بسم الله. برای مادرِ مادرم. از راه دوری آمده بود. غبار هزاران سال هجرت بر تن داشت. تاجر بود و فرهیخته. دوشیزه و مکرمه. بخت بلندی بر جبین داشت. از ازل او را زوجه ی پیامبر مهربانی ها نوشته بودند. و مایه ی تا ابد همراه پیامبر بودن را خودش کسب کرده بود. مهر محمد(ص) دلش را بهشت آباد کرده بود. زلال نگاهش در چشمان رسول الله که افتاد؛ دل داد،مال داد،آبرو داد،اعتبار داد، حتی جان داد. شماتت ها را به جان می خرید، فقط خودش می دانست چه گوهری را نصیب شده است. تا خبر را شنید،خبر بعثت را،ایمان آورد. نه ،ایمان داشت. خندید و گفت :می دانستم کیست. همان جا که بلی گفت و عهد وفا بست ایمان آورده بود، ازل را می گویم. روزگار همان قدر شیرین کنار محمد(ص)می گذشت تا پیامبر به رسم دیرین به حراء رفت. دل در دلش نبود انگار این بار حامل اتفاقی میمون خواهد بود. پیامبر برگشت و برای بانوی مهر؛ تحفه، "سیبی سرخ "آورد. سیبی سرخ که او را مادر کوثر می کرد. مادر سیده ی زنان عالم. مادر اسوه ی پیامبران،امامان، صلحا. و بقای نسل رسالت،کوثر در دامان خدیجه متولد شد. به اذن خداوندنماز خواندند و قربانی دادند. آیه نازل شد پیامبر ابتر نیست! حالا خانه رسول الله، دردانه داشت، زهرا. هر چند کوتاه اما خوب مادری کرد برای فاطمه. بی تعلقی به مُلک دنیا را چنان به فاطمه آموخت که فاطمه شد ملیکه ی ملکوت. مهرمادری را چنان به فاطمه آموخت که فاطمه شد مادر هر دو سرا... مگر غیر از آن است که دختران آینه دار مادرشان هستند. فاطمه را خدیجه، فاطمه کرد. اما امان از شعب ابی طالب... قصه ی پر غصه ای داشت شعب برای فاطمه ی پنج ساله و پیامبر رحمت. دهم رمضان بود. بانوی ثروتمندی در فقر برای حبیبش جان داد! همسری با عظمت بر بالین خدیجه شکست و اشک ریخت. سخت است از دست دادن یاری مهربان و فداکار. از حق نگذریم حمایت های خدیجه اسلام را اسلام کرد.... حضرت مادرِمادر دلم مهرتان را می خواهد، مهر مادریتان را. مادر جان دست پر کرامتتان را سایه ی سر ما بفرمایید. السلام علیکِ یا ام الزهرا،ام المومنین یا خدیجه الکبری سلام الله علیها. #دهم_رمضان #حضرت_خدیجه(س) #کمیته_خادمین_شهدا_شهربابک ➺@khademin_shahrebabak_kerman