خوبی یا خوشی بین خوبی و خوشی #تفاوت است. گاهی ما رفت و آمدها و صله رحم هایمان برای « خوشی » است نه برای « برّ و خوبی » و این دو #فرقشان روشن است. بارها گفته ام که خربُزه برای مریض خوش است، ولی خوب نیست و #دارو برای او خوب است، ولی خوش نیست. چیزهایی برای ما خوش هستند که خوب نیستند و رشدی در ما نمی آورند . صله رحم باید مبنایی برای « زیادتی و رشد » ما باشد، در #نتیجه باید به نحو خوبی باشد نه خوشی : مطلوب این نیست که طرف از من خوشش بیاید و تعریف کند و سورش را این بار #چرب تر کند، بل کسری او باید پر بشود؛ حتی شده مرا زیر پایش بگذارد، ولی خودش حرکتش را ادامه بدهد. نه اینکه مرا روی سرش بگذارد تا کمرش بشکند! پس در مرحله اول من باید به #خویشانم خوبی کنم و مسائلی را به آنها برسانم که نیاز آنهاست و با آنها صله بوجود بیاورم و پیمان ببندم . 📚 بهار رویش، علی صفایی حائری، ص 84 @keyfonas