتن و هتك حرمت من براى شما جایز است؟ مگر من پسر دختر پیغمبر شما نیستم؟ مگر من فرزند وصى و پسر عموى پیغمبر شما نیستم؟ مگر من پسر كسى نیستم كه او پیش از همه #مسلمانان ایمان آورد؟ و پیش از همه، رسالت پیامبر را تصدیق كرد؟ آیا حمزه سید الشهداء، عموى پدر من نیست؟ آیا جعفر طیار #عموى خود من نیست؟ مگر شما سخن پیغمبر (ص) را درباره من و برادرم نشنیده اید  آیا در این واقعیت هم #شك دارید كه من فرزند دختر #پیغمبر شمایم؟! به خدا قسم در تمام دنیا، نه در میان شما، و نه در غیر میان شما از من، پیغمبر فرزندى ندارد، واى بر شما @keyfonas

آوردن علي اصغر شير خوار در مقابل لشكر دشمن توسط امام حسين(ع) #التماس بود يا اتمام حجت؟ آیا صحت دارد؟ #پاسخ درباره شهادت حضرت علي اصغر(ع)نقل ها بسيار متفاوت و متزلزل است كه در ذيل به بعضي از آنها اشاره مي كنيم: 1ـ بعضي نقل ها حاكي از آن است كه امام به #خيمه آمد، فرزندش را نزد او آوردند و آن حضرت طفل را در دامان خود نشانيد، در اين اثناء مردي از بني اسد تيري پرتاب كرد و آن طفل را به شهادت رساند. همانطور كه ملاحظه مي فرماييد در اين قول معروف كه مختار بزرگاني چون شيخ مفيداست، هيچگونه نامي از تشنگي علي اصغر برده نشده تا چه رسد به اينكه گفته شود امام درخواست آب براي او نمود. 2ـ بعضي نوشته اند كه بعد از شهادت حضرت عباس، امام حسين ـ عليه السلام ـ گفت آيا كسي هست كه مقداري آب براي اين طفل بياورد كه او طاقت تشنگي را ندارد، علي اكبر كه در آن زمان 17 سال داشت بلند شد و گفت من مي روم آب مي آورم و رفت وارد شريعه شد و مقداري آب آورد، امام خواست آب را به طفل بخوراند وقتي طفل آماده آشاميدن آب شد، تير مسمومي آمد و قبل از اينكه علي اصغر آب بياشامد بر گلوي او نشست و او را به شهادت رساند. اين نقل اولا اشكالش اين است كه گفته شده بعد از شهادت عباس، حضرت علي اكبر رفت آب آورد، در صورتيكه طبق نقل مقاتل، علي اكبر قبل از حضرت عباس به شهادت رسيد، چون او اولين شهيد از بني هاشم بوده است. و ثانياً: از اين نقل بر مي آيد (در صورت صحت) كه امام از دشمن درخواست آب نكرده، بلكه از اصحاب خود خواسته بروند آب بياورند. 3ـ بعضي نقل كرده اند كه چون امام ديد سپاه كوفه در ريختن خون او اصرار ميورزند، قرآن را گرفته و آنرا باز كرد و روي سر نهاد و فرياد برآورد: بين من و شما كتاب خدا و جدم رسول الله حكم كند، اي قوم، خون مرا به چه چيزي حلال مي شماريد؟ در اين حال امام ـ عليه السلام ـ نظر كرد و طفلي را ديد كه از تشنگي مي گريد او را روي دست گرفته و گفت: اي جماعت! اگر به من رحم نمي كنيد، به حال اين كودك شير خوار، رحم كنيد. در اين اثناء مردي از سپاه كوفه با تيري آن كودك بي گناه را به قتل رساند. 4ـ بعضي نوشته اند، ام كلثوم علي اصغر را نزد امام حسين ـ عليه السلام ـ آورد و گفت: برادر جان اين طفل سه روز است كه آب نياشاميده است، مقداري آب براي او تقاضا كن، امام رو به لشكر كوفه كرد و فرمود: اي قوم! برادر و اولاد و ياران مرا كشتيد، فقط اين طفل باقي مانده است كه از تشنگي دست و پا مي زند در حالي كه هيچ گناهي ندارد او را به سوي شما آورده ام پس قطره اي آب به او بياشاميد. ✅نتیجه گیری👇👇 ملاحظه مي فرمائيد در نقل سوم با كنايه و در دو نقل آخري با صراحت گفته شده كه امام از دشمن درخواست آب نمودند، ولي اين نقل ها نمي تواند صحيح باشد، چون: اولا: گفته شده كه ام كلثوم به امام گفت سه روز است اين كودك آب نياشاميده است، در صورتي كه طبق نقل كتب معتبر در شب عاشورا، امام حسين ـ عليه السلام ـ و يارانش آب در اختيار داشتند كه بعنوان شاهد دو نقل را ذكر مي نمائيم. حاصل آنكه در ميان نقل هاي مختلفي كه در اين زمينه شده ما هم به تبعيت از بزرگاني چون شيخ مفيد، طبرسي و شهيد مطهري نقل اول را قبول داريم و نقل هاي ديگر علاوه بر اينكه متنشان متزلزل است در شأن امام حسين ـ عليه السلام ـ نيست و لذا قابل قبول نمي باشد. 📚مفيد، ارشاد، ج2، ص108 📚منتخب طريحي، ص 431 و معالي السبطين ج1 ص423. 📚حماسه حسيني، مطهری، ص202. 📚ابن جوزي، تذكرة الخواص، نظر منفرد، علي، قصه كربلا، ص 253. @keyfonas

آیا کوبیدن سرحضرت زینب(س) به محمل صحت و سندیت دارد؟ آیا این کار حضرت دلیلی برای توجیه #قمه_زنی است؟ #بخش_دوم آیا این قضیه که حضرت زینب(س) پس از دیدن سر امام حسین(ع)، پیشانی خود را به چوبه #محمل زدند، صحیح است؟ بر فرض صحت؛ آیا این ماجرا می‌تواند تأییدی بر جواز قمه‌زنی باشد؟ ✅ بررسی سند روایت تاریخی ✅جریان «سر به چوبه محمل زدن حضرت زینب(س)» که در برخی کتاب‌های روایی از مسلم جَصّاص(گچکار) نقل شده است، با توجه به تحقیق انجام گرفته؛ از نقل چندان قابل اعتمادی برخوردار نبوده و با فرض پذیرش نیز مشخص نیست حضرت زینب(س) در آن شرایط سخت و بحرانی، به صورت عامدانه با این کار تصمیم به شکستن سر خود داشته است، تا مجوزی برای قمه‌زنی عامدانه بشمار آید. ✅علامه مجلسى نیز با آن‌که به نوعی اعتبار اصل کتاب منبع را تأیید کرده، اما با آوردن عبارت (و روی مرسلاً) این نقل را قوی نمی‌داند ✅هرچند اندیشوران متأخری؛ مانند سید عبدالحسین شرف الدین، شیخ فتح الله معروف به شیخ الشریعه و شیخ محمد حسن مظفراین ماجرا ‌را نقل کرده و برای پذیرش آن نیز توجیهاتی ذکر کرده‌‌اند، اما همان‌گونه که بیان شد، گزارش «سر به چوبه محمل زدن زینب(س)» در منابع اوّلیه و کتاب‌های معتبر نقل نشده و مجرد نقل این داستان توسط یک فقیه و یا سکوت و عدم اعتراض فقیهی دیگر، در مقابل نقل این ماجرا توسط مداحان و خطیبان را نمی‌توان دلیلی بر صحت نقل و پذیرش قطعی آن دانست؛ زیرا فقهای معاصر و گذشته، مطالب بسیاری را از زبان گردانندگان مراسم عزاداری شنیده‌اند که مورد تأییدشان نبوده، ولی شرایط این اجازه را به آنان نمی‌داد تا علناً اعتراض کنند. به هر حال از لحاظ سندی باید گفت که اولین منبع در دسترس ما، از ماجرای کوباندن سر حضرت زینب(س)، کتاب «المنتخب» طریحى است که میان متخصصان علم حدیث از اعتبار چندانی برخوردار نیست. 📚المجالس الفاخره فی مصائب العتره الطاهره، ص 315،  📚نصره المظلوم، ص 75 و 76 📚منتهی الآمال، ج 2، ص 938 - 939 @keyfonas

فحاشی به علی(ع) و واکنش جالب امیرالمومنین... ✅شخصی به امیرالمؤمنین امام علی(ع) دشنام داد. امام علی، سخن او را نشنیده گرفته و فرمودند: به گوش خود شنیدم که کسی به من دشنام می دهد، ولی به روی خود نیاوردم و گفتم: شاید به علی دیگری دشنام می گفته است! 📚بحار الانوار، جلد ۵۶ ، صفحه ۴۴ @keyfonas

آیا مدرک معتبری وجود دارد که سر مبارک امام حسین(ع) بر روی نیزه قرآن خوانده باشد؟ #پاسخ در منابع اهل سنت و شیعه به این موضوع اشاره شده است. زید بن ارقم یکی از صحابه رسول خدا(ص) می‌‌گوید: «روز بعد از ورود اهل بیت(ع) به کوفه، ابن زیاد امر کرد تا سر مبارک حضرت سید الشهداء(ع) را در کوچه‌هاى کوفه و در میان قبائل بگردانند، من در میان غرفه نشسته بودم که سر حسین بن علی(ع) را که بالای نیزه بود از نزدیک منزل من عبور دادند. هنگامى که سر مبارک به من نزدیک شد، شنیدم این آیه مبارکه را قرائت مى‌کند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً».  به خدا قسم از شنیدن این صدا موهاى بدنم راست شد و گفتم: سر مبارکت (با این اعجاز) از داستان اهل کهف نیز شگفت‌تر است». 📚شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 117 ✅ضمنا در منابع زیر نیز به این مساله مسلم تاریخی اشاره شده است 📚لإرشاد - الشيخ المفيد - ج 2 - ص 117 - 118 📚الصراط المستقيم - علي بن يونس العاملي - ج 2 - ص 179   ✅یک نمونه از متون تاریخی👇  عن المنهال بن عمرو قال أنا والله رأيت رأس الحسين بن علي حين حمل وأنا بدمشق وبين يدي الرأس رجل يقرأ سورة الكهف حتى بلغ قوله تعالى " أم حسبت أن أصحاب الكهف والرقيم كانوا من آياتنا عجبا " قال فأنطق الله الرأس بلسان ذرب فقال أعجب من أصحاب الكهف قتلي وحمل . 📚تاريخ مدينة دمشق - ابن عساكر - ج 60 - ص 369 – 370 .  بنابراين ، با اين همه مدارك معتبري كه در اين باره وجود دارد ، شكي در صحت خبر قرآّن خواندن سر مبارك امام حسين عليه السلام باقي نمي‌ماند . @keyfonas

آیا امام حسین(ع) در روز عاشورا به حضرت زینب(س) سفارش کرد که در صورت حمله دشمن، زیورآلات خود را زمین بریزد تا آنها مشغول جمع‌آوری شوند و حضرت بتواند پناه گیرد و از نامحرمان در امان بماند؟ #پاسخ آنچه در منابع تاریخی شیعه و اهل سنت به تواتر نقل شده، این است که؛ پس از کشته شدن امام حسین(ع) و یارانش، سپاه عبیدالله بن زیاد دست به آتش زدن خیمه‌ها و غارت اموال آن حضرت گشودند و حتی از چادر و روسری‌ها و زیور آلات زنان درنگذشتند. که به صحنه‌های مختلفی با بیان برخی جزئیات در تاریخ نقل و ثبت شده است. اما آنچه در پرسش مطرح شده در منابع مورد اعتماد شیعه و اهل سنت یافت نشد و این‌که آن را به کتاب «انساب الاشراف» بلاذری نسبت داده‌اند، چنین مطلبی در این کتاب وجود ندارد همچنین در برخی از کتاب‌های امروزی و برخی سایت ها این سخن در پرسش را از حضرت زینب نقل کرده‌اند که آن‌حضرت به زنان گفت: «هرچه از زیور آلات و وسایل گران قیمت دارند، در گوشه‌ای جمع کنند تا غارتی‌ها، هرچه می‌خواهند ببرند و دست نامحرمی به سوی خاندان پیامبر دراز نشود.» که برای این عبارت هم هیچ منبع تاریخی و روایی در کتب قابل استناد یافت نشد. شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 112 – 113 @keyfonas

🔴شیفته این جمله امام حسین(ع) هستم: ◾️الا ترون اَنّ الحقّ لا يُعملُ به، و انّ الباطل لا ينتهي عنه، ليرغبِ المومنُ في لقاء الله محقاٌ، فاني لا اري الموت الاسعادة، و لا حياةَ معَ الظالمين الا برما… ◾️آیا نمی بینید که به حق عمل نمی کنند، و از باطل باز نمی ایستند؟ باید انسان معتقد و طرفدار حق، دل به لقاء الله بندد( و به راستی آماده شهادت شود)، زیرا که من مرگ را (در این احوال)، چیزی جز خوشبختی و "زندگی با ستمگران را جز مایه رنج نمی بینم..." ◾️(و لاحیات مع الظالمین الا برما...) زندگی با ظالمین جز رنج، آورده ای ندارد... ◾️یعنی در این دنیا، یا جای ظالمین است یا جای حسین بن علی(ع)... ◾️پیام مهم عاشورا شاید این است: در عاشورا ۷۲ نفر که طاقت تحمل ظلم نداشتند، خروج کردند، که یا ظلم و ظالم را ریشه کن کنند، یا خودشان از این دنیای پر از ظلم و جور و بی عدالتی، خلاص شوند... @keyfonas

افراد دیگری -غیر از شمر- که می‌خواستند نزدیک امام حسین(ع) شوند و او را به شهادت برسانند، همین که امام به آنها نظری می‌افکند، تنشان می‌لرزید و شمشیر از دستشان می‌افتاد؛ برخی از مورّخان متأخّر و معاصر به نقل از ابومخنف گفته‌اند: «اولین شخصی که با شمشیر کشیده به سوی امام پیش تاخت، شبث بن ربعى بود. امام حسین(ع) به جانب او نظرى افکند. شبث را رعده‌اى گرفت و لرزید و شمشیر از دستش افتاد و گفت: «معاذ اللّه که من خداى را ملاقات کنم و ذمه من مشغول به خون حسین باشد». 📚قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة لذو القربى، ج 3، ص 82، @keyfonas