نشنال اینترست: درسی از اوکراین برای تایوان ✍پل هیر - یکی از دلایلی که ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه برای حمله به اوکراین به آن استناد می کند، این است که در دو دهه اخیر آمریکا و متحدان اروپایی آن نگرانی های امنیتی روسیه را به ویژه درباره گسترش ناتو نادیده گرفتند. بسیاری از کارشناسان این موضوع را رد و وجود هرگونه تضمینی در دهه 1990 مبنی بر اینکه آمریکا ناتو را گسترش نخواهد داد، انکار و ادعاهای پوتین را هم که اوکراین یا گسترش ناتو می توانند به منزله تهدیدی برای روسیه باشند، رد می کنند. کارشناسان سایر محرک‌های رفتار پوتین را تعیین‌کننده‌تر می دانند، رفتارهایی مانند خودبزرگ بینی، تحقیر دموکراسی و کینه توزی روسیه. واشنگتن هم از قبول این موضوع سر باز می زند که حمایتش از توسعه ناتو در 25 سال گذشته با اوضاع کنونی که با آن مواجهیم ارتباط دارد. در واقع تصمیم پوتین برای حمله به اوکراین منحصرا به امپریالیسم و توسعه طلبی ذاتی روسیه و/یا شرارت و غیرعقلانی بودن ذاتی پوتین نسبت داده می شود. براساس این توضیح، واشنگتن هیچ کاری انجام نداده است که عزم راسخ مسکو برای الحاق مجدد اوکراین به حوزه نفوذ روسیه را تقویت کند. آنچه در این نظریه نادیده گرفته می شود، این احتمال است که مسکو و حتی پوتین شخصا تا زمانی مایل به پذیرش یک اوکراین مستقل بوده اند که غرب آن را به حوزه نفوذ تحت رهبری آمریکا نکشانده باشد. اما با گسترش تدریجی ناتو در طول زمان و مطرح شدن احتمال پیوستن اوکراین به آن، ناراحتی و خصومت پوتین نیز به تدریج افزایش یافت. برکناری رئیس جمهور طرفدار روسیه در اوکراین در سال 2014 نیز به این ناراحتی ها دامن زد تا آنجا که پوتین سرانجام تصمیم گرفت کریمه را به روسیه الحاق کند. در نهایت، این مطالب که اوکراین هنوز واجد شرایط عضویت در ناتو نیست و احتمالاً برای چندین سال دیگر هم شرایط لازم را کسب نخواهد کرد، پوتین را راضی نکرد. از نظر وی تنها یک تضمین که اوکراین هیچگاه به عضویت ناتو درخواهد آمد، کافی بود تا نگرانی پوتین را از پیوستن اوکراین به یک بلوک متخاصم و آوردن آن تا لب مرزهای روسیه کاهش دهد. این مطالب درباره تایوان هم صدق می کند. از نظر پکن، افزایش حمایت واشنگتن از تایپه به منزله همان حمایت واشنگتن از گسترش ناتو در اروپا برای روسیه است. به عنوان مثال، سیاست های آمریکا در برابر تایوان بر این موضوع تاکید داشت که هرگونه راه حل بلندمدت برای آینده این جزیره باید با موافقت مردم تایوان همراه باشد. واشنگتن به تدریج ماهیت و دامنه روابط غیر رسمی خود را با تایوان ارتقا و مشارکت تایوان در سازمان های چندجانبه و امور جهانی را افزایش داد. این روند مانند گسترش ناتو تدریجی بود. و همانگونه که گسترش ناتو به سمت الحاق اوکراین به حوزه نفوذ آمریکا پیش می رفت، روابط آمریکا و تایوان هم به تدریج به سمت تشکیل یک اتحاد راهبردی البته به هزینه #چین پیش می رود. همان گونه که پوتین، به این علت که واشنگتن به نگرانی های روسیه درباره گسترش ناتو توجهی نکرده بود، به اوکراین حمله کرد، بعید نیست که پکن هم احساس مشابهی داشته باشد و اگر واشنگتن به نادیده گرفتن نگرانی های چین درباره تضعیف سیاست چینِ واحد ادامه بدهد، به استفاده از زور متوسل شود. کانال جامع خدمات طلاب @khadamattollab