🔴 هیاتی‌ها و شبهه همیشگی «غم و اندوه» ! ✍️ #مهدی_نورمحمدزاده 🔹 از نقدهای دایمی و تکراری جریانات روشنفکری بر مجالس عزاداری و روضه‌خوانی حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)، اتهام تزریق غم و اندوه و رخوت در متن جامعه است. حتی برخی روشنفکران با استناد به برخی مقاطع تاریخی، ثمره مجالس روضه را مسئولیت گریزی اجتماعی دانسته اند و بر فقدان کنشگری سیاسی و اجتماعی در میان عزاداران حسینی و اهالی روضه تاکید کرده اند. ✅ حداقل از دهه چهل و پنجاه شمسی که آغاز دوره رونق نگاه حماسی و سیاسی به واقعه عاشورا است، ماهیت مجالس روضه و شخصیت هیاتی ها هم دچار تحولات جدی شده است. بخش مهمی از هیاتی های دهه های اخیر، از کنشگران فعال فرهنگی و اجتماعی شهرها و محلات بوده و هستند، آدمهایی پرشور و دور از فضاهای یاس آلود که اتفاقا هیچ نسبتی هم با رخوت و ذلت پذیری ندارند. آنها معمولا بیش از دیگران، حواسشان به مردم و مشکلاتشان هست و در مصائب عمومی جامعه چون جنگ، زلزله و سیل اهل خدمت و ایثارگری هستند. 🔹 به گمانم نقطه اوج این فرهنگ مترقی در سالهای جنگ اتفاق افتاد. سالهایی که نقطه شروع تمام عملیات های نظامی مان، مجالس عزا و روضه خوانی بود. خروجی این مجالس، رزمندگانی پرانرژی، شاد و ستیهنده بود که با چشمانی خیس و لبهایی خندان، اوج حماسه ها را رقم زدند. 🔸 اگر کسی اهل تحقیق باشد، باید بیاندیشد و از خودش بپرسد که اگر ثمره روضه خوانی و گریستن بر امام حسین، یاس و رخوت و ذلت است، پس چرا رادیو عراق صادق آهنگران را «بلبل خمینی» نامیده بود و برای زنده یا مرده اش جایزه گذاشته بود؟! مگر جز این بود که عاشورا و امام حسین، رمز پویایی و خروش رزمندگان ما شده بود؟! ✅ امروز هم علی رغم همه نقدهایی که به رفتارهای برخی هیاتی ها وارد است، کم و بیش همان فضای مسئولیت پذیری اجتماعی و شادابی درونی در بچه هیاتی ها به چشم می خورد. 💢 در همین روزهای کرونایی کم نبودند هیات هایی که ماسک می دوختند، محلات را ضدعفونی می کردند و کمک های غیرنقدی مردم را میان نیازمندان توزیع می کردند. باید در کنار نقد افراط ها و برخی رفتارهای ناهنجار عده ای معدود، چنین ارزشهای اجتماعی و اخلاقی را هم دید و به کارکردهای روحیه آفرین نهاد مذهبی و اجتماعی «هیات»، توجهی دوباره نمود! #سیاسی #فرهنگی ➖➖➖➖➖➖➖ 📡 رصد بهترین تحلیل‌های روز 👇 @kh_enghelab

🔴 «منطق الطیر» سلیمانی کجاست؟!/ اسطوره مرگ ندارد ✍️ #مهدی_نورمحمدزاده 🔹 «مایکل مور» مستندساز آمریکایی، سال گذشته در ایام تشییع جنازه سردار سلیمانی از حضور میلیونی مردم ایران در این مراسم، حیرت زده شده و توییت کرده بود:«شگفت‌انگیز است! آیا یک ژنرال آمریکایی هست که میلیون‌ها نفر از ما در تشییع جنازه‌اش شرکت کنیم؟!». 🔸 برای صاحب این قلم دشوار و شاید هم محال است که مثل «مایکل مور» ناظر بی طرف باشد و بخواهد خارج از منطق عشق و ارادت از سردار سلیمانی سخن بگوید و قلم بزند. ✅ اما در هر حال سئوال مهمی است که محبوبیت بی نظیر سردار سلیمانی در میان مردم ما از کجا ریشه گرفته است؟! شاید حالا که یک سال از پرواز آسمانی سیمرغ ایران زمین می گذرد و خیسی چشمها امانمان می دهد برای مرور سیرت و صورت سردار، فرصت خوبی باشد برای اندیشیدن به این سئوال مهم و پاسخ های مفصلش. اشارات کوتاه ذیل فقط نمی است از دریا، هرچند که «ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم!». 🔹 حاج قاسم در قله قدرت نظام بود و مسئولیت های بزرگ بر عهده داشت، اما با این حال همیشه همین نزدیکی ها بود و قاطی مردم عزیزمان. 🔸 قاطی مردم بودن فرق دارد با بین مردم راه رفتن و حتی عکس انداختن با آنها! دم انتخابات . خیلی ها هستند که قاطی مردم می شوند و با همه هم سلفی می گیرند، اما حاج قاسم به معنی واقعی کلمه عاشق مردم بود و هیچ باوری هم به خط کشی های مرسوم سیاسی و حتی اعتقادی میان مردم ایران نداشت! تصاویر سردار را نگاه کنید، چقدر راحت برای مردم آغوش باز می کند و آنها را می بوسد، از هر طیف و دسته ای که باشند. 💢 عجیب بود که با همه ضیق وقتش، همیشه در تلخی ها و سختی ها کنار مردم بود. خوشی ها به کنار، اما پای سیل و زلزله و تهدید و تحریم که پیش می آمد سردار همیشه حاضر بود، حتی یک قدم جلوتر از همه و نزدیک تر به خطر! مردم فهیم ما جنس این عشق و ایثار خالصانه را خوب می شناسند و خوب بلدند جوابش را بدهند، بوسه باران میلیونی تابوت سردار شاهد ادعا است! #اجتماعی ➖➖➖➖➖➖➖ 📡 بهترین تحلیل‌های روز را در خیابان انقلاب بخوانید.👇 https://t.me/joinchat/AfthPTwgMHGpwWiF7qdfKA