#آشتی_با_امام_عصر_عج_الله
#دکتر_علی_هراتیان
#قسمت_سی_و_دوم
اگر پرسشنامه ای را در اختیار ما بگذارند و از ما بخواهند گرفتاری های خود را به ترتیب اولویت فهرست کنیم، چند درصد، نخستین گرفتاری خود را غیبت امام زمان علیه السلام خواهیم دانست؟
و اگر هم اکنون فرشته ای از آسمان نازل شود و بگوید: من مأموریت دارم فقط یک حاجت و خواسته ی تو را حتما برآورده سازم، کدام یک از ما مهم ترین حاجت و خواسته ی خود را فرج امام عصر ذکر خواهیم کرد؟
در سفرهای زیارتی، در اوقات استجابت دعا، در آن لحظه هایی که دل میشکند و اشک جاری می شود، چه تعدادی از ما، درخواست فرج را در اولویت دعاهایمان قرار میدهیم؟
تأسف آور است که بگویم یکی از همکاران فرهنگی که سالها معلم دینی و عربی بوده و اخیرا بازنشسته شده است. پس از مطالعه ی این سطور، به نویسنده گفت:
من تا به حال، نمی دانستم علت غیبت امام عصر ، بی وفایی و بی معرفتی ما شیعیان است!!
به راستی، امام عصرعلیه السلام در کجای زندگی ما قرار دارد؟ متن یا حاشیه؟ متأسفم که بگویم حتی در حاشیه ی زندگی برخی از ما نیز حضور آقا لمس نمی شود.
اگر یک بار کسی من و شما را به خانه ی خویش دعوت کند و بر سر سفره ی خود بنشاند و به اصطلاح نمک گیرمان کند، سعی میکنیم به هر نحو ممکن، این محبت او را تلافی کنیم. چگونه است که عمری، خود، به همراه خانواده و بستگان و هم وطنان و هم نوعان و ... همه ی مخلوقات خدا، مهمان خوان گرم امام عصرعلیه السلامیم؛ ولی حق نمک را ادا نمی کنیم؟!
متأسفانه آگاهی برخی نوجوانان و جوانان شیعه از زندگی ورزشکاران و چهره های به اصطلاح هنری و گاه علمی داخلی و خارجی بیش تر از اطلاعات عمومی آنها راجع به پیشوایان دین است. واقعا جای امام عصر علیه السلام در زندگی فردی و اجتماعی ما خالی است.
آشنایی اکثر شیعیان با ابعاد زندگی امام دوازدهم ناچیز و مبهم است و فلسفه ی غیبت امام و ظهور آن حضرت برای آنها به خوبی تبیین شده نیست... مگر از یازده امام پیشین چه قدر میدانند؟؟
اگر چند سال باران نبارد و خشک سالی مزارع و کشتزارها و دام ما را تهدید کند، حاضریم سر و پا برهنه، به بیابان رویم و با دل شکستگی، نماز استسقا بخوانیم؛ هر چند با اندک احتمالی به آمدن باران.
آیا شایسته نیست دوازده قرن غیبت که خشکسالی معنوی و قحطی دیانت را به دنبال داشته و سعادت دنیا و آخرت ما را تهدید کرده و دین نگه داشتن (یعنی از جهنم رستن) را همچون گرفتن آتش در کف دست مشکل ساخته است ما را برای نماز جهت طلب ظهور و تعجیل فرج، به دشتها و صحراها بکشاند؟ این کاری بود که بنی اسرائیل کردند و جواب گرفتند. پیر و جوان و زن و بچه به بیابان رفتند و یکپارچه خلاصی خود را از ستم فرعونیان طلب کردند و خداوند متعال نیز صد و هفتاد سال از باقی مانده ی عذاب آنها را بخشید.
آری، برای امور شخصی و دنیوی اگرچه احتمال اجابت ضعیف باشد دست به دعا می شویم؛ اما برای رسیدن وقت ظهور و تسریع امر فرج با آن همه سفارش ها که ائمه ی معصومین علیهم السلام راجع به تأثیر دعا در جلو افتادن زمان ظهور به ما کرده اند. کم تر دعا میکنیم!
در توسلات و سفرهای زیارتی ما نیز اماممان غریب است. شده است تا به حال مفاتیح الجنان را باز کرده زیارت حضرت صاحب الامر را بخوانیم و در بخش بخش آن تعمق کنیم؟ اگر به سفر عتبات عالیات برویم، چند روز در سامرا توقف خواهیم کرد؟ و مردم باید برای رسیدن به مقام قرب خداوند تعالی، کسب سعادت دنیا و آخرت و نجات از عذاب جاودان الهی، به در خانه ی اهل بیت علیه السلام مراجعه کنند و اگر سر برتافتند، به خویشتن ظلم و با دست خود موجبات هلاکت و خواری دنیا و آخرت خود را فراهم کرده اند.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
جهت مطالعه‌ی بخش‌های دیگر به کانال "عطرظهورمولا" بپیوندید👇
#آشتی_با_امام_عصر_عج_الله
#دکتر_علی_هراتیان
#قسمت_سی_و_سوم
«تذکری سودمند»
یکی از نقاط ضعف عمده که در میان گویندگان، نویسندگان، پژوهشگران و روشن فکران مسلمان وجود دارد، پرداختن به حاشیه و غفلت از متن ظهور است. گاه تمام توان و علم و دانش خود را معطوف به مطالب فرعی و کم اهمیت تر کرده ایم؛ ولی از شخص ولی الله ، انتظارات آن حضرت و درخواست فرج غافل مانده ایم. درست است که گفتن و شنیدن و خواندن و نوشتن راجع به مسائلی چون علائم آخر الزمان جذاب و شیرین است؛ ولی ما به شناخت آن حضرت و متعاقبا دعا برای تعجیل فرج مؤظفیم و شناخت نشانه های ظهور از اهمیت کمتری برخوردار است.
حضرت امام حسن مجتبی(ع) در عالم خواب یا مکاشفه به مرحوم آية الله میرزا محمدباقر فقیه ایمانی فرمودند:
((در منبرها به مردم بگویید و به آنان دستور دهید توبه کنند و در باره ی تعجيل ظهور (حضرت) حجت ارواحنافداه دعا کنید. دعا برای آمدن آن حضرت مانند نماز میّت نیست که واجب کفایی باشد و با انجام دادن عده ای، از دیگران ساقط شود؛ بلکه مانند نمازهای پنجگانه است. بر هر مرد و زن بالغ واجب است برای ظهور امام زمان غایب دعا کند.))
اگر تا امروز آنگونه که باید به وظیفه عمل نکرده ایم و از دعا برای فرج منتقم آل محمد(ع) غافل مانده ایم، برای جبران دیر نشده است. بیایید با خداوند مهربان عهدی ببیندیم و خالصانه به درگاه حضرتش عرضه بداریم:
((بار پروردگارا! اگر از اول عمر من تا هم اکنون، در پرونده ی من عملی هست که مورد رضایت توست، (اعم از حج مقبول، زیارت امامان علیه السلام و امام زادگان، قرائت قرآن، نماز جماعت، صدقه، احسان به خلق، صله ی رحم، ذکر، عزاداری، ادعیه و سایر اعمال مستحبی و ...) همین لحظه از پرونده ی عمل من بردار و برای تعجیل در فرج منجی عالم منظور فرما و از امروز هم ثواب هر عمل خیر مرا که رضایت تو در آن است برای تعجیل فرج مقرر دار. خداوندا. حتی برای لحظه ای مرا از یاد مولايم غافل مگردان))
کاری کنیم؛ ورنه خجالت برآورد روزی که رخت جان به جهان دگر کشیم
خوب است در این قسمت از شادروان حاج شیخ احمد کافی خراسانی، شیدای امام زمان و فریادگر غربت آن حضرت و بنیانگذار مهدیه های شهرهای ایران یادی کنیم. این سخن اوست:
به خدا. آی شیعه ها۔ آقایمان خواهد آمد، به خدا، طرفدار ما بی کسان می آید.
آقاجان! به خدا ما غریب شدیم. پسر فاطمه ،به خدا شیعه ها بی کس شدند آقاجان! هر کس رسید توی سر ما می زند. آری، همین است؛ کسی که آقایش بالاي سرش نباشد توی سرش می زنند. قربانت شوم! حجة بن الحسن شیعه ها پژمرده شدند. پسر فاطمه دوستانت افسرده شدند.
مهدی قرآن! طرفدارانت دل شکسته شدند. خودت هم از خدا بخواه که فرجت را نزدیک کند. فراق خودمان کم است، دشمن هم ما را سرزنش می کند؛ اگر آقایی داشتید، می آمد!
آقاجان! بچه هامان جوان شدند؛ جوان هامان پیر شدند؛ یک مشت از پیرهامان مردند؛ آخر هم تو را ندیدند....
به خدا قسم۔ ای مردم! دعاهایتان اثر دارد؛ ناله هایتان اثر دارد. خود آقا به مرحوم مجلسی فرموده: «مجلسی؛ به شیعه ها بگو برایم دعا کنند.» هی پیغام می دهد. به خدا دلش خون است..
حالا می خواهم دعا کنم: الهي، به پهلوی شکسته ی زهرا ، خدایا، به صورت سیلی خورده ی زهرا ، الهي، به جگر پاره پاره ی امام حسن ، الهي، به سر بریده ی امام حسین قسمت می دهم که دیگر فرجش را نزدیک کن.
«تنوع ادعیه و زیارات»
نباید پنداشت تنها نمونه ی دعا برای ظهور، خواندن دعای فرج و ختم صلوات است.
ادعیه، زیارات، نمازها، اذکار و توسلات زیادی وجود دارد که می تواند در مسیر برقراری ارتباط معنوی با قطب عالم امکان و دعا برای فرج مورد استفاده قرار گیرد. نمونه ای از متون دیگر صلوات ابو الحسن ضراب اصفهانی است که سید ابن طاووس توصیه می کند: اگر هیچ کدام از اعمال روز جمعه را که در خصوص حضرت صاحب الأمر وارد شده است. به جا نیاوردی، هرگز این صلوات را ترک نکن؛ زیرا در این صلوات سری هست و خداوند ما را به آن آگاه فرموده است.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
#آشتی_با_امام_عصر_عج_الله
#دکتر_علی_هراتیان
#قسمت_سی_و_چهارم
«لزوم توجه و توسل و رجوع به ساحت مقدس امام عصر»
متأسفانه مشاهده می شود که برخی محبان اهل بیت(ع) در توجهات و توسلات و نذر و نیازهای خویش، کم تر به وجود حضرت صاحب الزمان أرواحنافداه متوجه و کم تر به آن درگاه بلند متوسل می شوند. اگر چه تمامی این بزرگواران نور واحدند، چون این روزگار دوران امامت حضرت مهدی أرواحنافداه است، توصیه ی خود بزرگواران معصومین است که ما به امام حي و حاضر در زمان خویش متوجه شویم و از ساحت او استمداد بطلبیم. آری، او امام زمان ماست و زمانه، زمانه ی امامت آن حضرت است.
با غیبت، هیچ یک از شؤون امامت تعطیل نشده است؛ تنها حضور آشکار امام را در صحنه ی گیتی نمی بینیم. هم چون پدران پاک نهادش همه ی کائنات و موجودات تحت فرمان اویند. سرنوشت بشریت از زیر دست با کفایت او می گذرد و دعاها و راز و نیازهای مردم به فرمان وی که حجة الله و خليفة الله است به اجابت می رسد.
پس اگر در این دوران که منصب امامت به آن وجود نازنین تعلق دارد، در گرفتاری ها و مشکلات، به ذوات مقدس معصومین علیهم السلام متوسل شویم، آن بزرگواران نهایتا حاجت ما را به فرزند منتظر خود که پیشوای زنده این روزگار است، ارجاع می دهند؛ چنان که مولا امیر مؤمنان مرحوم مقدس اردبیلی را (در وقتی که اشکالات علمی خود را به کنار تربت پاک شاه ولایت آورده بود) به امام زمان ارواحنا فداه توجه داده فرمودند:
(به مسجد کوفه برو و سؤال های خود را از امام زمان خویش بپرس)
علامه ی فاضل مرحوم مامقانی می گوید:
در صحن مسجدالحرام، در عالم خواب خدمت پیامبر (ص) مشرف شدم. پس از نماز، به حضور ایشان شتافته عرض ادب و اظهار حاجت کردم. فرمودند: (مامقانی! دوران
من گذشته است. امروز دوران فرزندم مهدي أرواحنافداه است! حاجتت را آن جا ببر .)
در گزارش دیگری، یکی از شیعیان حکایت می کند:
سید مقدسی که در همسایگی ما بود شبی خواب دیده بود که پیامبر اکرم (ص) و حضرت رضا (ع) و حضرت حجت ارواحنافداء به خانه ی او وارد شده اند. سید احتراما به پا ایستاده بود تا پیامبر خدای نشستند و آن دو امام نیز در خدمت رسول اکرم به پا ایستاده ماندند. بعد حضرت رضا به خاتم انبیا از روس ها شکایت کردند که:
((شیعیان ما از دست این خرس شمال در فشار و سختی اند. تدبیری بفرمایید.)) آن حضرت فرموده بودند: ((چون امروز مدیر دنیا حجة بن الحسن است. شکایت به او برید))
نتیجه آن که توجه و توسل به سایر ائمه اطهار نمی تواند توجیه گر بی اعتنایی به امام زمان ارواحنافداه باشد و وظیفه ی ما را در برابر پیشوای مهربانی که حي و ناظر است ساقط نمی کند. باید نام و یاد امام زمان ارواحنافداه را فریاد کرد. تنها به هنگام سوگند خوردن به یاد او نیفتیم؛ آقا همیشه در دسترس است. قدر این بزرگ ترین نعمت الهی را بدانیم. از ارتباط با او غافل نشویم.
گفتیم که آن حضرت منشی ندارد. بی هیچ واسطه، بدون وقت و هم آهنگی قبلی، هر کجا و هر وقت که او را صدا بزنیم، کریمانه نگاه مهربانش را به ما معطوف می دارد. دیدیم که از پدر مهربان تر از مادر دلسوزتر، از برادر نزدیک تر و از هر دوست و آشنایی صمیمی تر است، با تمام ضعف ها و نقایص ما، باز هم دوستمان دارد. وقتی دشمنان او به یمن و برکتش روزی می خورند و ادامه حیات می دهند، هیهات که محبان و شیعیان خویش را واگذارد!
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
جهت مطالعه‌ی بخش‌های دیگر به کانال "عطرظهورمولا" بپیوندید:
#آشتی_با_امام_عصر_عج_الله
#دکتر_علی_هراتیان
#قسمت_سی_و_پنجم
اگر شأن أمام شأن «پدری» است که هست و ما خود را از فرزندان او می دانیم، طبیعی است همان گونه که با پدر جسمانی خویش با ادب و احترام به گفت و گو می نشینیم می توانیم با امام نیز که پدر معنوی ماست دائما سخن بگوییم و نجوا کنیم و چه بسا حرفهایی را که با نزدیک ترین کسان خویش قابل طرح ندانیم به راحتی با آن رازدار مهربان در میان نهیم.
هر کس می تواند این گفت و گو و نجوا را به زبان و بیان خویش انجام دهد و در هر مشکلی به ولی خدا متوسل شود و با زنده نگه داشتن یاد و احساس حضور دائم او در قلب و جانش، به وظیفه ی ارتباط و تمسک با امام عصر أرواحنافداه جامه ی عمل بپوشاند.
بیاییم هر یک از ما که تا کنون غافل بوده ایم، از هم اینک آغاز کنیم. نخستین گام هم طلب عفو از گذشته های آکنده از بی مهری نسبت به امام است. عرض کنیم که:
اگر در طول عمر خویش، موجبات آزار و رنجش خاطرتان را فراهم کرده ایم، اگر هر کداممان به نوعی بد کرده ایم، باز هم همچون فرزندان خطا کار، شما پدر مهربان خود را دوست داریم و آرزویمان کسب رضایت و جلب عنایت شماست.
ای از پدر مهربان تر! با این همه بدی و کژراهه رفتن، ما را در این دوران محرومیت، از نگاه محبت آمیزتان محروم مدارید و دست ما را در این زمانه ی طوفانی رها نکنید که همین نگاه و توجه شما در برابر نیرنگ و فریب شیاطین، مطمئن ترین سپر حفاظتی ماست.
آقای بزرگوار! نگاه مهربان و کریمانه و زیر و رو کننده ی شماست که شرم و حیا را در ما زنده نگاه خواهد داشت و نخواهد گذاشت آنگونه عمل کنیم که هنگام تشرف به محضر شما با حضور در هنگامه ی هول انگیز قیامت، سرافکنده و روسیاه باشیم.
ای همه ی محبت و عاطفه! برای ما توفیق انجام اعمالی را از خدا مسألت فرما که نتیجه اش رضایت خدای تعالی و خشنودی شما اهل بیت باشد که خرسندی شما نیز خرسندی خداست.
دعایمان کنید تا زینت شما باشیم و نه مایه ی شرمساریتان.
از خدا بخواهید توفیق درک عمق غربت و مظلومیت شما را به ما عطا فرماید، لحظه به لحظه بر محبت و مودت و معرفت ما نسبت به شما افزاید و روز به روز بغض و کینه و نفرت و انزجار ما را از دشمنانتان مضاعف سازد.
از خدا بخواهید حتی برای لحظه ای ما را از یاد شما و دعا برای تعجیل فرج و رفع هم و غم و اندوه شما غافل نسازد و میان ما و ظهور خجسته ی شما با مرگ ما فاصله نیندازد.
مولای من! معرفت شما اعطایی است؛ نوری است که خداوند در قلب هر کس که بخواهد می افکند؛ همه اش به کتاب و دفتر و خواندن و نوشتن نیست. از اقیانوس بی کران معرفت خویش جرعه جرعه در کام ما بریزید و توفیق استقامت و پایداری در صراط مستقیم محبت و معرفتتان را از ما باز مستانید.
اگر امام عصر «هم تای قرآن» و «دلالت کننده به راه هدایت» است، باید صراط مستقیم و طریق هدایت را از آن ولی خدا جست و جو کرد تا با تمسک به آستانش، دین و دنیای ما از دست نرود و از آزمایش های الهی سربلند بیرون آییم.
امروزه خطرات مهلکی در کمین آیین و عقیده ی ماست. اول زرق و برق و مظاهر فریبنده ی دنیا، نفس اماره و بالاخره ابليس وسوسه گر که به عزت خداوند سوگند یاد کرده است انسانها را به گمراهی و ضلالت بکشاند.
از دیگر سو در آخرالزمان به سر می بریم. روایات از فتنه ها و ابتلائات پیچیده ای که دین نگه داری را در این دوران بسیار مشکل می سازد سخن گفته اند. پای بر جای بودن در باورها و ثابت ماندن در اعتقاد به امام غایب، هم چون نگه داشتن آتش در کف دست، ایمان عمیق و صبر و استقامتی عجیب می خواهد.
خطر دیگر رواج بی بند و باری فکری، آشفته بازار نظرات شبه دینی و شبه فلسفی و میدان داری کاسبان و دکان داران حرفه ای است که سراب را به جای آب، ضلالت را به جای هدایت و کفر و شرک و نفاق را به جای ایمان خالص عرضه می کنند و تعبیر «راهزنان دین و عقیده» که در روایات به آن اشاره شده است دقیقا زیبنده ی آنهاست و بس واضح است که دنباله روی از این جریانات جز سرگردانی و حیرت و غرق شدن درامواج انحراف، عاقبتی ندارد. برای نجات و خلاصی از این کوره راهها و سربلندی در امتحانات آخر الزمان، اعتقاد و التزام به حقیقت رمز فلاح و رستگاری است.
چاره ای نداریم که برای یافتن راه هدایت، از آن یگانه ی دوران اهتدا کنیم و سخن حضرت او و پدران بزرگوار و پاکش را با آرای صاحبان مکاتب فلسفی، صوفی مسلکان مدعی عرفان یا متکلم مآبان قابل مقایسه ندانیم و در تفسیر و فهم قرآن، سخن و کلام معصوم را که همتای قرآن است حجت قرار دهیم؛ زیرا در دوران سراسر حرمان غیبت که دسترسی مستقیم به امام برای همگان ممکن نیست. احادیث رسیده از پیشوایان دین- که هم سان کلام خداست- در دسترس ماست و آن بزرگواران نیز ما را به راویان حدیث ارجاع داده اند.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸