eitaa logo
خط آخر
4.7هزار دنبال‌کننده
4.2هزار عکس
4هزار ویدیو
1 فایل
ارتباط با خط آخر: @Admin_Khaate_Akhar اگه دنبال حقیقت هستی اینجا در خط آخر پیداش میکنی
مشاهده در ایتا
دانلود
در روزهای اخیر تیم نیویورک تایمز وارد ایران شده و گزارشی از داخل ایران بعد از جنگ تهیه کرده گزارش رو ببینید نیویورک تایمز ارتباط تنگاتنگی با صهیونیستها داره و عملا بازوی افشای ناگفته های اسقاطیله و تیتر روزنامه اسقاطیلی ازین گزارش ایرانی‌ها نگران‌اند که آرامش دوام نیاورد: «مدام به آسمان نگاه می‌کنیم» در گزارشی ویژه، «نیویورک تایمز» از احساسات در ایران بیش از دو ماه پس از پایان جنگ می‌نویسد. کشور هرچند به روال عادی بازگشته، اما اعتماد به توان دفاعی‌اش ترک برداشته است. بسیاری دیگر در کشور خود احساس امنیت نمی‌کنند و از رویارویی دوباره با اسقاطیل می‌ترسند: «هیچ‌کس باور ندارد که تمام شده است». حاکمیت می‌کوشد آن‌ها را تقویت کند: «آنچه تو را نکشد، نیرومندت می‌کند».    ✅خط آخر @Khaate_Akhar
2.71M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 لحظاتی از گفت‌وگوی خصوصی رئیس‌جمهور با رهبر انقلاب    ✅خط آخر @Khaate_Akhar
🌙🩸 کمال شرف از خسوف خونین ماه امشب الهام گرفته و غزه خونین رو به تصویر کشیده    ✅خط آخر @Khaate_Akhar
♥️ العزّةَ للّه؛ نقش انگشتری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار امروز با اعضای هیئت دولت 🔹️ وَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا سخن آنان (مخالفان) تو را غمگين نكند زيرا عزت، همه از آن خداست. سوره یونس، آیه ۶۵    ✅خط آخر @Khaate_Akhar
🌙🩸 تصویری متفاوت از ماه گرفتگی امشب    ✅خط آخر @Khaate_Akhar
🔺کدام اشغال؟ کدام صلح؟ اسرائیل مدتی است که می‌گوید به دنبال اشغال غزه است و عملیاتی را در این خصوص آغاز کرده است. سخن گفتن از تلاش برای اشغال غزه پس از دو سال جنگ پاکسازی نژادی و نسل‌‌کشی و ویرانی بی‌سابقه بیشتر یک طنز تلخ است و صرف نظر از این که اشغالی اتفاق بیفتد یا این عملیات هم سرنوشت طرح ژنرال‌ها و ارابه‌های گدئون 1 را پیدا کند یا خیر، اما صرف اعلام تصمیم اشغال شهر غزه پس از این همه مدت معنایی جز شکست برای یک قدرت برتر نظامی و اطلاعاتی ندارد. یعنی واقعا اسرائیل در این دو سال به دنبال اشغال غزه نبوده و حالا به این فکر افتاده است؟ پس حمله زمینی گسترده به نوار غزه پس از شروع جنگ و تداوم آن در طول 700 روز گذشته چه شد و با چه هدف بود؟ آیا هدفی جز اشغال نوار غزه و سیطره امنیتی بر آن و لو به شکل موقت و واگذاری آن پس از اشغال به طرفی جایگزین داشت که خود از مسئولیت‌های همه جانبه آن به دور بماند؟ پس مقصود اسرائیل از اشغال غزه از طریق شروع عملیات سهمگین دیگر که انگار جنگ تازه شروع شده است، چیست؟ اسرائیل در این دو سال تحت پوشش حملات بی‌وقفه هوایی و توپخانه‌ای شدید بارها به شهر غزه حمله زمینی کرده، اما موفق به اشغال آن نشده و هر بار در مواجهه با مقاومت شدید عقب‌نشینی کرده است. در حالی که شهر غزه اساسا از مرز با اسرائیل تا دریا حدود 6 کیلومتر است. اسرائیل طوری از طرح‌های نظامی خود یکی پس از دیگری علیه این منطقه سخن می‌گوید که انگار با یک کشور پهناور و ارتش مجهز در حال جنگ است! وسعت کل باریکه ذره‌بینی غزه 365 کیلومتر مربع و مساحت شهر غزه حدود 56 کیلو متر مربع است؛ بدون هیچ ناهمواری و کوهی. مسطح بودن غزه نیز یک ضعف بزرگ نظامی است؛ با این حال با گذشت 700 روز از نسل‌کشی فراگیر، فروریختن معادل 6 بمب اتم و آزمودن هر نوع سلاحی از جمله سلاح قطحی و گرسنگی هنوز نتوانسته است بر آن سیطره امنیتی و نظامی پیدا کند. اما از چه طریقی می‌خواهد غزه را اشغال کند؟ اسرائیل می‌خواهد وجب به وجب شهر غزه را ویران و از این طریق پیشروی و آن را اشغال کند. بمباران گسترده برج‌ها و منازل مسکونی باقیمانده غزه در روزهای اخیر گواهی بر این مدعاست. در واقع اشغال یک منطقه در قاموس اسرائیل به معنای نابودی کامل و وجب به وجب آن است و اساسا هم بعد از نابودی کامل شهر غزه دیگر شهری وجود ندارد که اشغال شده باشد؛ بلکه یک مساحت با خاک یکسان شده اشغال شده است. نگارنده از همان ابتدای جنگ غزه تاکید داشت که اشغال نظامی این منطقه به این آسانی نیست و به یک باتلاق برای اسرائیل تبدیل خواهد شد. امروزه نه صرفا جریان اپوزیسیون اسرائیل بلکه حتی برخی وزرای لیکود امثال دیوید دودی امسلم، غزه را «ویتنام اسرائیل» می‌نامند. به همین علت هم نگارنده بعید می‌دانست که ارتش اسرائیل خود را درگیر این باتلاق کند و معتقد بود که جنگ غزه نباید زیاد طول بکشد؛ اما مثلث نتانیاهو و اسموتریچ و بن گویر کلا مولفه‌های شناخت اسرائیل را دگرگون کرده‌اند. همین متفاوت بودن غزه از کل فلسطین باعث شد که اسحاق رابین آرزو کند روزی از خواب بیدار شود و غزه را آب برده باشد. در این میان نیز آمریکا از صدور ویزا برای سفر محمود عباس رئیس حکومت خودگردان برای شرکت در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک خودداری کرد و وزارت خارجه آمریکا هم بر ضرورت مجازات سازمان آزادی‌بخش فلسطین و حکومت خودگردان به علت «تضعیف چشم‌انداز صلح» تاکید کرد و اعلام داشت که «شریک صلح» نیستند. اما کدام صلح؟ و کدام شریک؟ وقتی عملا اسرائیل کرانه باختری را تحت اشغال خود دارد و نظامیان آن تا مقر اقامت ریاست حکومت خودگردان در رام‌ الله آزادانه تردد می‌کنند و اخیرا هم ترامپ برای الحاق رسمی این منطقه (که عملا ملحق شده) چراغ سبز نشان می‌دهد و رئیس مجلس نمایندگان آمریکا هم به شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانه باختری می‌رود و از توسعه آن‌ها حمایت می‌کند، دیگر کدام صلح و درباره چی؟ وقتی آمریکا با محمود عباس که در تمام عمر خود مخالف مبارزه مسلحانه و منتقد شدید حماس بوده و هست و نیروهای امنیتی آن در کرانه باختری هم برای جلوگیری از حملات حماس و جهاد با شاباک اسرائیل همکاری کاملی داشته و دارند، این گونه برخورد می‌کند و ضمن ممانعت از سفرش به نیویورک، او را شریک صلح نمی‌داند، دیگر دنبال کدام شریک در جامعه فلسطینی می‌گردد؟ این نشان می‌دهد که مشکل اسرائیل نه صرفا حماس و گروه‌‎های فلسطینی بلکه «انسان فلسطینی» از هر طیف و گروهی است؛ در حالی که اسرائیل نزدیک به دو سال است که چنین جنگ ویرانگری را در غزه با هدف نابودی حماس به راه انداخته است؛ اما عملا با این رفتارها علیه ابومازن و توسعه شهرک‌سازی و غیره موجب تقویت جایگاه اجتماعی حماس در کرانه غربی شده است. ✍صابر_گل_عنبری ✅خط آخر @Khaate_Akhar
امروز رسماً اعلام شد که حدود ۸۰٪ کاربران از VPN استفاده می‌کنند و ۷۰٪ ترافیک کشور در بستر VPN ردوبدل می‌شود. ۸۰ درصد از ۱۲۱ میلیون مشترک اینترنت در کشور./ این یعنی پیروزی کامل مافیای فیلترشکن فروش‌ها در کشور که گردش مالی سالانه آن چیزی در حدود ۶۰ همت می‌شود. ✅خط آخر @Khaate_Akhar
🔻 طرح تقویت نیروهای مسلح دیروز ۱۶ شهریور ماه سال ۱۴۰۴ در صحن غیر علنی مجلس تصویب شد. 🔹 این طرح با هدف تقویت تجهیزات، امکانات و معیشت نیروهای مسلح تصویب شد و در نشست های آینده در صحن علنی نیز بررسی خواهد شد. 🔹 وزارت نفت و سازمان برنامه بودجه کشور مکلف هستند معوقه بودجه سال های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ را به نیروهای مسلح پرداخت کنند. 🔹 ۲ میلیارد یورو از منابع ارزی به ستاد کل برای خرید تسلیحات خارجی اختصاص یافت. 🔹 اختصاص ۱/۵ میلیارد دلار درآمد حاصله از فروش نفت به نیروهای مسلح برای جبران خسارات وارده انجام شد. 🔹 نزدیک ۳۰% از درآمد و مالیات سازمان ترانزیت هوایی کشور به نیروی هوایی ارتش برای تقویت پدافند هوایی و نیروی هوایی اختصاص خواهد یافت.(کلا شاید ۴۰میلیون دلار بشه!!) ‌ ✅خط آخر @Khaate_Akhar
خط آخر
🔻 طرح تقویت نیروهای مسلح دیروز ۱۶ شهریور ماه سال ۱۴۰۴ در صحن غیر علنی مجلس تصویب شد. 🔹 این طرح با ه
🚨✍بذل و بخشش‌های بی‌سابقه در بخش دفاعی؟ 🔴در روزهای پساجنگ ۱۲ روزه و پس از آشکار شدن ضعف‌های عمیق در برخی حوزه‌های نظامی، بیش از پیش روشن شد که مسیر گذشته در تقویت توانمندی‌های دفاعی پاسخگو نبوده و اصلاحات جدی، به‌ویژه در بخش بودجه‌ای، اجتناب‌ناپذیر است. 🔴دیروز خبری با مضمون تصویب طرح تقویت بنیه دفاعی در کمیسیون امنیت ملی مجلس منتشر شد ؛ طرحی که صرفا درحد عنوان خود امیدبخش به‌نظر می‌رسد اما پس از نگاهی دقیق‌تر، نگرانی‌های بزرگی را درباره آینده سیاست دفاعی کشور مطرح می‌کند. مطابق این طرح: کل بودجه سال ۱۴۰۴ برای تقویت توان دفاعی، به‌علاوه معوقات بودجه دفاعی ۱۴۰۳ پرداخت شود. به این ترتیب می‌توان بیان کرد همچنان بخشی از بودجه سال گذشته، تاکنون به نیروهای مسلح پرداخت نشده است که جای تعجب فراوان دارد!!! ۲ میلیارد یورو برای خرید خارجی اقلام عمده دفاعی با هماهنگی ستادکل نیروهای مسلح، در اختیار وزارت دفاع قرار داده می‌شود. ۲ میلیارد یورو به‌صورت تسهیلات (وام) از سوی بانک مرکزی با تضمین بازپرداخت از سوی سازمان برنامه و بودجه و یا پرداخت از سوی منابع صندوق توسعه ملی برای اجرای طرح‌های اضطراری در اختیار ستادکل قرار خواهد گرفت. ۱.۵ میلیارد دلار برای پشتیبانی دفاعی به ستادکل نیروهای مسلح واگذار می‌شود. ۳۰ درصد از عواید ترانزیت هوایی کشور به ارتش برای تقویت سامانه‌های پدافندی اختصاص یابد (مبلغی در حدود چند ده میلیون دلار). ⭕️به زبان ساده‌تر مجلس انتظار دارد تا با تخصیص بودجه در حدود ۲ میلیارد یورو + ۱.۵ میلیارد دلار + ۲ میلیارد یورو (به شکل وام) به نیروهای مسلح، هم خسارات جنگ جبران شود، هم تجهیزات جدید تهیه گردد، هم توان عملیاتی ارتقا یابد و مشکلات معیشتی نیروهای مسلح نیز رفع شود! آن هم در شرایطی که براساس طرح فوق، همچنان بخشی از بودجه سال گذشته به نیروهای مسلح پرداخت نشده و به این ترتیب حتی پرداخت کامل یا بخشی از بودجه مصوب در طرح فوق نیز در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد! ⭕️برای توصیف بهتر شرایط می‌توان نمونه‌های بسیاری از سرتاسر جهان درمورد خریدهای تسلیحاتی مثال زد؛ با این حال فقط به دو مورد از کشورهای همسایه اشاره می‌شود: ⭕️جمهوری آذربایجان (!) در فوریه برای ارتقای توان دفاع هوایی خود قراردادی به ارزش ۴.۶ میلیارد دلار برای خریداری ۴۰ فروند جنگنده JF-17 تاندر (Block-3) با پاکستان به امضا رساند. ⭕️ترکیه نیز قصد دارد پس از توافقنامه اولیه که در ماه جولای امسال مابین وزرای دفاع ترکیه و انگلیس به امضا رسید ، قرارداد خود را به ارزش ۵.۶ میلیارد دلار برای تهیه ۴۰ فروند جنگنده یوروفایتر تایفون نهایی کند. ⭕️همین دو مورد کافی است تا بدانیم باتوجه به شرایط فعلی و نیازهای مختلف نیروهای مسلح (بازسازی آسیب‌ها، نوسازی تجهیزات، خریداری تجهیزات جدید و...) منابع مصوب مجلس نه تنها اندک است، بلکه حتی برای خرید ابتدایی‌ترین تجهیزات هم کافی نخواهد بود. به‌عنوان مثال خرید فقط یک فروند جنگنده JF-17 پاکستانی که جزو نازل‌ترین گزینه‌های دردسترس کشور است، بیش از ۱۰۰ میلیون دلار هزینه به‌همراه دارد! ⭕️تا وقتی در ذهن سیاستگذاران این دو گزاره درک نشود، نباید انتظار بهبود معنی داری در نیرو های مسلح داشت: ⭕️اول: هزینه دفاعی نه یک خرج اضافه بلکه یک سرمایه‌گذاری است. هزینه نکردن امروز به‌معنای تحمل خسارات چندبرابری در جنگ‌های فرداست. هر واحد پولی که اکنون در بخش دفاعی هزینه نشود، در آینده به خسارات صد و هزار واحدی ختم خواهد شد. ⭕️دوم: امنیت ارزان به‌دست نمی‌آید! نمی‌توان انتظار داشت با صرف بودجه‌های اندک، نیازهای حیاتی کشور در برابر تهدیدات عظیم و درحال گسترش را تأمین کرد. گویا دستمزد حداقلی مهندسان و نیروی کار حرفه‌ای، منابع اولیه یارانه‌ای و انرژی دردسترس و ارزان تصورات متفاوتی در ذهن افراد مسئول ایجاد کرده است! ⭕️متأسفانه به‌نظر می‌رسد حتی انفجارهای مهیب ناشی از بمباران صهیونیستی در تهران هم نتوانسته برخی مسئولین را متوجه شرایط فعلی کند. درنهایت می‌توان با قطعیت اظهار داشت که ادامه این روند (حتی اگر فرض کنیم بودجه تخصیص داده شده در مسیر درست صرف شود)، همان حرکت در مسیر گذشته است!! ✅خط آخر @Khaate_Akhar