#دلنوشته_خواهرانه عزیز برادرم آمدیم دیدنت پایی برای ایستادن نداشتی که به استقبالمان بیایی چرا که دو پایت را در خاک شام جا گذاشته ای خواستیم با تو دست بدهیم ،دست راستت را نیز جا گذاشته بودی... لبی برایت نمانده بود که بر دستان همسرت به پاس سه سال صبر و استقامت در فراغت بوسه زنی پاره پیکر من ،به جای اینکه دخترکانت را در آغوش بگیری و روی پاهایت لالایی بدهی , اینبار دخترکانت تو را در آغوش گرفتند و روی پای خود لالایی دادند... پیشانیت را بوسیدیم به یاد بوسه هایی که همیشه بر پیشانیمان می زدی. می دانم که وقت رفتن نیز پایی نداری که بدرقه ی مان کنی. قامتت را کوتاه نمودی تا روحت بلند تر شود نیم از پاره ی جسم خود را جا گذاشتی تا روحت سبک تر به پرواز در آید. ای آسمانی برادرم آرام بگیر در خاک وطن.. ای برادر ... جان خواهر... پاره پیکر یوسف برگشته از راه سفر خصم دون با خود چه اندیشیده است؟؟ از چه رو سرو قدت ببریده است کو دو پایت ،دست کو ،انگشت کو، آن مشت کو نیمی آوردی و خود نیمی دگر سوریه شد موطن ثانیتان نیمه ات در این وطن ،نیمی در آن در حریم زینبش بی سر شدی جامه ی سرخ شهادت بر تنت ای برادر جان مبارکت باشد خواهر_دلتنگت