برای جناب سلمان(ع)، عزیز اهل بیت از همان آغاز با خود بوی باران داشتی رد شدی از سنگ های راه جریان داشتی   طفل بودی که عدالت از بلادت رفته بود خاطری مخدوش از خانزاده و خان داشتی در پیِ یک نقطه ی روشن تر از آتشکده از تمام دخمه‌ها پای گریزان داشتی بانگ ناقوس کلیسا، بوی عیسی جذبه داشت دل که دادی ماه ها مأوا به زندان داشتی در پی آزادگی حتی غلامی کرده ای شد که جا در  دکّه ی برده فروشان داشتی آخرش چشمت به دیدار محمّد(ص) باز شد سالها در سایه ی آن سرو سامان داشتی عده ای تردیدشان خندق به دور شهر کند تو به تیغ حیدر کرّار ایمان داشتی فاش می گفتی نماز و روزه ات عشقِ علی است در اذانت هم به عشق حیدر اذعان داشتی با وجود تو علی احساس تنهایی نکرد بسکه میدان دار بودی بسکه میدان داشتی بعدها همراه مولا زیر تابوت زنی سینه سوزان، شانه لرزان، چشم گریان داشتی خوش به احوالت که بعد از "مَنْ یَمُتْ" را دیده ای بر کفن از مرتضی یک شعر مهمان داشتی مالِ اهل البیت بودی پس چه فرقی می کند که سجل از رامهرمز یا سپاهان داشتی؟ کیست در اندازه ی "سلمان ُ منّا"؟ هیچکس. کاش ای تاریخ مثل او فراوان داشتی #سلمان_فارسی #جناب_سلمان #سلمان #ایمان #امام_زمان #ماه_شعبان #شعر #غزل #محمد_خادم @khadempoet