خودمان را امروز در قامت همت، باكری و خرازی، و چمران سر صحنه ی خاكریز تاریخی ببینیم كه در مقابل دشمنی ایستاده كه خواسته اش تمامیت جمهوری اسلامی است آنگاه نگاهمان را به خطاهای اشتباه و یا فاحش پشت خاكریز نمی كنیم بلکه صحنه ی اصلی درگیری را نشانه می رویم و میدانیم گذر از خطا و اشتباه مان ما را از صحنه ی نبرد اصلی غافل نمی كند، اما این به معنای چشم پوشی بر خطاها نیست، این به منزله تاكتیک جنگی است كه در آن قرار گرفته ایم و ذره ای از مسئولیت مان نسبت به فریاد و تصحیح اشتباهات درون خاكریز نمی كند، اما عذری هم برای خالی كردن میدان نبرد نخواهد بود. بایست صحنه را خوب فهمید، جای مان را تشخیص دهیم و آنگونه كه باید در میدان عمل كنیم و گرنه دچار خطای راهبردی شده ایم آنهم بخاطر اشتباه ها و خطاهای محاسباتی پیرامون مان. عزیزان! خطای جمهوری اسلامی محاسباتی است، خطای در میدان عمل است كه برای هر میدان داری رخ می دهد آنهم با چنین حجم آتشِ همه جانبه (جنگ هیبریدی)از سوی دشمن، اما قرار نیست ما تاكتیک را از دست بدهیم و اسیر تکنیک های روانی دشمن شویم و از گذر و گذار از اشتباهاتمان كوتاه بیاییم. بزرگترین خطا امروز، خالی كردن خیمه ای است كه دشمن قصد جان ستون خیمه اش را كرده است. امروز حیثیت انسانی مان گره خورده است به این جمهوریت چه آنکه اسلام را قبول داشته باشیم یا آنکه ایران را عزیز جان بدانیم #انتخابات_حرکت_تعالی_بخش #لبیک_یا_خامنه‌ای #انتخاب_درست_مشارکت_حداکثری_ایران_قوی https://eitaa.com/motalebat22