« شور | از بی حرمی تو » #محرم 1399 #کربلایی_حسین_طاهری #حسینیه_فاطمه_الزهرا_س _ از بی حرمی تو عمریه که شرمندست اما چه کنم آقا عاشق به امید زندست خواب دیدم که گوشهٔ ، حرمت گریونم دم ضریحت آقا ، میرمُ می‌خونم ای گل وفا حسن معدن سخا حسن می‌کُشی مرا حسن می‌کُشی مرا حسن... ای که خدای کرمی صد ساله که بی حرمی حسن...وای... **** ساخته حرمت میشه با کارگر ایرانی باز آمدن ای شاهُ میخونه کریمخانی از کرببلا میشم ، به مدینه عازم سلام میدم تو بقیع ، به جای حاج قاسم عشق دلنشین تویی مادری ترین تویی شور اربعین تویی ای که خدای کرمی ، صد ساله که بی حرمی حسن...وای... **** گریه می‌کنم یاده اون کوچه و صبر تو مثل چادر خاکی خاکی شده قبر تو دیدی دست مادرت ، به روی دیواره با سیلیِ بی هوا ، شکسته گوشواره گریه سرپناه تو بی‌کسی سپاه تو کوچه قتلگاه تو/حسن ای به زهرا نور عین ای کریم عالمین ای غریب تر از حسین/حسن ای که خدای کرمی ، صد ساله کی بی حرمی