eitaa logo
قیام امام زمان ( عج) نزدیک است ✌️
212 دنبال‌کننده
11.7هزار عکس
10.1هزار ویدیو
72 فایل
السلام علیک ایها القائم سلام بر تو ای مولایی که تمام حق های بر زمین مانده قیام تو را انتظار میکشد... و دلهای غمدیده به امید قیام تو می تپد صحیفه مهدیه زیارت بقیة الله ارواحنا فدا در سختی‌ها #الهم عجل لولیک الفرج ارتباط با ادمین @hemati7975
مشاهده در ایتا
دانلود
چگونگی غلبه بر گناهی مانند غضب و عصبانیت ‏‏بهترین علاج‌ها که علمای اخلاق و اهل سلوک از برای مفاسد اخلاقی فرموده‌اند، این است که هر یک از این مَلَکات زشت (صفات ناپسند پایدار) را که در خود می‌بینی، در نظر بگیری و برخلاف آن تا چندی (مدتی) مردانه قیام و اقدام کنی و همت بگماری بر خلاف نَفْس تا مدتی، و بر ضد خواهش آن رذیله (صفت ناپسند) رفتار کنی و از خدای تعالی در هر حال توفیق طلب کنی که با تو اِعانت (یاری) کند در این مجاهده (مبارزه). 🔻مسَلماً بعد از مدت قلیلی آن خُلْق زشت رفع شده و شیطان و جُندش (لشکرش) از این سنگر فرار کرده، جنود رحمانی (لشکریان الهی) به‌جای آن‌ها برقرار می‌شود.‏ 🔻‏‏مثلاً یکی از ذمایم اخلاق (اخلاق‌های مورد سرزنش) که اسباب هلاکت انسان و موجب فشار قبر است و انسان را در دو دنیا مُعَذّب دارد، بَدخُلقی با اهل خانه یا همسایگان یا هم شغل‌ها یا اهل بازار و محله است که این زاییده غضب و شهوت است. اگر انسان مجاهد مدتی در صدد بر آید که هر وقت ناملایمی پیش‌ می‌آید از برای او و آتش غضب شعله‌ور می‌شود و بنای سوزاندن باطن را می‌گذارد و دعوت می‌کند او را بر ناسزا گفتن و بدگویی کردن، (تأمل کند و) برخلاف نَفْس اقدام کرده، عاقبت بد و نتیجه زشت این خُلق را یاد بیاورد. در عوض ملایمت به خرج بدهد و در باطن، شیطان را لعن کند و به خدا از او پناه ببرد، من به شما قول می‌دهم که اگر چنین رفتاری کنید، بعد از چند مرتبه تکرار آن خُلق، به‌کلی عوض شده و خُلق نیکو در باطن مملکت (وجود) شما منزل می‌کند. 🔻ولی اگر مطابق میل نَفس رفتار کنید، اوّلا در همین عالم ممکن است شما را نیست و نابود کند. پناه می‌برم به خدای تعالی از غضب که می‌شود در یک آن (لحظه) انسان را در دو دنیا هلاک کند، خدای ناخواسته موجب قتل نَفسی (آدم‌کشی) بشود. ممکن است انسان در حال غضب به نوامیس الهیه (انبیا و اهل‌بیت علیهم‌السلام) ناسزا بگوید؛ چنانچه دیدیم مردم را در حال غضب که رَدّه (سخنان ارتدادآمیز) گفتند و مرتد شدند. حکما فرموده‌اند که کِشتی بی‌ناخدا که در موج‌های سخت دریا گرفتار شود، به نجات نزدیک‌تر است از انسان در حال غضب! یا اگر خدای ناخواسته اهل جدال (گفت‌وگوی پرخاشگرانه) و مراء (دعوا) در مباحثه علمیه (گفت‌وگوی علمی) هستی، مدتی بر خلاف نفْس اقدام کن. در مجالس رسمی که مَشحون (پُرشده و آکنده) به علما و عوام است، مباحثه که پیش‌آمد کرد، دیدی طرف صحیح می‌گوید، مُعتَرف (ِاقرارگر) به اشتباه خودت بشو و تصدیق آن طرف را بکن. امید است در اندک زمانی رفع این رذیله (اخلاق ناپسند) شود. (قسمت ۵) 📚کتاب چهل حدیث (مرحوم امام خمینی) حدیث اول، فصل «معالجه مفاسد اخلاقیه» ╭┅┈┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈╼┅╮ @khadem_emame12 ╰┅╾┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈┈┅╯
❇️ خدا روی ناموسش غیرت دارد پس ای عزیز، بیدار شو و پنبه غفلت را از گوش برون کن و خواب غفلت را بر چشم خود حرام نما، و بدان که تو را از خدای تعالی برای خود آفریده، چنانچه در حدیث قدسی می فرماید: «... ای پسر آدم، همه چیز را برای تو آفریدم و تو را برای خود آفریدم.» و قلب تو را منزلگاه خود قرار داده. تو و قلب تو یکی از نوامیس الهیّه هستید، حق تعالی غیور است نسبت به ناموس خود، این قدر پرده‌دَری مکن به ناموس حق‌تعالی، دست‌درازی را روا مدار. 🔻بترس از غیرت حق‌تعالی که تو را در این عالم همچنان رسوا کند که هر چه خواهی اصلاح کنی نتوانی. تو در ملکوت (باطن) خود در حضور حضرات ملائکه و انبیای عظام پرده ناموس الهی را پاره می‌کنی، و اخلاق فاضله (نیکو) را که به‌واسطه آن‌ها اولیا تَشَبُّه به حق پیدا می‌کنند، تسلیم غیر حق می‌کنی؟ و قلب خود را به دشمن حق می‌دهی؟ و شرک می‌ورزی در باطن ملکوت خود؟! 🔻بترس از آنکه حق‌تعالی علاوه بر آن که ناموس ملکوت تو را پاره کند و تو را پیش انبیای عظام و ملائکه مقرّبین مُفتَضَح (بی‌آبرو) و رسوا کند، در همین عالم تو را مفتضح کند و مبتلا کند به فَضیحَتی که جبران‌پذیر نباشد و پاره شدن عصمتی که وصله‌بردار نباشد. 🔻حق‌تعالی «ستّار» (پوشاننده گناهان) است، ولی «غیور» هم هست، «ارحم الراحمین» (مهربان‌ترین مهربانان) است، ولی «اشدّ المعاقبین» (شدید‌ترین کیفردهنده) هم هست. سَتر می‌فرماید (می‌پوشاند) تا وقتی از حد نگذرد. ممکن است خدای نخواسته این کار بزرگ و این رسوایی ناهنجار، غیرت را بر سَتر (پوشش)، غلبه دهد. ... 🔻پس، قدری به خود آی و رجوع به خدا کن و بازگشت به‌سوی او نما، که خدای تعالی رحیم است و پی بهانه می‌گردد برای رحمت. اگر رجوع کردی، به غفران (آمرزش) خود، سَتر می‌فرماید عیوب گذشته را و نمی‌گذارد کسی بر آن مطلع شود، و تو را صاحب فضیلت می‌کند و اخلاق کریمه را در تو جلوه می‌دهد. ... ‏‏هان ای عزیز! تو خود دانی! می‌خواهی این را بپذیر یا آن را. ... خدای تعالی بی‌نیاز است از ما و همه مخلوقات و اخلاص ما و همه موجودات عالم.‏ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 کتاب چهل حدیث (مرحوم امام خمینی) حدیث دوم، مقام دوم، فصل دوم ╭┅┈┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈╼┅╮ @khadem_emame12 ╰┅╾┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈┈┅╯
🔵 عُجب، گناه بزرگ ولی مخفی شرح «عُجْب» ... عبارت است از بزرگ شمردن عمل صالح و کثیر شمردن آن و مسرور شدن و اِبتهاج (شادی) نمودن به آن، و غَنْج (خوشی) و‏ دَلال (ناز و کرشمه) کردن است به واسطه آن، و خود را از حد تقصیر خارج دانستن است. و اما مسرور شدن به آن با تواضع و فروتنی کردن از برای خدای تعالی و شکر ذات مقدس حق کردن بر این توفیق و طلب زیاده کردن، عُجب نیست و ممدوح است.‏‎ 🔻... علامه مجلسی طاب‌ثراه نقل می‌فرماید که «... شک نیست کسی که اعمال صالحه کند، از قبیل روزه و بیداری شب و غیر آن، در نَفْس او بهجت و سروری حاصل شود! پس اگر این بهجت برای آن است که خدای تعالی به او عطایی فرموده و نعمت عنایت کرده که آن نعمت و عطا این اعمال صالحه است، و با این وصف ترسناک باشد از نقص آن‌ها و بیمناک باشد از زوال (از بین رفتن) نعمت و از خدای تعالی زیاده (نعمت بیش‌تر) طلب کند، این ابتهاج و سرور، عُجب نیست! 🔻و اگر این ابتهاج از جهت آن است که این اعمال از اوست و اوست که دارای این صفت است، و بزرگ شمارد اعمالش را و اعتماد کند بر آن‌ها و خود را از حد تقصیر خارج داند و به جایی رسد که گویی منّت‌گذاری کند بر خدای تعالی به‌واسطه این اعمال، پس این سرور، عُجب است.» 🔻مرتبه اولیٰ (نخستین)، که از همه بالاتر و هلاکش بیش‌تر است، حالی است که در انسان به‌واسطه شدت عُجب پیدا شود که در قلب خود بر ولیّ‌نعمت (نعمت‌دهنده و نعمت‌بخش) خود و مالک‌الملوک (پروردگار متعال) به ایمان یا خصال دیگرش منّت گذارد. گمان کند که به واسطه ایمان او در مملکت (آفرینش) حق، وسعتی یا در دین خدا رونقی پیدا شد. 🔻یا به‌واسطه ترویج او از شریعت یا ارشاد و هدایت او یا امر به معروف و نهی از منکر او یا اجرای حدود یا محراب و منبرش به دین خدا رونقی بسزا داده، یا به‌واسطه آمدن در جماعت مسلمین یا به پا کردن تعزیه (مجلس عزاداری) حضرت ابی‌عبدالله‌الحسین علیه‌السلام، رونقی در دیانت (دین‌داری) حاصل شد که به‌سبب آن بر خدا و بر سید مظلومان و بر رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، منّت دارد. هر چند اظهار این معنا نکند، در دلش منّت می‌گذارد. و از همین باب است ‏منّت‌گذاری بر بندگان خدا در امور دینیّه. مثل آن که در دادن صدقات واجبه (مثل زکات) و مستحبه و در دست‌گیری از ضُعَفا و فقرا بر آن‌ها منّت‌گذاری کند. گاهی این منت‌گذاری مخفی است حتی بر خود انسان! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 کتاب چهل حدیث (مرحوم امام خمینی) حدیث سوم، «عُجْب» / فصل «در مراتب عُجب» ╭┅┈┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈╼┅╮ @khadem_emame12 ╰┅╾┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈┈┅╯